"Εφυγε" ο Φώτης Πολυμέρης

Σε ηλικία 93 ετών έφυγε χθες (28/5) από τη ζωή ένας από τους σημαντικότερους τραγουδιστές και δημιουργούς του ελαφρού τραγουδιού, ο Φώτης Πολυμέρης, ο οποίος ερμήνευσε τραγούδια που σημάδεψαν την εποχή τους, με κορυφαίο το «Άστα τα μαλλάκια σου».

Γεννημένος στην Πάτρα το 1920 ο Φώτιος Παλημέρης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, υπήρξε πολυγραφότατος, καθώς τροφοδότησε το ελληνικό πεντάγραμμο με περισσότερα από 100 τραγούδια στα οποία υπέγραψε τόσο τη μουσική όσο και τους στίχους.
 
Το μουσικό ταλέντο του ξεχώρισε από πολύ νωρίς σε διαγωνισμούς τραγουδιού της εποχής στους οποίους συμμετείχε, ενώ ο πρώτος του δίσκος κυκλοφόρησε το 1935.
 
Από τότε και για πολλά χρόνια διέγραψε μια σημαντική καριέρα ως συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής του ελαφρού τραγουδιού, ενώ συνεργάστηκε παράλληλα και με μεγάλους ρεμπέτες της εποχής όπως ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου κ.ά.

ΕΡΤ 

Ο Φώτης Πολυμέρης τραγούδησε με επιτυχία αρκετά τραγούδια του Βασίλη Τσιτσάνη, όπως τις "Αραπίνες" το 1946, το "Το σκαλοπάτι σου" το 1953 και το δημοτικοφανές "Στέλλα μωρ'Στέλλα". Σε κάποια από τα ρεμπέτο-ελαφρά του Τσιτσάνη, είχε το όνομα Π.Φώτης!!

Οι μεγάλες επιτυχίες του Πολυμέρη ήταν :

Αστα τα μαλλάκια σου (Μωράκη, Σουγιούλ, Γιαννακόπουλου) - 1950

(στη συνέχεια το τραγούδησαν οι Σώτος Παναγόπουλος, Τώνης Μαρούδας και Νίκος Γούναρης)

Ακρόπολη, Πλάκα (Μ.Πορτοκάλη. Α.Σαβίδη) - 1950

Θα γυρίσει ο τροχός (Σουγιούλ, Γιαννακόπουλου, Σακελλάριου) - 1950  

 Η γυναίκα είναι ζημιά  (Θ.Παπαδόπουλου, Γιαννακόπουλου, Σακελλάριου) - 1951
και άλλες πολλές...

 

6ο Art Festival, στην Άρτα

"Απο τον ταμπουρά στο μπουζούκι"

 Παρουσίαση του βιβλίου – cd του Σταύρου Κουρούση «Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι».
Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι ομιλητές-ερευνητές Πάνος Σαββόπουλος και Ηλίας Μπαρούνης. 

Θα συμμετάσχουν ρεμπέτικα συγκροτήματα 

Ημέρα : Κυριακή, 9 Ιουνίου 2013 
Ωρα : 20:00 
Χώρος : Καφέ Πόλις - "Στοά βιβλίου"
Διεύθυνση : Πεσματζόγλου 5 και Σταδίου 
Τηλέφωνο : 210 3249588 
Οργάνωση : ΜΚΟ «Orpheum Phonograph» 

Polis Art Cafe

Εθνικό Κέντρο Βιβλίου 

= = = = = = = = = = = 

Επιτέλους η πολυαναμενόμενη έκδοση του φίλου Σταύρου, έφτασε η στιγμή να κυκλοφορήσει!! Πρόκειται γιά μία δουλειά αξιώσεων, αποτέλεσμα μιας έρευνας πολλών χρόνων, με ουσία, αντικειμενικότητα και επαγγελματισμό, που θα φέρει στο φως νέα ντοκουμέντα γιά την ιστορία του ρεμπέτικου !!

Δεν είναι μόνο τα καινούρια κομμάτια που θα ακούσουμε από "χαμένες" ηχογραφήσεις, του Καριπιπέρη, του Τσώρου, του Θανάση Μανέτα και άλλων, αλλά και το αποτέλεσμα της πολύχρονης και κοπιαστικής έρευνητικής δουλειάς του Σταύρου και των συνεργατών του, που από αυτές προήλθε ένα πολυσέλιδο βιβλίο, που συνοδεύει την έκδοση και εμπεριέχει όλη την ιστορία του άγνωστου εν πολλοίς όργανου "ταμπουρά", ένα πολύ δημοφιλές όργανο στην Ελλάδα το 19ο αιώνα και από τον οποίο προήλθε το επίσης δημοφιλές πλέον σήμερα μπουζούκι που το ξέρουν οι πάντες σε ολο τον ντουνιά!!

Αναμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία να πιάσουμε στα χέρια μας το πόνημα αυτό, να διαβάσουμε όλα αυτά τα νέα στοιχεία και να ακούσουμε τις πρωτόλειες αυτές και ολοκάθαρες ηχογραφήσεις από τις δεκατίες 1920 και 1930...

Ρούμπα...

Το φαινόμενο της Rumba

Μανές τζιβαέρι - 1909

Δεσποινίς Μαρή -- Ελληνική Εστουδιαντίνα -
Για να σωθώ απ'τον πόνο σου 1909
Δίσκος Victor Αμερικής 63524 '

Οι εικόνες από τη ταινία Αστέρω του 1929 των αδερφών Γαζιάδη με την Αλίκη Θεοδωρίδου και τον Αιμίλιο Βεάκη.....

"Για να σωθώ απ' τον πόνο σου, πρέπει να μ' αγαπήσεις,
πρέπει να κλείνεις με τα με, τη φλόγα μου να σβήσεις Τζιβαέρι μου..."

Αγνωστος ώς τα τώρα μανές, από την εξίσου άγνωστη Δεσποινίδα Μαρή, ηχογραφημένος στη Σμύρνη (;) (ή στην Πόλη) το 1909. 13 χρόνια πριν τον ξεριζωμό από Μικρά Ασία, Ανατολική Θράκη και Πόντο, αλλά και 3 χρόνια πριν τους Βαλκανικούς πολέμους όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ακόμα κραταιά και με δοσμένες ελευθερίες στους Ελληνες της Μικράς Ασίας, παρ'όλες τις κατά τόπους αντιστάσεις και επαναστάσεις. Μια αυτοκρατορία που έφτανε από την Περσία ως το Μαρόκο και από την Αυστροουγγαρία ως την Ερυθραία και την Υεμένη και την οποία αρκετοί από τους συμμάχους βολιδοσκοπούσαν, ώστε με τη διάλυση της να έχουν ωφέλη στα απελευθερωμένα εδάφη.
Μακάριες οι δύο μεγάλες πόλεις, Σμύρνη και Πόλη (Σταμπούλ) με ελληνικό χρώμα και αποχρώσεις ευρωπαϊκές, οθωμανικές, σεφαραδίτικες, αράβικες, κέντρα εμπορίου και κοσμοπολίτικες μεγαλουπόλεις.

