Πόλυ Πάνου

Η Πολυτίμη Κολιοπάνου -όπως ήταν το πραγματικό της όνομα-, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, μεγάλωσε όμως στην Πάτρα. Ο «νονός» του καλλιτεχνικού της ονόματος ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε στην Πάτρα και έμελλε να της αλλάξει τη ζωή.
Η ιστορία της ξεκινά όταν μαθήτρια ακόμα του δημοτικού, κάνει σκασιαρχείο από το σχολείο και πηγαίνει στα Ψηλαλώνια της Πάτρας, για να ακούσει τα καινούργια τραγούδια της εποχής. Στην ηλικία των 10 ετών εντυπωσιάζει με τις φωνητικές ικανότητες, όταν στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος, ανέβηκε στο πάλκο και τραγουδά το «Συλβάνα, Συλβάνα μου τρελή πεθαίνω για ένα σου φιλί».
Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ΄ ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, στον οποίο τραγουδά το τραγούδι “Μητέρα” του Φώτη Πολυμέρη και διακρίνεται ανάμεσα σε 260 παιδιά, παίρνοντας το πρώτο βραβείο . Οι εφημερίδες τότε, γράφουν για τη «μικρή Πατρινοπούλα, το παιδί θαύμα που πήρε το πρώτο βραβείο».
Έναν χρόνο μετά από το διαγωνισμό, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο νεαρός τότε και ταλαντούχος Γρηγόρης Μπιθικώτσης. Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης έψαχνε εναγωνίως τραγουδίστρια να την αντικαταστήσει. Τότε τυχαία σε ένα κουρείο της γειτονιάς της, έμαθε για τη μικρή Πολυτίμη με το «χρυσό λαρύγγι» όπως την αποκαλούσε και ο ίδιος. Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τη βρήκε , την άκουσε να τραγουδά τα “βαριά” του Τζουανάκου, τραγούδια ανατολίτικα αλλά και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ταξίδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia, ενώ η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της.
Ο τότε παραγωγός της Columbia, έχοντας μεσολαβήσει ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης για την ακρόαση και εντυπωσιασμένος από τη σπάνια φωνή της, του είπε: «Γρηγόρη μου, μού ‘φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!».
«Εγώ, πριν απ΄ όλα, για τον εαυτό μου τραγούδησα, τραγουδούσα, τραγουδάω. Σ΄ εμένα έδινα και δίνω πάντα λογαριασμό. Χωρίς τρακ, χωρίς τίποτα. Είχα, κι έχω πάντα, μεγάλο, πολύ μεγάλο πάθος. Το αγάπησα πολύ το λαϊκό τραγούδι. Και μπήκα μέσα κι έδωσα όλον μου τον εαυτό. Του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το χαρτί που μου ΄δωσε, εγώ δεν το ΄καψα. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάψω!», είχε δηλώσει πριν χρόνια σε συνέντευξή της, η σπουδαία τραγουδίστρια.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά» (1952). Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» (1956) του Γιώργου Ζαμπέτα.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που αργότερα έγινε μεγάλη επιτυχία και ήταν ο ίδιος ο Χατζιδάκις που την κάλεσε στο τηλέφωνο και της είπε: «Έχω, Πόλυ, γραμμένο ένα τραγούδι για σένα».
Η σημαντική αυτή ερμηνεύτρια τραγούδησε πολλά από τα καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του ΄50. Ήταν η εποχή άλλωστε ανάδειξης μίας νέας γενιάς. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ΄ αυτά θ΄ αντέξουν να τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα.
Το “Μες στην πολλή σκοτούρα μου”, και το “Παίξε Χρήστο το μπουζούκι” του Βασίλη Τσιτσάνη, “Φέρτε μια κούπα με κρασί”, “Οτι βρέξει ας κατεβάσει” του Απ.Καλδάρα, “Σβήσε το φως να κοιμηθούμε” του Γιάννη Παπαϊωάννου, “Πάρε το δαχτυλίδι μου”, “Καυγαδάκι” του Μητσάκη, “΄Αλλα μου λεν τα μάτια σου”, “Ένα σφάλμα έκανα” του Δερβενιώτη, “Εσένα δε σου άξιζε αγάπη”, “Τα αδέλφια δε χωρίζουνε”, “΄Ασε πρώτα να ξεχάσω” του Καλδάρα, “Τα λιμάνια” του Τσιτσάνη και πολλά άλλα, υπήρξαν σταθμός στην καλλιτεχνική της πορεία.
Δισκογραφία:
1968: “Πάμε σε κέντρα κοσμικά”
1971: “Σήμερον σ΄ αυτόν τον δίσκο”
1974: “Τελεία και παύλα”, “Λαϊκές αναμνήσεις”
1976: “Ο έρωτας δεν είναι αμαρτία”
1977: “14 χρυσές επιτυχίες”, “Και τώρα μόνη”
1979: “Επικίνδυνη αγάπη”
1982: “Αξέχαστες επιτυχίες”
1985: ” Τι να μας κάνει μια ζωή”
1987: “Δυο δυο”
1990: “Παράνομη αγάπη”
1992: “Επιτυχίες 1957-1967″
1994: “Δισκογραφία Τσιτσάνη Νο8 Cd 1″
1996: “Μέσα από τις 45″
1997: “Μεγάλες επιτυχίες”
2000: “Αυτά που ήθελα να πω”
2007: “Από τις 78 στροφές 2 cd”
2009: “Τα πορτραίτα της MINOS- EMI No2″
2011: “Οι αυθεντικές φωνές του λαϊκού τραγουδιού Cd10″, “32 μεγάλες επιτυχίες Cd1″

naftilos.info

"Εφυγε" η Πόλυ Πάνου

  Και κάπου εκεί χθες το απόγευμα, Παρασκευή 27 Σεπτέμβρη και ενώ είχαμε μάθει πως η υγεία της ειχε επιδεινωθεί και ήταν στην εντατική, άφησε τον κόσμο αυτό η μεγάλη κυρία του λαϊκού μας τραγουδιού, Πόλυ Πάνου. 

