Σητειακή μουσική παράδοση

Απο την καινούρια έκδοση του Δήμου Σητείας, ενταγμένη στο ΕΣΠΑ 2007-2013, σε επιμέλεια Νίκου Διονυσόπουλου, με τίτλο "Της Κρήτης η  Ανατολή".

Ερασιτεχνική ηχογράφηση απο τα 1977 με το μεγάλο κρητικό μουσικό Λευκάρη, Γιώργη Διακάκη απο τους Τουρτούλους, Σητείας. Συμμετέχει στην κιθάρα ένας ακόμα στειακός απο οικογένεια με παράδοση, ο Μιχάλης Καζαμίας και η Μαρία Διακάκη στο τραγούδι. 

Χαρακτηριστικό στο παίξιμο του Λευκάρη είναι τα γερακοκούδουνα στο δοξάρι που παίζουν το ρόλο κρουστού και που ως ένα βαθμό οδηγούν τη μελωδία αφου το δοξάρι είναι υποχρεωμένο να παίζει στο ρυθμο!!

Η έκδοση αποτελείται απο μία "κασετίνα" με 3 cd και ένα ένθετο 32 σελίδων (πυκνογραμμένο, σε μικρη γραμματοσειρά...) , σε κείμενα του Ν.Διονυσόπουλου. Παρουσιάστηκε και κυκλοφόρησε το Νοέμβρη του 2015. Στα δύο συνέδρια που προηγήθηκαν πήραν μέρος πολλοι ερευνητές και μουσικοί οι οποίοι θα αναφερθούν προσεχώς. Στα cd συμμετέχουν:

CD1

Γιώργης Κοσκίνης (βιολί), Μανώλης Φραγκούλης (κιθάρα)

Διονύσης Γιαννακάκης (βιολί) , Μ.Φραγκούλης

Στέλιος Μανουσάκης,  Γιάννης Συλιγαρδάκης

Μιχάλης Βαρσαμίδης, Αντώνης Βαρσαμίδης

Νίκος Γενειατάκης, Γιάννης Γενειατάκης

Νίκος Περράκης

Μανώλης Περράκης, Νίκος Περράκης, Μιχάλης Περράκης

συνεχίζεται...

Την κασετίνα μπορείτε να προμηθευτείτε απο τον Δήμο Σητείας, στέλνοντας ένα ε μειλ (info παπάκι sitia.gr)

Συνέδριο Νοέμβρης 2015

Παρατηρήσεις

Η έκδοση είναι καλη για τα ελληνικά δεδομένα, ξεκάρφωτη όμως όσον αφορά τη γενικότερη ματιά στα ερευνητικά δρώμενα της Κρήτης. Θα μπορούσε να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο ερευνητικό "πακέτο" που να αφορά ολόκληρο το νησι, μιας τώρα εμεις που ζούμε τα πρώτα χρόνια της υψηλής τεχνολογίας (φανταζόμαστε ΟΛΟΙ τι έχει να γίνει στο μέλλον...) και αφου έχουμε το προνόμιο να ζήσουμε τους παπούδες που πρόλαβαν να ζήσουν με το λύχνο, το αλέτρι, το γαϊδαράκο, το χειρόμυλο, το αμόνι, την ασκομαντούρα, τον αργαλειό κλπ θα έπρεπε και θα πρέπει να είμαστε πιο επιμελείς και πιο γενναιόδωροι στις γενιές που έρχονται...!!!
Το ένθετο θα μπορούσε λοιπον ναναι κάπως πιο μεγάλο σε διαστάσεις και όγκο (χαρτιού και πληροφοριών), οι πληροφορίες ναναι περισσότερες και κωδικοποιημένες (τόποι, χρονολογίες, εποχές, όργανα, έθιμα, τι γίνεται σήμερα κλπ), οι φωτογραφίες πιο πολλες, πιο μεγάλες και πιο καθαρές αλλα και τα ηχητικά δείγματα περισσότερα.    
Ο ήχος είναι άψογος, οι επιλογές των μουσικών -νέων και παλιών- αρκετά καλές, αδικείται λίγο ο ποιητικός λόγος του Βάρδα και αδικήθηκαν επίσης κάποιοι που δεν χώρεσαν, αντι τις πολυακουσμένες και πολυκυκλοφορημενένες ηχογραφήσεις του Καλογερίδη...