Εκεί άνθιζε εν γνώσει της εξουσίας, η ρωμέϊκη μουσική όπως διαμορφώθηκε μέσα στους αιώνες, με τις όποιες δυτικές και βαλκανικές επιρροές. Ο αμανές κυρίαρχο είδος, ίσως και από τις αρχές του 19ου αιώνα, ίσως και πιό πριν και  ακόμα τα αστικά λαϊκά τραγούδια και τα χορευτικά τραγούδια της υπαίθρου, σε ρυθμούς : ζεϊμπέκικο, χασάπικο, καρσιλαμά (αντικρυστό), μπάλλο, συρτό, 7/8, 5/8,6/8 κ.α. 

Ο μανές και οι μικρασιάτες μουσικοί, από τη δεκαετία του 1870, δεν σταμάτησαν να "μεταναστεύουν" στην πρωτεύουσα της ελεύθερης πλέον Ελλάδας, Αθήνα και στα καφέ-σαντούρ, τα καφέ-αμάν και τις "μπύρες" να διαχέουν τη μούσα της Ιωνίας, χωρίς καν να φανταστούν ότι σε λίγα χρόνια κυνηγημένοι, θα καταλήξουν να ψάχνουν ένα κομμάτι γής, γιά να μείνουν πιά εκεί...  

Αρμενίζοντας από την Κύπρο, στην Ιωνία και τα στενά της Πόλης

O Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων Ελλάδας (Ε.Π.Ο.Κ.), η Πανελλήνια Ένωση Εφεσίων (Π.Ε.Ε.) και το ΚΕΠΕΜ διοργανώνουν την Παρασκευή, 31 Μαΐου 2013 και ώρα 19.30, μουσική εκδηλωση με τίτλο:

Αρμενίζοντας από την Κύπρο, στην Ιωνία και τα στενά της Πόλης

Χαιρετισμό θα απευθύνουν ο Πρόεδρος του ΕΠΟΚ κ. Ηρακλής Ζαχαριάδης, ο Πρόεδρος της ΠΕΕ κ. Δημήτριος Κρασσόπουλος και ο Πρόεδρος του ΚΕΠΕΜ κ. Μιχαήλ Μαντζούρης.

Θα ακουστούν τραγούδια απ' όλη την Ελλάδα, με την Χορωδία και την Ορχήστρα των Μαθητών του ΚΕΠΕΜ και την Χορωδία Εφέσου "Μελίσματα".

Θα μιλήσουν ο Πανιερότατος Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Χρυσόστομος και η Ευρωβουλευτής κ. Αντιγόνη Παπαδοπούλου. Η εκδήλωση θα λάβει χώρα στο Σπίτι της Κύπρου (Ξενοφώντος 2Α, Αθήνα 105 57).

ΚΕΠΕΜ Σίμων Καρράς

Οι Ρεμπετόβεν ζωντανά στην Πετρούπολη

  Το Rock Around the Clock αποχαιρετά την άνοιξη και καλωσορίζει το καλοκαιράκι με blues -ρεμπέτικη διάθεση φιλοξενώντας τους Ρεμπετόβεν την μπάντα που φέρνει νέο ήχο στην Αθήνα συνδυάζοντας,rock ,blues και ρεμπέτικα στοιχεία διανυόμενα στην ψυχεδέλεια, πάντα σε δικές τους συνθέσεις. Εφτά μουσικοί ,ηλεκτρισμός και λαϊκοι δρόμοι συναντιούνται στο σημείο της ακουστικής πανδαισίας που πρέπει να απολαύσετε.

Rock Around the Clock, 
Χάλκης 1 Πλατεία Πετρούπολης
Παρασκευή 31 Μαΐου
Ώρα έναρξης 22'00 

Είσοδος ελεύθερη 

https://itunes.apple.com/gr/album/rebetoven/id468011942

Βούρλα Πειραιά - ιερόδουλες και "κατάσκοποι"

Όπως συμβαίνει σε όλα τα λιμάνια του κόσμου, έτσι και στον Πειραιά η πορνεία θριάμβευε προς εξυπηρέτηση των διερχομένων ναυτικών και εμπόρων (και όχι μόνο) αλλά και προς όφελος των κοινών γυναικών (και του κυκλώματος γύρω από αυτές). Η ύπαρξη "σπιτιών" ήταν όμως ελεύθερη και αποτελούσε πρόβλημα κοινωνικό. Η διασπορά "οίκων" ανάμεσα σε οικογένειες προκαλούσε διαμαρτυρίες και αντιδράσεις. 

Έτσι το 1873 "απαγορεύεται η κατοίκηση κοινών γυναικών σε οποιοδήποτε μέρος του Πειραιά, πλην του προβλεπόμενου χώρου" ανέφερε το σχετικό διάταγμα που εκδόθηκε για τον σκοπό αυτό. Ως "προβλεπόμενος χώρος" ήταν αυτός που "παραχώρησε" γνωστός υπουργός τότε (με μεγάλο οικονομικό όφελος) στο οικοδομικό τετράγωνο Εθνικής Αντιστάσεως (πρώην Κανελλοπούλου), Δογάνης, Σωκράτους (πρώην Ευβοίας) και Ψαρών στην θέση Βούρλα Πειραιώς (Δραπετσώνα). 

Ένας άλλος "διασώστης" της ελληνικής κοινωνίας και των ηθών ο εργολάβος Ν.Μ, αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας το θεάρεστο έργο της κατασκευής "του χώρου στέγασης" των γυναικών αυτών. Έτσι το 1876 ολοκληρώνεται η κατασκευή αυτή που χωρίζεται σε 3 τμήματα με φυλάκιο μπροστά για την επιτήρηση από την αστυνομία.   

Στην είσοδο των Βούρλων ζητείται ταυτότητα καθότι απαγορεύεται η είσοδος εις τους ανηλίκους. Είναι μια προσπάθεια της Πολιτείας να "μαντρώσει" την πορνεία, αλλά στην ουσία η πορνεία γίνεται "κρατική" με τον εξής τρόπο. Όπως είπαμε οι εγκαταστάσεις ήταν χωρισμένες σε τρεις τομείς (σειρές). Στον πρώτο τομέα βρίσκονταν οι μεγαλύτερες σε ηλικία γυναίκες (χαμηλή τιμή), στον δεύτερο τομέα οι μικρότερες (μέση τιμή) και στον τρίτο τομέα οι νεοεισερχόμενες στον χώρο (πολύ υψηλή τιμή). 