Όλοι λένε πώς ήταν μία κυρία και σίγουρα θα'χουν δίκιο να το λένε, άλλο είναι όμως να την έχεις ζήσει από κοντά όπως είχα την ευκαιρία το 1987 σε ένα κεντρο στην Κρήτη, όπου τραγούδησε γιά δύο μέρες και τη συνόδευσα στην ορχήστρα. Μαζί της είχε τον ανηψιο της πολύ καλό μπουζουξή Γιώργο Πάνου. Οχι μονο κυρία αλλά και μάγκας, περισσότερο από πολλούς που φοράνε παντελόνια... Γιά τη φήμη και την οικονομική της κατάσταση, η συμπεριφορά της και η αντιμετώπιση στον καθένα που συναλλάσονταν ήταν άψογη, κιμπάρισα, ντόμπρα και λεβέντισα!! Και ειδικά σε αυτόν τον ψυχοφθόρο κοσμο της νύχτας ένα ακόμα παραπάνω!!

Ετσι παρέμεινε και μέχρι τέλος από όσο γνωρίζω από φίλους που συνεργάστηκαν μαζί της, όπως ο Ανδρέας που συνεργάστηκε μαζί της στου "Μοστρού", στην Πλάκα, στη δεκ.'90 όταν εμφανιζονταν εκει με μπουζούκι το Βύζα.

  Άπειρα τραγούδια κυκλοφόρησε η Πόλυ σε πολλές εταιρείες και μόνο κάποιος ειδικός θα μπορούσε να φτιάξει την πλήρη δισκογραφία της. Μάλιστα γύρω στο 1966 ξεκίνησε μιά δισκογραφική εταιρεία δικιά της τη "Βεντέτα" αν δεν κάνω λάθος και στη συνέχεια με τον Γαβαλά και τον Καζαντζίδη προσπάθησαν να φτιάξουν δική τους εταιρεία.

 Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα την σκεπάσει...
 

Μπέλλου, Τατασόπουλος : Το πεταμένο τσιγάρο - 1952

Ρεμπέτικη τετράς... κάποτε στην ΕΡΤ...

Ρόζα, του Παναγιώτη Μέντη για δεύτερη χρονιά, στο Θέατρο Πρόβα

Τη φετινή χειμερινή περίοδο 2013-2014, το Θέατρο «Πρόβα» παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά, το έργο του Παναγιώτη Μέντη, « Ρόζα ».

Μια παράσταση που γνώρισε μεγάλη επιτυχία από το κοινό και τους κριτικούς, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσόγκα, μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και με τη Μαίρη Ραζή στον ομώνυμο ρόλο της Ρόζας Εσκενάζυ (Α' βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας «Ελένη Χατζηαργύρη» από την Ακαδημία Κορφιάτικων Βραβείων).

Το θέμα του έργου είναι η μυθοπλασία της περιπετειώδους ζωής της Ρόζας Εσκενάζυ, μιας από τις σημαντικότερες γυναίκες της ελληνικής λαϊκής μουσικής σκηνής.

Η ηρωίδα θυμάται, ονειρεύεται, ανασύρει μνήμες, ξύνει πληγές, αναπολεί και παραμένει ανεξάρτητη κι ερωτευμένη με το τραγούδι και το χορό. Μία παράσταση που συνδέει το χθες με το σήμερα, αναζωπυρώνει μνήμες και εναλλάσσει τη συγκίνηση με τη χαρά, το τραγούδι με το λόγο.

Η μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη γίνεται συνδετικός κρίκος των εποχών, των εικόνων, αφήνοντας όμως την κυρίαρχη θέση στο ρεμπέτικο που ζωντανεύει μέσα από την εκφραστική και γεμάτη συναίσθημα φωνή της Μαίρης Ραζή. Ο μαέστρος Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης συνοδεύει ζωντανά στο πιάνο τα γνωστά τραγούδια της Ρόζα Εσκενάζυ καθώς και του Σταμάτη Κραουνάκη. Τους τρείς σημαντικούς άντρες της ζωής της ερμηνεύει ο Γιάννης Τσουρουνάκης.

Κατά τη διάρκεια της παράστασης ακούγονται με συνοδεία πιάνου γνωστά τραγούδια της σπουδαίας ερμηνεύτριας «Το Χαρικλάκι», «Η Δημητρούλα», «Η γκαρσόνα», «Του Μάνθου ο τεκές», « Γιατί φουμάρω κοκαΐνη» και πολλά καινούργια τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, γραμμένα ειδικά για την παράσταση.

Το έργο κυκλοφορεί σε βιβλίο.

ΡΟΖΑ ΕΣΚΕΝΑΖΥ

Η Ρόζα Εσκενάζυ χαρακτηρίστηκε ως «Η μεγάλη κυρία» του ρεμπέτικου τραγουδιού. Ήξερε να ξεσηκώνει, με τα σκέρτσα και τα καμώματά της, τους σεβντάληδες θαμώνες γιατί, εκτός από έξοχη τραγουδίστρια ήταν και θαυμάσια χορεύτρια. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη του 1883 και πέθανε σε ηλικία 97 ετών. Σημαντικός σταθμός στην καριέρα αλλά και στην ίδια τη ζωή της υπήρξε η Θεσσαλονίκη. Όπως το ρεμπέτικο τραγούδι, έτσι και η Ρόζα εκπροσωπεί ένα μείγμα παράδοσης: Εβραία, εκχριστιανισμένη, με πρώτη γλώσσα της τα Τούρκικα, κουβαλάει όλο το υλικό μιας πλούσιας σε διαστρωματώσεις μουσικής παράδοσης. Συγκρότησε με το βίο της την εικόνα της ανεξάρτητης χειραφετημένης ρεμπέτισσας, μιας προσωπικότητας κόντρα στην κοινόχρηστη αντίληψη για τη γυναικεία παρουσία στην Ελλάδα του μεσοπολέμου.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΕΝΤΗΣ

Ο Παναγιώτης Μέντης- ηθοποιός και συγγραφέας- είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου νεοελληνικού θεάτρου. Έχει βραβευθεί δύο φορές με κρατικό βραβείο για τα έργα του «Playmobil» και «Άννα είπα». Επίσης, βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Ωνάση για τα θεατρικά του έργα «SAVE» και «Ξένοι». Τα έργο «Ρόζα Εσκενάζυ» είναι από τα τελευταία του.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Κείμενο: Παναγιώτης Μέντης