Έτσι τόσο η εισαγωγή στα Βούρλα, όσο και η κατάταξη στους τομείς (από αυτήν εξαρτάται και το κέρδος) οδηγούν τις γυναίκες να χρηματίζουν τους "αρμοδίους". Η πορνεία αποκτά έτσι "κρατική προστασία" καθώς το κράτος επίσημα διώκει τους "προστάτες" αλλά λειτουργεί έτσι που "προστάτες" γίνονται οι ίδιοι οι μηχανισμοί του. 

Η συνέχεια εδώ 

ΣΧΟΛΙΟ RC

Στο facebook, σε διάφορες ομάδες κυρίως, υπάρχουν αρκετά στοιχεία και φωτογραφίες από τις φυλακές που έχουν "απασχολήσει" το ρεμπέτικο και ασφαλώς συναρτώνται άμεσα με τη δημιουργία του, όπως : Ωρωπού, Μοναστηρακίου, Συγγρού, Αναπλιού, Γεντί Κουλέ, Τρικάλων, Πάτρας, Ιτζεδίν.
Σε μελλοντική ανάρτηση θα ασχοληθούμε εκτενέστερα.

Τί κατέθεσε για τον Καραμπέρη ο σύζυγος της Πάολα

  Με την κατάθεση του επιχειρηματία Φώτη Ζογγλοπίτη, συζύγου της γνωστής τραγουδίστριας Πάολας, και του πρώην παράγοντα του ΠΑΟΚ, Ηλία Βιολίδη συνεχίστηκε η δίκη για το κύκλωμα τοκογλυφίας, του οποίου φέρεται να ήταν αρχηγός ο Μάρκος Καραμπέρης.

Συνομιλίες του Φώτη Ζογγλοπίτη με τον Καραμπέρη συμπεριλαμβάνονται στη δικογραφία της υπόθεσης. Ο μάρτυρας ανέφερε, σύμφωνα με το thestival.gr, ότι δεν χρωστάει χρήματα σε κανέναν και ότι ουδέποτε τον πίεσε κανείς να πληρώσει κάτι. Υποστήριξε δε ότι οι συνομιλίες που υπάρχουν, αφορούν την πώληση ποσοστού 7% της Πύλης Αξιού, έναντι 45.000 ευρώ, στον πρώην παίκτη του ΠΑΟΚ, Τζούρτζεβιτς, τον οποίο και θεωρούσε φίλο και συνεργάτη του Καραμπέρη.

Στη δική του κατάθεση, ο Ηλίας Βιολίδης υποστήριξε ότι γνωρίζει χρόνια τον Καραμπέρη κι ότι συνεργάστηκε μαζί του μια περίοδο κατά την οποία χρειάστηκε οικονομική ενίσχυση, διότι από τα 21 μαγαζιά που διατηρούσε στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλονίκης, παρέμεινε με δέκα.

Την περίοδο εκείνη ήθελε να ανοίξει μια καινούρια επιχείρηση στο Stage κι έλαβε ως δάνειο από τον Καραμπέρη το ποσό των 350.000 ευρώ, με σκοπό να του μεταβιβάσει το 50% του μαγαζιού που θα άνοιγε. «Πες ότι το ήθελα για να το παραχωρήσω στον γιο μου και να τον αποκαταστήσω» είπε ο ίδιος ο Καραμπέρης παρεμβαίνοντας στη διαδικασία.

Τελικά τα επιχειρηματικά σχέδια του Βιολίδη δεν προχώρησαν και οι δύο πλευρές αποφάσισαν να επιστρέψει ο επιχειρηματίας το ποσό με 5% επιτόκιο, δηλαδή 17.500 ευρώ το μήνα.

Στη δικογραφία συμπεριλαμβάνεται συνομιλία στην οποία ακούγεται ο Καραμπέρης να ζητά 20.000 ευρώ το μήνα, παρά την αρχική συμφωνία. Τελικά, ο ίδιος ο Βιολίδης υποστήριξε στο δικαστήριο ότι μέχρι στιγμής έχει αποπληρώσει 250.000 ευρώ, χωρίς τόκο κι οφείλει άλλες 100.000 ευρώ..

Επίσης, ερωτηθείς για τρεις επιταγές του που βρέθηκαν στα αρχεία του Καραμπέρη, ο Βιολίδης ανέφερε ότι προορίζονταν για την αγορά ακινήτου στο Χορτιάτη, ιδιοκτησίας του Καραμπέρη.

directnews

ΣΧΟΛΙΟ

Αξίζει να διαβαστεί... γιά τη σημειολογία...

Ζειά: Το Δημητριακό που Απαγορευτηκε σκόπιμα στην Ελλάδα…

Ποιό ήταν αυτό το δημητριακό, που τάισε και μεγάλωσε για χιλιάδες χρόνια λαούς, γερούς και δυνατούς; Γιατί αυτό το δημητριακό,ο ”εθνάρχης” Ελ.Βενιζέλος,το απαγόρευσε δια νόμου ;
Από ποιούς και για ποιόν λόγο,πήρε εντολές; Ποιούς ενοχλούσε, η χιλιάδων ετών καλλίεργειά του;;
Αυτή είναι η ζειά,που χαρίζει ζωή και που για κάποιο λόγο,δεν έπρεπε οι Ελληνες να συνεχίσουν να τρώγουν!
Ζειά = “αλεύρι ντινκελ”‏…”φάρμακο σου είναι ή τροφή σου”
Όμάδα επιστημόνων έφθασε εις τήν Θεσσαλονίκην, όπου εύρισκες τότε ανθρώπους άπό όλες τις φυλές. Ήρεύνησε προσεκτικά και έδημοσίευσε τό 1922 τό πρώτο σύγγραμμα διά τις ομάδες αίματος και τις ιδιαιτερότητες εκάστης. Οί Έλληνες είναι κατά πλειοψηφία “0″ ομάδος και οί υπόλοιποι “Α” ομάδος, οί Χάζαροι είναι “Β” ομάδος κ.λπ.
Αρχάς του 1923 στέλνουν εις τήν Θεσσαλονίκη ένα ζευγάρι ιατρών διά νά εξετάσει τήν διατροφήν τών Ελλήνων, επηρεασμένη άπό τόν Ιπποκράτη, ό όποιος έλεγε εις τους ασθενείς ”φάρμακο σου είναι ή τροφή σου”.
Άρα αυτοί έσκέφθησαν, έχει καθιερώσει εις τόν Έλληνα υγιεινή διατροφή, ποια είναι όμως ή βασική τροφή;
Οί ερευνηταί κατέληξαν, σύντομα, ότι βασική τροφή τών Ελλήνων είναι τό ψωμί. Τό ψωμί όμως τών Ελλήνων ήταν από Ζειά και όχι άπό σιτάρι. Είς τά χημικά εργαστήρια συνέκριναν γρήγορα αλεύρι άπό Ζειά και Σιτάρι καί μέχρι τό 1926 διαπιστώνουν ότι:Είς τόν εγκέφαλο του ανθρώπου υπάρχει ένας αδένας μεγέθους διδράχμου τόν όποιον ονόμασαν “Αμυγδαλή” ή “Αμύγδαλα”. Αυτός ό άδήν δημιουργεί τήν μνήμην καί τήν φαντασίαν είς τους ανθρώπους με 300 διαφορετικές πρωτεΐνες (Αμινοξέα).
Αυτές οί πρωτεΐνες διά νά συνδεθούν μεταξύ των καί νά δημιουργήσουν τά συμπλέγματα της μνήμης καί νά διατηρηθούν αυτά είς τόν χρόνον, χρειάζονται μίαν δύναμιν, μίαν κόλλα, διά νά κολλήσουν (λεπτομέρειες περί μνήμης είς τό “Αφύπνισις”).
Αυτήν τήν κόλλα τήν προσφέρουν οί τροφές μας καί τήν ονομάζουμε πρωτεΐνη στηρίξεως, πού σημαίνει συγκόλλησις καί σταθεροποίησις τής μνήμης.
Τό ψωμί πού τρώμε άπό τό Σιτάρι έχει τελείως διαφορετικές πρωτεΐνες στηρίξεως άπό τό ψωμί άπό τη Ζειά. Εδώ ακριβώς έγκειται καί ή διαφορά τους.Είς τό Σιτάρι υπάρχει άφθονη ή γλουτένη. Ή γλουτένη είναι μία ισχυρή κόλλα καί χρησιμοποιείται ώς φυσική κόλλα ύπό τών ανθρώπων στην καθημερινή ζωή των. Ή γλουτένη όμως ώς πρωτείνη – στηρίξεως- (συγκόλλησις) τών πρωτεϊνών του εγκεφάλου διά τήν δημιουργίαν τής μνήμης είναι καλή μέν, διότι δημιουργεί ίσχυράν μνήμην, αλλά περιορισμένην, διότι συγκολλά περισσότερες πρωτεΐνες των απαιτουμένων και περιορίζει τό απόθεμα αυτών. Αποτέλεσμα είναι να περιορίζει την μνήμην εις πολύ λίγες εικόνες.
Έτσι καταστρέφει τήν φαντασίαν και τό δημιουργικό πνεύμα. Είναι δε εγκληματική, διότι έμμεσα καταστρέφει τήν ύγείαν και τό πνεύμα, τήν πρόοδον και τον πολιτισμόν του ανθρώπου.Ή γλουτένη του σιταριού καταστρέφει τήν ύγείαν, τό πνεύμα, τήν μεγαλοφυίαν, τον πολιτισμόν της άνθρωπότητος, διότι ώς ισχυρή κόλλα έπικολλάται εις τά τοιχώματα όλων τών αγγείων πού διέρχεται, πεπτικούς σωλήνες, έντερα, φλέβες, αρτηρίες κ.λπ. Ένεκα τούτου παρακωλύει τήν σωστήν πέψιν, κενώσεις και κυκλοφοριαν του αίματος, μέ τις αντίστοιχες επιβαρύνσεις είς τήν ύγείαν.
Είς τόν εγκέφαλον ώς πρωτεΐνη στηρίξεως κολλά ισχυρά τις πρωτεΐνες τής μνήμης μέ αποτέλεσμα, ό,τι παραστάσεις και ιδέες έβίωσεν τό παιδί είς τήν ήλικίαν 3-7 ετών, όσο λανθασμένες καί άν είναι, όσο πιό δυνατές και ξεκάθαρες αποδείξεις περί πλάνης του και άν του παρουσιάσεις αργότερα, δεν πρόκειται ώς ενήλικας νά άπορρίψη τις αποθηκευμένες μνήμες και δοξασίες του περί θεού, πολιτικής, κ.λπ.Δι’ αυτό ακριβώς οί θρησκείες, οι Δικτάτορες, οι έξουσιασταί μας μέ διάφορα τεχνάσματα καί ωραία λόγια προσπαθούν νά ποδηγετήσουν τά παιδιά άπό μικρή ηλικία και έσοφίστηκαν τά κατηχητικά, τις πολιτικές νεολαίες.
Οί Δικτάτορες καί οί Τραπεζίτες είσήγαγον τήν πολιτικήν είς τά σχολεία μέ πρόφασιν, δήθεν, τήν προπαρασκευήν ενήμερων πολιτών, ενώ στην ουσία εκπαιδεύουν τυφλούς δούλους του τραπεζικού συστήματος.Όποιος από εσάς πιστεύει είς τήν ανεξάρτητον σκέψιν τών ανθρώπων, ας άγωνισθή διά τήν κατάργησιν του συνδικαλισμού είς όλα τά σχολεία, πλην πανεπιστημίων.Επομένως ή γλουτένη του σιταριού είναι καί ή τροχοπέδη τής εξελίξεως καί του πολιτισμού.
Ταυτοχρόνως, τροχοπεδεί και τήν έλευθέραν σκέψιν καί πνευματικήν άνοδον του άνθρωπου και τόν καθιστά δούλον του ιερατείου, του κατεστημένου, διότι αγωνίζεται και θυσιάζεται δια αξίες πού του ενέπνευσαν τά οργανωμένα συμφέροντα και όχι ή φύσις. Είναι όλοι οι αγώνες του εναντίον των φυσικών νόμων.
Αντίθετα ή πρωτεΐνη στηρίξεως της Ζειά (πληθυντικός Ζειαΐ) διασπάται από τά ένζυμα και αφομοιώνεται σάν καλή τροφή άπό τόν οργανισμό.Αυτό τό χαρακτηριστικό της την κάνει πολύτιμη εις τόν ανθρώπινο οργανισμό. Διότι ενώ χρησιμεύει ώς πρωτεΐνη “στηρίξεως” (συγκόλλησις – σταθεροποίησις) εις τις πρωτείνες μνήμης του εγκεφάλου, δεν μπλοκάρει αυτόν, δέν δημιουργεί σταθερές και άναλοίωτες ενώσεις σάν βαρύδια στον έγκέφαλον, ώς ή γλουτένη του σιταριού, και αφήνει τόν εγκέφαλο νά λειτουργή ελεύθερα νά συλλαμβάνη, νά σκέπτεται νέες ιδέες, δοξασίες, νά δημιουργεί όνειρα, φαντασία, επιστήμη, κ.λπ.
Οί αρχαίοι Έλληνες τό εγνώριζαν πολύ καλά αυτό, δι’ αυτό εκτρέφοντο μόνο μέ Ζειά εγνώριζαν ότι ή Ζειά τρέφει τό πνεύμα.