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσόγκας

Ρόζα: Μαίρη Ραζή

Χρήστος-Αλέξανδρος-Γιάγκος: Γιάννγης Τσουρουνάκης

Μουσική σύνθεση: Σταμάτης Κραουνάκης

Τα τραγούδια συνοδεύει στο πιάνο ο Κωνσταντίνος Ευαγγελίδης

Μουσική Επιμέλεια: Άρης Βλάχος

Στην προβολή εμφανίζεται ο Σωτήρης Τσόγκας

Σκηνικά – Κοστούμια: Καλλιόπη Κοπανίτσα

Σχεδιασμός Φωτισμών: Σωτήρης Τσόγκας 

Τοποθεσία: Θέατρο Πρόβα, Αχαρνών και Ηπείρου 39, Αθήνα

Προγραμματισμένη πρεμιέρα: Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2013

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο 21.15, Κυριακή 19.30

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Χωρητικότητα: 80 άτομα

Τιμές εισιτηρίων:15€, Άνεργοι-Συνταξιούχοι 10€

Πληροφορίες: 210 8818326

culturenow.gr/

Ο κήπος των Μουσών - Πλατεία Συντάγματος

Αθήνα 1930-38

 Η πλατεία Συντάγματος, της οποίας η πρώτη ονομασία μετά την απελευθέρωση το 1822 ήταν ''πλατεία Θουκυδίδου'', ήταν εκείνη την εποχή γνωστή ως ''Κήπος των Μουσών''. 
Όταν λειτούργησαν τα ανάκτορα, στο κτίριο που σήμερα στεγάζεται η Βουλή των Ελλήνων, συνυπήρχε η ονομασία ''Πλατεία των Ανακτόρων''. 
Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 η πλατεία μετονομάστηκε σε ''Πλατεία Συντάγματος'' προς τιμή του πρώτου Συντάγματος που παραχωρήθηκε από τον Όθωνα στους Έλληνες και σύμφωνα με αυτό οι Έλληνες απέκτησαν για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου. 
Πέραν των Γνωστών ονομασιών που αποδίδονται στην πλατεία υπάρχουν και κάποιες ανεπίσημες ονομασίες για τον ίδιο χώρο. Όπως π.χ., ''Πλατεία του Βάκχου'' αποκαλείται το κάτω τμήμα της Πλατείας Συντάγματος ενώ ''Ισπανική Σκάλα'' είναι η σκωπτική ονομασία που έδωσαν οι Δανοί περιηγητές στη μαρμάρινη σκάλα της πλατείας, παρομοιάζοντάς την με την ''Piazza di Spagna'' της Ρώμης.

http://www.ermou.gr/ermou/ermou_history.php
 
Το κείμενο ανήκει στην Alexandra Efstathiou

fb

ΣΧΟΛΙΟ R.C.

Από την πολύ ενδιαφέρουσα ομάδα στο facebook Η ΑΘΗΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ  βλέπουμε πολλά και θαυμαστά και αν μη τι άλλο γνωρίζουμε καλύτερα την ιστορία μας, μέσα από φωτογραφίες, κείμενα και αναφορές γιά την Αθήνα και τα μέρη που "διαδραματίστηκε"  το ρεμπέτικο!!!

Μιά μουσική που με ενα κλίκ σήμερα σε πάει κατ'ευθείαν στη δεκαετία του '30 ή του 40 ή και του '20 και που καλό είναι να έχουμε μιά εικόνα πως ήταν τα πράγματα τότε...

Γιά ένα λόγο παραπάνω κάνουμε αυτή την αναφορά στην Πλατεία Συντάγματος ή Κήπο των Μουσών, αφού η πολυ όμορφη κάρτα-φωτογραφία στην επικεφαλίδα του blog μας, από τα 1900 στην κεντρική πλατεία των Αθηνών, είναι πλέον σήμα κατατεθέν... 

"Το στραπάτσο" του Γιώργου Μητσάκη

«Τα ρεμπέτικα της κιθάρας» με το Δημήτρη Μυστακίδη στην Πριγκηπέσσα

Ανθολογώντας το ρεμπέτικο ρεπερτόριο μισού αιώνα, ο Δημήτρης Μυστακίδης μαζί με τον Δημήτρη Παππά και τον Γιώργο Τσαλαμπούνη στις κιθάρες και το τραγούδι και την Ιφιγένεια Ιωάννου στο τραγούδι, παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα που αναδεικνύει τις τεχνικές κι εκφραστικές δυνατότητες της λαϊκής κιθάρας. 

Φιλικής Εταιρίας 5 (περιοχή Λευκού Πύργου πίσω από τη λέσχη αξιωματικών)
Τηλ 2310 273542

Πέμπτη 10 Οκτωβρίου

cityportal

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ Εγώ είμαι γιος της Κοκκινιάς

 

ΜΟΥΣΙΚΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΣΤΟ BADMINTON 2013

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου

ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ  Εγώ είμαι γιος της Κοκκινιάς

Τραγούδια από τη δισκογραφία του και επιλογές από τον Μάρκο

Ο Στέλιος Βαμβακάρης εδώ και πολλά χρόνια δημιουργεί τα δικά του τραγούδια. Στο Μουσικό Προαύλιο έρχεται για πρώτη φορά, μαζί με τον κορυφαίο έλληνα τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα, για να αποδώσουν όμορφα άσματα. 

Με τον Γιώργο Νταλάρα τους συνδέει αδελφική φιλία και έχουν συνεργαστεί πολλές φορές στο παρελθόν, με αποκορύφωμα τις συναυλίες «Γιώργος Νταλάρας- Αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη» στο θέατρο Απόλλων στην Ερμούπολη της Σύρου, στις 27, 28 και 29 Σεπτεμβρίου 2002. Λίγο μετά, κυκλοφόρησε με την ετικέτα της Parlophone, διπλό cd με 28 τραγούδια του Μάρκου, από αυτές τις πολύ ξεχωριστές συναυλίες. 

Με τη συναυλία αυτή, ολοκληρώνεται το καλοκαιρινό φεστιβάλ του θεάτρου Βadminton στο Μουσικό του Προαύλιο, με τραγούδια του Στέλιου Βαμβακάρη αλλά και τα μεγάλα άσματα του Μάρκου. 

Αληθινά, τρυφερά, μα και σκληρά, τραγούδια του πόνου και της δυστυχίας αλλά συνάμα λυτρωτικά, όπως όλα τα πραγματικά έργα τέχνης. Αυτά είναι τα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη που αποτέλεσαν τις γερές βάσεις πάνω στις οποίες κτίσθηκε το καταπληκτικό οικοδόμημα που αντιλαμβανόμαστε σήμερα ως ελληνικό λαϊκό τραγούδι. 

Ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε πηγαίο ταλέντο μουσικού δημιουργού, αυθεντική σχέση με το υλικό του, με τον εαυτό του αλλά και με το κοινωνικό περιβάλλον. Είχε μεγάλη αγάπη και αφοσίωση σ’ αυτό που έκανε. 

Παίζουν οι μουσικοί: Μιχάλης Δήμας: μπουζούκι, Βασίλης Κορακάκης: μπουζούκι, Κώστας Γεράκης: κιθάρα, Στέφανος Μαγουλάς: κοντραμπάσο, Τραγουδά η Εβελίνα Αγγέλου 

Ώρα έναρξης: 21:00

Γιάννης Βενεκάς: Ο κιθαρίστας του Τσιτσάνη, στα πάλκα του Παράδεισου...

Ο μπάρμπα Γιάννης Βενεκάς, ο Κρανιδιώτης τελευταίος κιθαρίστας του Βασίλη Τσιτσάνη (επί δεκαπενταετία) δεν θα ξαναπαίξει πια σ’ αυτό τον κόσμο. Τον κάλεσε ο “Τσίλας” να στήσουν ξανά πάλκο στις αλέες του Παραδείσου…
Ήταν 10 Σεπτεμβρίου, στον Πύργο Δυρού της Μάνης όταν έκανε το τελευταίο του μπάνιο στη θάλασσα, παρέα με την αγαπημένη του σύζυγο την κυρία Πόπη. Είχε κάνει, μέχρι εκείνη τη στιγμή 92 μπάνια… Κάποια στιγμή, καθώς κολυμπούσε έγειρε το κεφάλι του και κατάπιε θάλασσα. Κατάφερε και βγήκε στην παραλία, έκανε το σταυρό του και ξεψύχησε…
Κηδεύτηκε χθες, 12 Σεπτεμβρίου στα Άνω Λιόσια. Στις 18 Αυγούστου είχε κλείσει τα 80…

 Ο μπάρμπα Γιάννης με τιμούσε με την φιλία, την αγάπη και την εμπιστοσύνη του τα τελευταία 10 χρόνια που είχαμε γνωριστεί, από τότε που οργανώσαμε προς τιμήν του τη μεγάλη συναυλία στο Κρανίδι. Τελευταία του παρουσία στα πάλκα ήταν μαζί μου τον Σεπτέμβριο του 2010, στις στρατώνες του Άργους, σε ένα μεγάλο αφιέρωμα στον Βασίλη Τσιτσάνη, όπου τον είχε τιμήσει ο Δήμος Άργους. Ιστορική ήταν η παρουσία του στη συναυλία του 2008, στο Μπούρτζι στο Ναύπλιο, με τραγούδια των φυλακών και της παρανομίας (φωτο + βίντεο).

Υ.Γ. 1: Τσίλας ήταν το χαϊδευτικό του Βασίλη Τσιτσάνη.
Υ.Γ. 2: Εντός των ημερών θα έχω ένα εκτενές αφιέρωμα, βιογραφικό και φωτογραφικό στον μπάρμπα Γιάννη.
 
Γιώργος Ν. Μουσταΐρας

Πηγή

Από Μπαχ, σε νησιώτικο...!!!

Παράδειγμα αυτοσχεδιαστικής εφαρμογής της Διαποίκιλσης ελληνικής παραδοσιακής μουσικής τεχνοτροπίας, σε μια κλασική μελωδία (J.S. Bach, Double Violin Concerto in D Minor, 1st mvt.), στο πλαίσιο της παρουσίασης της διδακτορικής διατριβής του Γιάννη Ζαρία με θέμα:
Η ΔΙΑΠΟΙΚΙΛΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΒΙΟΛΙΣΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ
Τμήμα Μουσικής Επιστήμης & Τέχνης, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Θεσσαλονίκη 27/03/2013.
Βιολί: Γιάννης Ζαρίας & Μιχάλης Ισκάς, Λαούτο: Παντελής Αγκιστριώτης.

Example of ornamental improvisation in Greek traditional idiom on a classical melody (J.S. Bach, Double Violin Concerto in D Minor, 1st mvt.), during the presentation of doctoral dissertation of Giannis Zarias with title:
ORNAMENTATION IN GREEK TRADITIONAL VIOLIN ART
Department of Music Science & Art, University of Macedonia, Thessaloniki 27/03/2013.
Violin: Giannis Zarias & Michel Iskas, Lute: Pantelis Agistriotis.

In this video, from 0:14 to 0:47, it sounds the original recording:
"Zubin Mehta;New York Philharmonic;Isaac Stern;Itzhak Perlman-Concerto in D minor for Two Violins and Orchestra, BWV 1043/I. Vivace", sound recording administered by SME.

Συλλέκτης Δίσκων στη Λαμία

«Οι δίσκοι μου χρονολογούνται από το 1901 μέχρι τη δεκαετία του 90.
Τους έχω ακούσει όλους, αλλά δεν προλαβαίνω να τους ξανακούσω μέχρι να πεθάνω.»

www.scouter.gr

Λιζέτα Καλημέρη, Δημήτρης Λάππας, στον "Τζίτζικα"

Το ξεφτιλίκι του Μάλαμα...

ΑΠΑΓΟΡΕΨΕ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΓΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ  

Μεγάλη απογοήτευση εχτές το βράδυ (Σάββατο 7-9-2013) στο θέατρο Πέτρας.

Ως φαν του Μάλαμα έχουμε βγάλει εισητήρια μια μεγάλη παρέα να τον απολαύσουμε στο θέατρο της πόλης μας.