η συνέχεια εδώ

Θανάσης Σκορδαλός

Ένα από τα σχετικά άγνωστα κρητικά τραγούδια, της κατηγορίας : αμανέδες ή ταμπαχανιώτικα, με το Θανάση Σκορδαλό, παιγμένο με μαντολίνο.

Ρεμπέτες κοσμοπολίτες ή όχι;;

Ο Αγάθωνας Ιακωβίδης, ο ρεμπέτης του σήμερα, με τις όσες αντιρρήσεις ή διαφωνίες κάποιων (για το "ρεμπέτης"), στη Eurovision... στο θεσμό αυτό που φιλοξένησε από σαχλά ποπ τραγουδάκια μέχρι ποιοτικά ελαφρά τραγούδια στο παρελθόν και κάποια άλλα ενδιαφέροντα "φεστιβαλικά" τραγούδια, του ευρωπαϊκού μας περίγυρου.
ΟΚ είναι ένας θεσμός καθιερωμένος που κατά κάποιο τρόπο, εκφράζει την κάθε εποχή και παλεύει μεταξύ διασκέδασης (fun) και κίτς... όμως λειτουργώντας σαν ένα ευρωπαϊκό τηλεοπτικό πανηγύρι, με σουηδική πλέον οργάνωση και αρκετό βαλκανικό, πρώην σοβιετικό και καυκασιανό χρώμα... μιά και μέχρι κάποιο χρονικό σημείο η πολυ "ευρωπαϊίλα" που "έβγαζε", προκαλούσε ατέλειωτα χασμουρητά!!!

Όσον αφορά τη χώρα μας, τη χώρα που γέννησε κολοσσούς του πνεύματος και της μουσικής και όπως εγωιστικά μας αρέσει να λέμε, ότι "ίδρυσε" τη μουσική θεωρία, με τον Τέρπανδρο, τον Πυθαγόρα και τον Αριστόξενο, αλλά και το μουσικό θεάτρο, προσωπικά θα μου άρεσε περισσότερο ελληνικά καλά τραγούδια και καλοί καλλιτέχνες και όχι σαπουνόφουσκες ή "σκυλιά", να παίρνουν μέρος σε καταξιωμένα μουσικά φέστιβαλς, όπως το Glastonbury, το Reading, το φεστιβάλ της Βιέννης, του Νόβισαντ, της Πολωνίας κ.α.
Επίσης σε τόσα έθνικ φέστιβαλς και άλλες διοργανώσεις, όπου το ζητούμενο είναι η μουσική και όχι η ιδιαιτερότητα, τα κουστούμια και η εκκεντρικότητα...!!!

Τώρα το συγκεκριμένο τραγουδάκι, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο, καταφέρνει να δώσει μιά αξιοπρεπή εικόνα στους χορτάτους ευρωπαίους από μιά Ελλάδα που τρώει από τα σκουπίδια, στην οποία καθημερινά αυτοκτονά κόσμος και πεθαίνει από αρρώστιες λόγω της οικονομικής κρίσης, μιάς χώρας που ζει στην αβεβαιότητα, στο χείλος του γκρεμού ενω οι δοσίλογοι που ψηφίστηκαν απο τους "ευρω"λιγούρηδες ψηφοφόρους ή τους έβγαλε η εταιρεία που ανέλαβε τις εκλογές "Αλάπις" του φυλακισμένου σήμερα Λαυρεντιάδη, είναι έτοιμοι να πουλήσουν στους χειρότερους εχθρούς μας ή στους κινέζους και ρώσσους, που κάποτε οι δεξιοί και οι πασόκοι ούτε ήθελαν να ξέρουν ή τους διακωμωδούσαν σαν "ρώσσικη αρκούδα" και "κιτρινιάρηδες" αυτοί οι καθημερινοί πελάτες των "πολιτιστικών κέντρων" λέγε με μπουζούκια... 

Ενα χάπι, μιά μικρή ασπιρίνη ίσως να είναι η ρεμπέτικη φωνή, το μουστάκι, η αυτοπεποίθηση και ο τσαμπουκάς του Αγάθωνα, που τάβαλε μέχρι και με το "βρωμόσκυλο" όπως αποκάλεσε τον προκλητικά αυθάδη Ζαφείρη Μελά όταν τάβαλε μαζί του... που αντιπροσώπευε το βαρύ λαικολούμπεν έως και αγοραίο αλλαλαγμό, της μεγάλης (ημι-αυθαίρετης) πίστας...  
Μια συνομοταξία που όλο και θεριεύει και κατασπαράσει όλο και περισσότερο τα τελευταία ίχνη της σοβαρότητας μας... δε λέω παραπάνω γιά ευνόητους λόγους...

Τα παιδιά που συνοδεύουν τον Αγάθωνα είναι μέσα στο κλίμα, της δια-ευρωπαικής αυτής προσπάθειας, μέσα στο χαβαλέ και την ενέργεια, γιά να πείσουμε τα ευρωλιγούρια, ότι χωρίς Ελλάδα γιοκ...

Αντε καλή τύχη μάγκες!!!

Τέλος χειμερινής σαιζόν στο "Ρεμπετοκαφενέ"

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟ ΡΕΜΠΕΤΟΚΑΦΕΝΕ ΤΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ
 
Φιλαράκια,
Την Κυριακή αυτή, είναι το τελευταίο μεσημεριανό παίξιμο για το Ρεμπετοκαφενέ!
Όπως κάθε χρόνο, καλούμε όλους τους φίλους μουσικούς παρέα για ένα δυνατό τζαμάρισμα, απο τις 4 το μεσημέρι και όσο τραβήξει. Αφού "ρεπάρουμε" τη Δευτέρα, ξεκινάμε απο τις 27 Μαϊου τις καλοκαιρινές Δευτέρες βράδυ έξω στον "κήπο", ως τις αρχές Αυγούστου.
Είστε όλοι καλεσμένοι και οι παίχτες κουρδισμένοι!
Ελπίζω να τα π(ι)ούμε!
Φιλιά
Τάσος

Οταν ο Κλάπτον το 'σκασε από την Ελλάδα

Ο θεός της κιθάρας περιγράφει το περιπετειώδες πέρασμά του από την Αθήνα του 1965 στο βιβλίο του «Clapton: The Autobiography». Είχε παίξει και με το ελληνικό γκρουπ «Juniors» ξεσηκώνοντας τον κόσμο.
 Πόσοι άραγε ξέρουν ή θυμούνται τις πρώτες εμφανίσεις του Ερικ Κλάπτον στην Ελλάδα του 1965 και ότι ο θρύλος του ροκ είχε παίξει με ένα ελληνικό συγκρότημα, τους Juniors; Ελάχιστοι. Να, όμως, που ο «θεός της κιθάρας» στο βιβλίο του «Clapton: The Autobiography» (εκδόσεις Broadway Books) περιγράφει την ελληνική του περιπέτεια με λεπτομέρειες. Μέχρι σήμερα είχαμε τις μαρτυρίες των μελών του γκρουπ του και του Μάκη Σαλιάρη, ντράμερ τότε των Juniors, που δημοσιεύτηκαν στο μουσικό περιοδικό «ΖΟΟ», τον Μάιο του 1997.
Αντιγράφουμε από τις σελίδες του βιβλίου.
«Το μεσοκαλόκαιρο του 1965, έξι από εμάς, αποφασίσαμε αυθόρμητα να φτιάξουμε μια μπάντα και να γυρίσουμε τον κόσμο με αυτοκίνητο, χρηματοδοτώντας το ταξίδι δίνοντας συναυλίες καθ' οδόν.
Ονομάσαμε το συγκρότημα Glands (1). Ο John Bailey έκανε τα φωνητικά, ο Bernie Greenwood ήταν στο σαξόφωνο, ο Jake Milton στα ντραμς, ο Ben Palmer έπαιζε πιάνο και στο μπάσο είχαμε τον Bob Rae. Ο Bernie είχε ένα MGA το οποίο ανταλλάξαμε για ένα αμερικάνικο Ford Galaxy stationwagon για τη μεταφορά μας. Εγώ είχα εξοικονομήσει μερικές εκατοντάδες στερλίνες και αγόρασα έναν ενισχυτή και δύο κιθάρες.
Την κοπάνησα από Μάγιαλ
Αν ληφθεί υπόψη ότι εγώ ήμουν, υποτίθεται, αυτός που τραβούσε την προσοχή στους Bluesbreakers, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι ήταν ανεύθυνο από μεριάς μου να την κοπανήσω έτσι. Το μόνο που είπα στον John (Mayall) ήταν ότι θα έλειπα για λίγο. Πραγματικά τον άφησα στα κρύα του λουτρού και αναγκάστηκε να ψάξει ανάμεσα σε αρκετούς κιθαρίστες ώστε να καλύψει το κενό όσο θα έλειπα.
Αφού στριμωχτήκαμε και οι έξι στο Ford Galaxy ξεκινήσαμε τον Αύγουστο, διασχίζοντας τη Γαλλία και το Βέλγιο, με σκοπό να συνεχίσουμε ώσπου να βρούμε κάπου να παίξουμε. Δεν είχαμε ιδέα τι κάναμε, πιστεύοντας ότι κατά κάποιον τρόπο θα μας χαμογελούσε η τύχη καθώς ταξιδεύαμε. Το ταξίδι μας παραλίγο να τελειώσει πριν καν αρχίσει. Φθάσαμε στο Μόναχο, ενώ το φημισμένο φεστιβάλ μπίρας ήταν σε εξέλιξη. Βρισκόμασταν σ' ένα κιόσκι πίνοντας μπίρες, όταν ο Bob Rae είχε την φαεινή ιδέα να ανάψει το τσιγάρο του με ένα χαρτονόμισμα των πέντε λιρών. Αυτό προκάλεσε μεγάλο καβγά με ένα άλλο μέλος του γκρουπ που θεώρησε υπερβολική μια τέτοια χειρονομία και ήρθε η ρήξη. Καταλήξαμε να ξεφορτώσουμε όλον τον εξοπλισμό από το αυτοκίνητο και στην ομόφωνη απόφαση να επιστρέψουμε στην Αγγλία. Το επόμενο πρωί τα ξαναβρήκαμε. Ξαναφορτώσαμε το Ford και πήραμε πάλι τον δρόμο.
Ωμό κρέας Θεσσαλονίκης
Οδηγώντας μέσω Γιουγκοσλαβίας, σ' ένα λιθόστρωτο δρόμο ανάμεσα στο Ζάγκρεμπ και το Βελιγράδι, το αυτοκίνητο έτρεμε τόσο πολύ που στο τέλος διαλύθηκε. Το σασί κυριολεκτικά ξεκόλλησε. Αναγκαστήκαμε να το δέσουμε γύρω και κάτω από το αμάξι με σκοινί. Ετσι λοιπόν, τώρα ταξιδεύαμε έξι άνθρωποι μαζί με όλο τον εξοπλισμό μας σε ένα αυτοκίνητο που το συγκρατούσε ένα κομμάτι σκοινί! Οταν τελικά μπήκαμε στην Ελλάδα και φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη ήμασταν τόσο πεινασμένοι, επειδή δεν είχαμε φάει τίποτα τόσες μέρες, που φάγαμε ωμό κρέας από έναν χασάπη...
Συνεχίζοντας, φτάσαμε στην Αθήνα και πιάσαμε δουλειά σ' ένα κλαμπ που λεγόταν Igloo. Ονομαζόταν έτσι επειδή το εσωτερικό του είχε σχεδιαστεί να μοιάζει με παγωμένη καλύβα. Είχε ένα μόνιμο γκρουπ, τους Juniors, και ο μάνατζέρ τους χρειαζόταν άλλο ένα γκρουπ για support, επειδή το πρόγραμμά τους ξεκινούσε στις 7 το απόγευμα και τραβούσε μέχρι τις 2 ή 3 το πρωί.