Συμμετέχοντας στην Ένωση Γονέων Πετρούπολης, μαζί με εκπαιδευτικούς της Β/θμιας και Α/θμιας εκπαίδευσης έχουμε αποφασίσει να κάνουμε παρέμβαση-διαμαρτυρία στη συναυλία.

Το ίδιο άλλωστε κάναμε και το περασμένο Σάββατο, στον ίδιο χώρο, στη συναυλία-αφιέρωμα στο Θεοδωράκη "Ποιος τη ζωή μου".

Τι κάναμε;

Πριν την είσοδο και 1 ώρα πριν τη συναυλία κρατούσαμε ένα πανώ που έλεγε "Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΔΕΝ  ΒΟΛΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΟΥΡΑΝΟ - ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ - Γ' ΕΛΜΕ - ΕΝΩΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ - Δ. ΓΛΗΝΟΣ" μοιράζαμε κείμενο ενημερωτικό με τις εξελίξεις στο χώρο της παιδείας και πριν αρχίσει η συναυλία ανεβήκαμε με το πανώ στη σκηνή και ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ της περιοχής μας είπε δυο λόγια για την ισοπέδωση του δημόσιου σχολείου και προέτρεψε τον κόσμο να αντιδράσουμε όλοι μαζί για την ανατροπή της παρούσας κατάστασης. Όλο αυτό είχε διάρκεια περίπου 3 λεπτά.

Το ίδιο θελήσαμε να κάνουμε και στη συναυλία του Μάλαμα. Πριν την έναρξη της συναυλίας ζητήσαμε από την υπεύθυνη παραγωγής να μας επιτρέψει αυτή την παρέμβαση. Μας απάντησε πως αυτό δεν επιτρέπεται, δεν το έχει επιτρέψει ο Μάλαμας σε κανέναν φορέα, σε καμμία προηγούμενη συναυλία του, οπότε ούτε και σ' εμάς.

Ζητήσαμε να το ξανασκεφτεί λόγω της κρισιμότητας των ημερών, ενώ απευθυνθήκαμε και στο Δήμαρχο Πετρούπολης και τον αντιδήμαρχο Παιδείας να παρέμβουν και να αιτηθούν κι εκείνοι να μας επιτραπεί η είσοδος, αλλά πήραν την ίδια απάντηση μ' εμάς. Τότε, παρόλο που δεν είμασταν πολλοί, αποφασίσαμε να μπούμε στο χώρο της συναυλίας παρά την απαγόρευση.

Στην είσοδο όμως, παρεμβαίνουν οι "μπράβοι" του κ. Μάλαμα και μας εμποδίζουν να μπούμε μέσα με το πανώ. Αρχίζουν οι φωνές "Αφήστε μας να μπούμε, Είναι δικαίωμά μας, Έχουμε ελευθερία λόγου, Τα πάντα καταρρέουν, 1 πανώ θα ανοίξουμε, δυο λόγια θα πούμε" εκείνοι μας έσπρωχναν, δεν μας άφηναν, προσπάθησαν να πάρουν το πανώ, οι τελευταίοι θεατές που έμπαιναν στο συναυλιακό χώρο αντέδρασαν και μας υποστήριξαν λέγοντας ότι είναι άδικο να μην αφήνουν μια 3λεπτη παρέμβαση στις δύσκολες εποχές που ζούμε, πέσανε και κάτι μπουνιές, και στην αναμπουμπούλα, δύο μέλη της πρωτοβουλίας πήραν το πανώ και τρέχοντας μπήκαμε στο θέατρο (εννοείται με τα εισιτήριά τους ανά χείρας μιας και οι "τζαμπατζήδες" στις εποχές μας δολοφονούνται!).

Κι ενώ η υπόλοιπη παρέα μας περίμενε στο κέντρο του θεάτρου στο δεύτερο διάζωμα, καθήσαμε μαζί τους, ανοίξαμε το πανώ και μεταξύ των τραγουδιών που άναβαν τα φώτα το σηκώναμε να το βλέπει ο κόσμος. Και το είδε ο κόσμος και μας ενθάρρυνε ο κόσμος.

Ο Μάλαμας δεν είπε τίποτε. Δεν έκανε κανένα σχόλιο. Δεν μας εξήγησε γιατί δεν μας επέτρεψε την παρέμβαση-διαμαρτυρία. ΑΙΣΧΟΣ!!!!!

Κι όχι μόνο δεν έκανε σχόλια αλλά ξεκινώντας τη συναυλία είπε στον κόσμο ότι "απ' ότι λένε ΚΑΠΟΙΟΙ!!!! η κατάσταση που ζούμε είναι απάνθρωπη!!!!!!!". Προφανώς ο ίδιος δεν τη βιώνει.

Τι λες "πουλάκι μου"; Εσύ ζεις σε άλλο πλανήτη και το μόνο που ακούς είναι τιτιβίσματα; Δεν βλέπεις τι γίνεται γύρω σου;

Δεν σας κρύβω ότι απογοητεύτηκα πάρα πολύ γιατί τον ακούω χρόνια και μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια του, αλλά μετά από αυτό ένιωσα ένα βάρος και μια εμετική διάθεση. Στενοχωριέμαι αλλά του βάζω ένα μεγάλο Χ γιατί οι καιροί είναι χαλεποί κι άτομα που γυρίζουν την πλάτη στον αγώνα για την αξιοπρέπεια για την ίδια τη ζωή θα πρέπει να μας αφήνουν εντελώς αδιάφορους! Ακόμη περισσότερο όταν πρόκειται για καλλιτέχνες που θα έπρεπε να υψώσουν τη φωνή τους, πρώτοι αυτοί, για να υπερασπίσουν τον απλό κόσμο. Εγώ δεν θέλω να πιστέψω σε μια τέχνη που την εκπροσωπούν μια Δημουλά, μια Διβάνη κι ένας Μάλαμας.

Θεωρώ πως όλα όσα αναφέρω παραπάνω πρέπει να γίνουν γνωστά στον κόσμο και προτείνω σε όποιον συμφωνεί μαζί μου να το αναρτήσει στον τοίχο του για να ενημερωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Ρούλα Τζιωρτζιώτη-Αλατζάκη

Γραμματέας Ένωσης Γονέων Πετρούπολης

alfavita.gr

Έτσι επιβραβεύονται οι κολλητοί του Ανδρέα και του Λαλιώτη...