Πιάσαμε δουλειά στο Igloo
Ο John Bailey κατάφερε τον τύπο να μας προσλάβει. Βρήκαμε ένα δωμάτιο στον τελευταίο όροφο, που το νοίκιαζε ένας Αιγύπτιος συνταγματάρχης. Με ενθουσίασε το σπίτι και πολύ σύντομα άρχισα να το απολαμβάνω. Το πρόγραμμα αποτελείτο από εμάς, να παίζουμε τρία σετ κάθε μέρα, μαζί με τους Juniors που έπαιζαν τραγούδια των Beatles και των Kinks. Μιας και δεν τα ξέρανε τα κομμάτια καλά, τους βοηθούσαμε λιγάκι. Δυο βράδια αργότερα οι Juniors είχαν ένα τροχαίο δυστύχημα, και δυο από αυτούς σκοτώθηκαν επί τόπου.(2) Το επόμενο πρωί, πίναμε καφέ στο κλαμπ, όταν ο μάνατζερ όρμησε μέσα κι άρχισε να ουρλιάζει το όνομα Θάνος, του κιμπορντίστα, με τον οποίο ήταν προφανώς ερωτευμένος και ήταν ένας από τους δύο που είχαν σκοτωθεί. Ούρλιαζε Θάνο-Θάνο-Θάνο και μετά άρχισε να πετάει ποτήρια στον καθρέφτη πίσω από το μπαρ. Κάποιος μας είπε ότι θα ήταν καλύτερα να βγούμε έξω, έτσι λοιπόν φύγαμε κι αυτός τα έκανε όλα λίμπα.
Το κλαμπ έκλεισε για δύο μέρες και μας συμβούλεψαν να παραμείνουμε, διότι θα βρισκόταν κάποια λύση. Επισκεύασαν το κλαμπ και κάποιος που εκπροσωπούσε τον πληγωμένο μάνατζερ με πλησίασε λέγοντάς μου ότι ήταν να βάλουν πάλι μπροστά το μαγαζί κι ότι με ήθελαν να παίξω με τους Juniors. Ετσι πριν το καταλάβω καλά καλά βρέθηκα να παίζω ένα σετ μαζί τους, ένα σετ με το δικό μου γκρουπ, μετά ένα σετ μαζί τους κ.ο.κ έως ότου κατέληξα να παίζω έξι ώρες ασταμάτητα.
Μπροστά σε 10.000 άτομα
Μετά από κάποιες μέρες, οι Juniors ξαφνικά την κοπάνησαν. Ηξερα όλα τα τραγούδια που ήθελαν να παίξω και φαίνεται ότι είχα συμβάλει στο γκρουπ με κάτι που δεν είχαν πριν. Και πριν το καταλάβω, βρεθήκαμε να παίζουμε στον Πειραιά μπροστά σε 10.000 άτομα.(3) Χαιρόμουνα που μπορούσα να βοηθήσω τους Juniors ν' αποκτήσουν ένα μεγαλύτερο κοινό, αλλά αυτό με γύρναγε πίσω, στον κόσμο της ποπ, που είχα προσπαθήσει να αφήσω πίσω μου. Ηταν σαν deja vu.
Στο μεταξύ οι Glands είχαν μπουχτίσει και τρώγονταν να φύγουν. Οταν είπα στον ντράμερ των Juniors ότι σκεφτόμουν να φύγω μου είπε: «Καλύτερα όχι, ο μάνατζερ θα σε κυνηγήσει αν προσπαθήσεις να φύγεις και θα σου κόψει τα χέρια».(4) Μου έδωσε την εντύπωση ότι δεν αστειευόταν κι έτσι καταστρώσαμε ένα σχέδιο διαφυγής. Ο Ben έβγαλε κρυφά εισιτήρια για το τρένο, ενώ οι υπόλοιποι μάζεψαν τα πράγματά τους ώστε να είναι έτοιμοι να φύγουν. Ενα απόγευμα εμφανίστηκα, όπως συνήθως, για πρόβα με τους Juniors, αλλά είχαμε κανονίσει να περιμένει ένα αυτοκίνητο από την άλλη πλευρά του κτιρίου. Μόλις δόθηκε το σινιάλο, είπα ότι πήγαινα τουαλέτα, βγήκα από την μπροστινή πόρτα, μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγα κατευθείαν στο σταθμό, όπου μαζί με τον Ben πήραμε το τρένο για το Λονδίνο αφήνοντας τους Juniors σύξυλους. Ο ντράμερ των Juniors ήταν αυτός που μας βοήθησε και βασικά του χρωστάω τα χέρια μου. Σ' ευχαριστώ, μάγκα μου, δεν θα μπορέσω ποτέ να σε ξεπληρώσω...
Αφησα πίσω μου μια ωραία Gibson Les Paul και ένα ενισχυτή Marshall.(5) Τα υπόλοιπα παιδιά συνέχισαν ανά τον κόσμο, αν και ένας θεός ξέρει πώς ακούγονταν χωρίς κιθάρα και πιάνο. Επιστρέφοντας στην Αγγλία, τέλος Οκτωβρίου 1965, ανακάλυψα ότι τη θέση μου στους Bluesbreakers είχε καλύψει ένας λαμπρός κιθαρίστας ονόματι Peter Green, αργότερα μέλος των Fleetwood Mac...»
1. Αργότερα το άλλαξαν σε Faces.
2. Το πολύνεκρο δυστύχημα έγινε τη Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 1965, στη Νέα Φιλαδέλφεια. Νεκροί ήταν ο Θάνος Σουγιούλ, 22 ετών, η μνηστή του Νανά Μπενέτου, 18, ο Γιάννης και η σύζυγός του Ελένη Κρασούδη, 28 και 20 αντίστοιχα. Βαριά τραυματισμένος ανασύρθηκε ο κιθαρίστας Αλέκος Καρακαντάς, 19 ετών.
3. Η συναυλία έγινε τη Δευτέρα 25 Οκτωβρίου στον κινηματογράφο «Τερψιθέα» της Νίκαιας.
4. Ο ντράμερ των Junior ήταν ο Μάκης Σαλιάρης.
5. Στις 28 Οκτωβρίου, ο Bernie Greenwood έστειλε επιστολή στον Μάκη Σαλιάρη, που του ζητούσε να πουλήσει τον ενισχυτή και να στείλει τα χρήματα στον Eric Clapton.
* Η έρευνα, η απόδοση, η επιμέλεια του κειμένου και οι σημειώσεις έγιναν από τους Χάρη & Βαγγέλη Καββαδία. Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο τους.