Το ότι χρωστάει σε όσους μιλάνε ελληνικά, το γνωρίζει και το λέει και ο ίδιος. Όταν μπήκε λουκέτο στην ΙΜΑΓΚΟ εργαζόμενοι έφυγαν νύχτα χωρίς να πληρωθούν. Ακόμα τον ψάχνουν για να πάρουν τα λεφτά τους. Αυτός απτόητος, τράβηξε σε νέες περιπέτειες. Πως τα κατάφερνε, το θέμα το γνωρίζουν καλά όσοι του έδωσαν τροφή και στέγη. Το φτωχόπαιδο από το Βόλο, εξακολουθεί να επιπλέει. Ένας και μοναδικός είναι ο Πέτρος Κωστόπουλος.

Όπως διαβάζουμε και πληροφορούμαστε, στέλεχος του Μέγκα τον πλησίασε για να τον ρίξει στα βαθιά του πρωινάδικου. Αντιλιάγκας δηλαδή.

" Ο Πέτρος Κωστόπουλος θα είναι ο νέος οδηγός στο fresh "Πρωινό Mou", αν και ακόμα δεν έχουν πέσει οι υπογραφές. Κάτι τέτοιο αναμένεται να γίνει στις αρχές της ερχόμενης εβδομάδας, όπου και αμέσως μετά θα ακολουθήσουν και οι επίσημες ανακοινώσεις από το κανάλι.

Βλέπετε, ο δημοσιογράφος μπορεί να είχε τα τελευταία χρόνια μία επιτυχημένη συνεργασία με τον ΑΝΤ1 ,όμως, οι πληροφορίες λένε, πως δεν δεσμεύεται με κάποιο συγκεκριμένο συμβόλαιο, οπότε και είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του.

Οσο για τις φήμες που θέλουν την Τζένη Μπαλατσινού να βρίσκεται στο πλευρό του σε αυτή την νέα του τηλεοπτική προσπάθεια, για την ώρα δεν επαληθεύονται.", γράφουν τα γκοσιπάδικα.

Εμείς όμως μάθαμε ότι στην παρέα που στήνεται και η Τζενούλα θα του κάνει παρεα αλλά μάλλον και η σύζυγος του Αδώνιδος Γεωργιάδου, σύζυγος υπουργού βεβαίως, βεβαίως...

 

 Η σχέση του με το ΠΑΣΟΚ

Ο Κωστόπουλος ήταν πάντα στο ΠαΣοΚ και, αν μείνει το ΠαΣοΚ για πάντα, θα μείνει για πάντα στο ΠαΣοΚ. Ήταν το πιο ασυμβίβαστο από τα αγαπημένα παιδιά του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο Πέτρος ήταν 20 ετών όταν ο Ανδρέας επέστρεψε στην Ελλάδα στις 16 Αυγούστου 1974 και συμμετείχε και αυτός στην ιστορική υποδοχή στο αεροδρόμιο του «Ελληνικού». Τον είχε φέρει μαζί του ο Κώστας Λαλιώτης, τρία χρόνια μεγαλύτερός του, με τον οποίο έγιναν κολλητοί τα τελευταία χρόνια της χούντας και παραμένουν φίλοι μέχρι σήμερα.

Η χειραψία με τον Ανδρέα τον έκανε «για πάντα ΠαΣοΚ» όπως του αρέσει να διηγείται. «Ήταν σαν να με διαπέρασε ηλεκτρικό ρεύμα», έλεγε. Κάτι άλλο που του αρέσει να επαναλαμβάνει ήταν ότι γεννήθηκε την ίδια ημέρα με τον Ανδρέα (5 Φεβρουαρίου). Ήταν ο Ανδρέας εκείνος που τον τοποθέτησε το 1981 σε υψηλή θέση στην ελληνική αποστολή στις Βρυξέλλες. Έμεινε τρία χρόνια και αργότερα εργάστηκε στην Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς όπου μεταξύ άλλων ήταν υπεύθυνος για την Μπιενάλε Θεσσαλονίκης (1986). Αργότερα απομακρύνθηκαν, αλλά μετά την επιστροφή του στην κυβέρνηση το 1993 ο Ανδρέας έδωσε την πρώτη του συνέντευξη στον Πέτρο. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΜΕΝ με τίτλο «το μεγάλο comeback του Ανδρέα». Είχαν αρκετό καιρό να συναντηθούν και στο διάστημα αυτό ο Πέτρος έγραψε στο ΚΛΙΚ αρκετά editorial εναντίον του ΠαΣοΚ και του προέδρου του που ο Ανδρέας φυσικά είχε διαβάσει. «Γιατί πήγες τόσο απέναντι;», τον ρώτησε πατρικά μόλις τον είδε στο Μέγαρο Μαξίμου. Ήταν μια από τις λίγες φορές που ο μονίμως ετοιμόλογος Πέτρος δεν είχε έτοιμη την απάντηση.

Στις 21 Νοεμβρίου 1995 ο Ανδρέας εισάγεται στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Τα κανάλια μεταδίδουν ότι η κατάσταση της υγείας του είναι κρίσιμη. Ο Πέτρος μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο με τον Λαλιώτη. Έχει μόλις ιδρύσει την ΙΜΑΚΟ. Το δεύτερο τεύχος του NITRO είναι σχεδόν έτοιμο, αλλά ο Πέτρος σταματάει την έκδοση. Σκέπτεται να αφιερώσει το editorial στον Ανδρέα, αλλά τελικά αποφασίζει να γράψει ο ίδιος ένα μεγάλο αφιέρωμα. Ο Πέτρος ποτέ δεν έγραφε μόνος του, ούτε άγγιζε τον υπολογιστή. Υπαγόρευε πάντοτε, συνήθως στην Σοφία Κιντή, κολλητή φίλη του και σπουδαία δημοσιογράφο, μαζί του από το 1987. Εμπιστευόταν το ένστικτο και την κρίση της και συζητούσαν τα περισσότερα απ’ όσα έγραφε προτού πάρουν τελική μορφή. Η υπαγόρευση γινόταν μπροστά σε όλους. Δεν απαιτούσε «ειδικές συνθήκες», ούτε ήταν οργανωμένος. Αυτοσχεδίαζε. Έτρωγε, κάπνιζε, γελούσε, μιλούσε στα τηλέφωνα, «μετρούσε» τις αντιδράσεις μας και χαιρόταν σαν μικρό παιδί όταν μας άρεσαν τα επιχειρήματα, τα βρομόλογα, οι φιλοσοφίες και οι υπερβολές του.

Εκείνο το βράδυ όμως ήταν διαφορετικό από τα άλλα. Παράγγειλε κινέζικο για όλους από το γνωστό (υπάρχει και σήμερα) εστιατόριο Saipan στο Χαλάνδρι από το οποίο συνήθιζε να παραγγέλνει το δικό του φαγητό τα μεσημέρια ή να το επισκέπτεται τα βράδια με την παρέα του. Ο λογαριασμός έφτασε κοντά στις 100.000 δραχμές, ποσό μεγάλο για την εποχή που πλήρωσε ο ίδιος όπως έκανε πάντα αφού το κέρασμα των συνεργατών ήταν «έθιμο» που επαναλαμβανόταν συχνά. Έστησε λοιπόν ένα συμπόσιο και υπαγόρευσε ένα συγκινητικό κείμενο για τον Ανδρέα με τίτλο «Ο άνθρωπος που σνόμπαρε την ιστορία». Θεωρούσε τον Ανδρέα «δεύτερο πατέρα» του και θρηνούσε το τέλος του, χωρίς θλίψη και δάκρυα, με γενναιότητα, ανθρωπιά και γλέντι, σαν ένας μοντέρνος Ζορμπάς. Το αποχαιρετιστήριο κείμενο άρεσε και στον Ανδρέα, ο οποίος το διάβασε, αφού δεν πέθανε τότε, αλλά επτά μήνες μετά.  

www.logiosermis.net
 
Mε πληροφορίες απο το makeleio.gr και Το Βήμα 

http://www.logiosermis.net/2013/09/blog-post_8476.html#ixzz2eIYyez3R

Πηγή: http://www.logiosermis.net/2013/09/blog-post_8476.html#ixzz2eIYwEM7w

Ο Πούτιν δίνει εντολή για μαζικό χτύπημα εναντίον της Σ.Αραβίας αν η Δύση χτυπήσει τη Συρία

Ένα ζοφερό "επείγον μνημόνιο δράσης» που εκδόθηκε από το γραφείο του Προέδρου Πούτιν στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας παραγγέλλει μια "μαζική στρατιωτική επίθεση» κατά της Σαουδικής Αραβίας, σε περίπτωση που η Δύση επιτεθεί στη Συρία. Σύμφωνα με πηγές του Κρεμλίνου ο Πούτιν "εξοργίστηκε" μετά από μια συνεδρίαση στις αρχές Αυγούστου με τον Σαουδάραβα πρίγκιπα Bandar bin Sultan ο οποίος προειδοποίησε ότι αν η Ρωσία δεν αποδεχθεί την ήττα της Συρίας, η Σαουδική Αραβία θα απελευθερώσει τσετσένους τρομοκράτες υπό τους έλεγχο της για να προκαλέσουν μαζικούς θανάτους και χάος κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων που έχουν προγραμματιστεί να διεξαχθούν από τις 7 έως τις 23 Φεβ. 2014 στο Σότσι της Ρωσίας. Η Λιβανέζικη εφημερίδα As-Safir επιβεβαίωσε αυτό τη καταπληκτική απειλή κατά της Ρωσίας λέγοντας ότι ο Πρίγκιπας Μπαντάρ δεσμεύτηκε για τη διασφάλιση της ναυτικής βάσης της Ρωσίας στη Συρία αν το καθεστώς Άσαντ ανατραπεί, αλλά και ο ίδιος άφησε να εννοηθεί για τρομοκρατικές επιθέσεις Τσετσένων στη χειμερινή Ολυμπιάδα στο Σότσι, αν δεν υπάρξει συμφωνία, δηλώνοντας: «Μπορώ να σας εγγυηθώ για την προστασία των χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων το επόμενο έτος. Οι ομάδες της Τσετσενίας που απειλούν την ασφάλεια των αγώνων ελέγχονται από εμάς. " Η Telegraph News Service περαιτέρω ανέφερε σήμερα ότι η Σαουδική Αραβία έχει κρυφά προσφέρει στη Ρωσία μια σαρωτική συμφωνία για τον έλεγχο της παγκόσμιας αγοράς πετρελαίου και τη διασφάλιση συμβάσεων παροχής φυσικού αερίου της Ρωσίας, εάν το Κρεμλίνο δεν συνεχίσει να υποστηρίζει το καθεστώς Άσαντ στη Συρία, μια προσφορά που ο Πούτιν απάντησε λέγοντας " Η θέση μας για τον Άσαντ δεν θα αλλάξει ποτέ. Πιστεύουμε ότι το συριακό καθεστώς είναι ο καλύτερος ομιλητής εκ μέρους του συριακού λαού, και όχι εκείνοι που τρώνε συκώτια" [Ο Πούτιν το είπε αναφερόμενος στο βίντεο, που δείχνει έναν αντάρτη Τζιχάντ να τρώει την καρδιά και το συκώτι ενός Σύριου στρατιώτη ]. Ο πρίγκιπας Bandar με τη σειρά του προειδοποίησε ότι δεν μπορεί να υπάρξει " καμία διαφυγή από τη στρατιωτική επιλογή "αν η Ρωσία αρνηθεί το κλαδί ελιάς.

katohika.gr / thecuriosityofcat

Άννα Χρυσάφη, Δεν μπορεί κανείς να ξέρει

1962 και ο Μάνος Χατζιδάκις επιλέγει την Αννα Χρυσάφη να πει -όπως αποδείχτηκε- πετυχημένα και ανεπανάληπτα το τραγούδι με το πολύ δύσκολο ρεφραίν "Δεν μπορείς ποτέ να ξέρεις..." 

Ήταν γραφτό να μείνει γιά πάντα στο σελλουλόιντ εκτος απο τη φωνή της και η τσαχπίνικη παρουσία της στα αυστηρά κατά τ'άλλα πάλκα της εποχής εκείνης. Η Χρυσάφη ξεχώριζε επίσης γιά την ιδιαίτερη προφορά της, που θυμίζε κάτι από επαρχία, ήταν όμως τόσο γοητευτική..

Εφυγε σε ηλικία 92 χρόνων, η Άννα Χρυσάφη

Στα 92 της χρόνια – πλήρης ημερών – «έφυγε» από τη ζωή η γνωστή τραγουδίστρια του ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού Άννα Χρυσάφη.

Γεννημένη στις 6 Δεκεμβρίου του 1921 στην Αθήνα, με καταγωγή από οικογένεια Μικρασιατών λαϊκών μουσικών, η Άννα Χρυσάφη ξεκίνησε τη μουσική της σταδιοδρομία το 1949 – μέχρι τότε δούλευε ως μοδίστρα (απόφοιτη της Σχολής Τσοπανέλη) με το τραγούδι «Πεταλάκια» σε σύνθεση και στίχους του Μανώλη Χιώτη. Στα 50 και πλέον χρόνια της στο ρεμπέτικο και αυθεντικό λαϊκό τραγούδι, πραγματοποίησε ένα μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα. Τραγούδησε στα πάλκα των μεγαλύτερων αλλά και των πιο ευπρόσωπων λαϊκών κέντρων: «Ροσινιόλ», «Φαληρικόν», «Λουζιτάνια», «Κουλουριώτης». Είχε ηχογραφήσει περισσότερα από 400 τραγούδια από τις συνεργασίες της με Χιώτη, Μητσάκη, Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου, Μάρκο Βαμβακάρη κ.α. και έκανε επιτυχίες πολλά τραγούδια μεγάλων συνθετών, όπως «Το δαχτυλίδι» του Γιώργου Μητσάκη, «Ξημερώματα στη στράτα» του Γιώργου Ζαμπέτα, «Τα νησιά» του Βασίλη Τσιτσάνη, αλλά και το «Ο μήνας έχει δεκατρείς» του Μάνου Χατζιδάκι και το «Το τραγούδι της Αθήνας» του Σταύρου Ξαρχάκου.
Ήταν η πρώτη γυναίκα που τραγούδησε σε ρεμπέτικη κομπανία των Γ. Μητσάκη και Γ. Ζαμπέτα στην ταινία του ελληνικού κινηματογράφου «Πύργος των Ιπποτών» του Ν. Τσιφόρου (1952) και η πρώτη τραγουδίστρια που σηκώθηκε «όρθια» στο πάλκο.
Αναγνωρίζοντας την πολυετή προσφορά της στο ελληνικό τραγούδι, ο πρώην Δήμος Καλυβίων τίμησε με μια μουσική βραδιά την Άννα Χρυσάφη τον Ιούλιο του 2006 στην παραλία Αγίου Νικολάου στο Λαγονήσι. Στην εκδήλωση, στην οποία είχε παραβρεθεί και η ίδια, συμμετείχαν οι τραγουδιστές Ανδριάνα Κόλλια και Μιχάλης Κοζής, οι οποίοι ερμήνευσαν με μοναδικό τρόπο πολλές επιτυχίες από τη μακρόχρονη πορεία της μεγάλης ελληνίδας τραγουδίστριας. Στο τέλος της εκδήλωσης, η Άννα Χρυσάφη ανέβηκε στη σκηνή και τραγούδησε τη μεγάλη επιτυχία του Γιώργου Μητσάκη «Πάρε το δαχτυλίδι μου» προκαλώντας συγκίνηση στο κοινό.
Ο Δήμαρχος Σαρωνικού Πέτρος Φιλίππου εκφράζει τη βαθιά του θλίψη για την απώλεια της Άννας Χρυσάφη, μιας τραγουδίστριας με σημαντική διαδρομή στο ρεμπέτικο και λαϊκό τραγούδι, η οποία πρώτη έκανε επιτυχίες πολλά τραγούδια που όλοι γνωρίσαμε και αγαπήσαμε από άλλους καλλιτέχνες σε μεταγενέστερες εκτελέσεις.
Η κηδεία της Άννας Χρυσάφη θα πραγματοποιηθεί σήμερα (Δευτέρα) στις 6:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στα Καλύβια, καθώς τα τελευταία χρόνια ήταν μόνιμη κάτοικος Λαγονησίου.

mesogialife

...

Γεννήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 1921 στην Αθήνα. Η καταγωγή της «κρατούσε» από τη Μικρά Ασία και η οικογένειά της είχε τη δική της παράδοση στη λαϊκή μουσική.

Ξεκίνησε να δουλεύει ως μοδίστρα της (τότε) υψηλής κοινωνίας. Στην καριέρα της ηχογράφησε περισσότερα από 400 τραγούδια. 
Έκανε το ντεμπούτο της στη δισκογραφία στα «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη. Έκανε δεύτερη φωνή.Ήταν όμως ο Γιώργος Μητσάκης αυτός με τον οποίο έγιναν ένα από τα πιο γνωστά ντουέτα του ρεμπέτικου τραγουδιού. Συνεργάστηκαν μέχρι το 1950.

"Ροσινιόλ", "Φαληρικόν", "Λουζιτάνια", "Κουλουριώτης" ήταν μερικά από τα πιο γνωστά κέντρα που την είχαν στο πάλκο τους.

Ήταν η πρώτη γυναίκα που τραγούδησε σε ρεμπέτικη κομπανία των Γ. Μητσάκη και Γ. Ζαμπέτα στην ταινία του ελληνικού κινηματογράφου "Πύργος των Ιπποτών" του Ν. Τσιφόρου (1952) και η πρώτη τραγουδίστρια που σηκώθηκε "όρθια" στο πάλκο.

Μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν:
Το δαχτυλίδι (Γιώργος Ζαμπέτας)
Ξημερώματα στη στράτα (Γιώργος Ζαμπέτας)
Τα νησιά (Βασίλης Τσιτσάνης)
Ο μήνας έχει 13 (Μάνος Χατζηδάκις)
Το τραγούδι της Αθήνας (Σταύρος Ξαρχάκος)

Η κηδεία της έγινε τη Δευτέρα στα Καλύβια Αττικής.

briefingnews

http://mpouzouksides.blogspot.gr/2013/09/92.html?spref=fb

Νταλγκάς - Σι μπεμόλ μανές