«Εκανε την Gibson να κελαηδά»

Του ΧΑΡΗ ΚΑΒΒΑΔΙΑ Haris.kavadias@gmail.com

«Δεν είναι εύκολο να ξεχάσει κανείς μια από τις πιο συναρπαστικές εποχές της ζωής του...

Και εκείνη η εποχή, Οκτώβριος του '65, ήταν ξεχωριστή για μένα. Ημουν αραχτός στο γραφείο του ιδιοκτήτη του Igloo, όταν πέρασαν την είσοδο του μαγαζιού κάποιοι Εγγλέζοι μουσικοί, ζητώντας δουλειά σε καθημερινή βάση. Οταν ο ιδιοκτήτης τούς ζήτησε να παίξουν για να κρίνει αν του κάνουν, αυτοί έφεραν τα όργανά τους και τα 'στησαν, έχοντας όμως ένα μικρό πρόβλημα: δεν είχαν ντράμερ! Τους την κοπάνησε με μια κοπέλα στο Πρίντεζι... Τότε προσφέρθηκα εγώ να συμπληρώσω το γκρουπ τους. Faces ήταν τ' όνομά τους, και ξεκινήσαμε. Το σχήμα άρεσε κι αρχίσαμε τις πρόβες στο σπίτι που είχα τότε στην οδό Πιπίνου. Δέσαμε περίφημα, η ανταπόκριση που είχαμε στον κόσμο ήταν μεγάλη. Μεγάλος όμως ήταν κι ο κιθαρίστας του συγκροτήματος. Ηταν ο Eric Clapton!
Αγνωστος τότε στην Ελλάδα, ωστόσο 6 μήνες νωρίτερα είχε μια μεγάλη επιτυχία με τους Yardbirds, το «For your love». Καθαρόαιμος μπλουζίστας, εγκατέλειψε τους Yardbirds τότε, διότι ξέφευγαν από τον blues προσανατολισμό τους για πιο ποπ πράγματα... Στο Igloo ήταν ο αρχηγός, όπως ήταν φυσικό, των Faces. Δεν το έπαιζε όμως αρχηγός, ήταν πολύ συνεσταλμένος, εγκρατής και σοβαρός. Αλλά όταν έπιανε στα χέρια του την Gibson, την έκανε να κελαηδά. Είχα πάθει πλάκα! Οπως πλάκα είχε πάθει κι ο κόσμος που τον έβλεπε κάθε βράδυ. Χαμός έγινε και στη συναυλία που δόθηκε εις μνήμην του Σουγιούλ, που είχε σκοτωθεί εκείνες τις μέρες σε τροχαίο. Υστερα από αυτό έφυγαν από την Ελλάδα και η μόνη επαφή που είχα έκτοτε μαζί τους ήταν μια επιστολή που μου έστειλε ο Bernie Greenwood, ζητώντας να πουλήσουμε τον ενισχυτή του Clapton και να του στείλουμε τα χρήματα».

enet.gr

Γιώργος Μουφλουζέλης - Βάρκα μου μπογιαντισμένη

Η διασκευή του Γιώργου Μουφλουζέλη, στο τραγούδι του Μπάτη

Ο Γιάννης Τσαρούχης γιά το ζεϊμπέκικο

Το 1934 είδα αληθινούς ζεϊμπέκηδες που μπαρκάρανε στη Σμύρνη, στο πλοίο που με πήγαινε στην Κωνσταντινούπολη. Πήγαινα να δω τα μωσαϊκά στην Αγία Σοφία, που εκείνο τον καιρό είχε ξεσκεπάσει ο Αμερικανός βυζαντινολόγος Ουίτμορ.
Αυτοί οι ζεϊμπέκηδες ήταν ντυμένοι με τις παλιές στολές τους και έμοιαζαν πολύ μ’ αυτούς που είχε ζωγραφίσει ο Γύζης και ο Λύτρας. Ο ένας απ’ αυτούς, ως τριανταπέντε χρονών, μιλούσε καλά ελληνικά και μου έλεγε διάφορα πράγματα. Ιδίως μου μιλούσε για το πώς χόρευε ένας νεαρός που ήταν μαζί τους και όλο έλεγε ότι κανείς δεν τον φτάνει στο χορό.
Προς το ηλιοβασίλεμα, όταν ξεκίνησε το πλοίο για την Πόλη, ο νεαρός χόρεψε πάνω στο κατάστρωμα.Ήταν κοντός και χοντροκόκαλος, αλλά μόλις άρχισε να κινείται πραγματικά μετεμορφώθη. Δεν ήταν πια το ίδιο πρόσωπο. Την ανδρεία του, γιατί ήταν ανδρείος πολύ, σχεδόν άγριος, συνεπλήρωνε περίεργα ένα είδος ταπεινότητος και ένα είδος ευγνωμοσύνης, που δεν ήταν γνωστό ποιον απευθύνεται και ήταν σαν να ευγνωμονεί, με πολλή σεμνότητα ένα θεό, για το θαύμα που είναι η ζωή. Τον συνόδευε ένα τουμπελέκι, που χτυπούσε ένας άλλος ζεϊμπέκης, στο μαγικό ρυθμό 9/8. (…)
Στα βουνά της Αλβανίας, κοντά στη Φτέρα, άκουσα για πρώτη φορά το ζεϊμπέκικο που τα λόγια του αρχίζουν ως εξής: Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια, μπρος στ’ αρχοντικά σου σκαλοπάτια…
Είχα γνωρίσει ως τότε τα τραγούδια της Ρόζας Εσκενάζη και ήμουν θαμώνας της στο κέντρο της οδού Δώρου που, πολλές φορές, πήγαινα παρέα με τον βυζαντινολόγο Ξυγγόπουλο , τον Κόντογλου και άλλοτε με τον Τζούλιο Καΐμη. Μα το ζεϊμπέκικο που άκουσα στην Αλβανία ερχόταν από έναν άλλο κόσμο, διαφορετικό, που μου απεκάλυπτε μια άλλη πλευρά του ανθρώπου. Το ζεϊμπέκικο και τα ρεμπέτικα υπήρχαν βέβαια, ήδη από το 1900 και οι μεγάλοι του ρεμπέτικου είχαν δημιουργήσει αριστουργήματα. Αλλά οι αστικές προκαταλήψεις είχαν βρει έναν τρόπο να το αποκρύψουν, ακόμη και απ’ αυτούς που τους ενδιέφερε. Όταν έφυγαν οι Γερμανοί και ήρθαν οι Εγγλέζοι με τους Έλληνες από τη Μέση Ανατολή, μαζί με το σουίνγκ άρχιζε να ανθίζει με μια νέα βλάστηση, και υπό νέο πνεύμα, το πανάρχαιο ζεϊμπέκικο.
Ο κεντρικός του ναός για μας τους Αθηναίους ήταν το κέντρο “Ο Μάριος” σ’ ένα σπίτι της οδού Ίωνος δεύτερο πάτωμα, όπου άκουσα για πρώτη φορά τον Τσιτσάνη. Η λέξη ναός δεν είναι υπερβολή. (…) Ο χαρακτήρας του ναού εδίδοντο και ενισχύονταν από την αυστηρότητα του διευθυντή που δεν επέτρεπε την παραμικρή σύγκρουση, πολύ περισσότερο το μεγάλο καβγά για παραγγελιές και άλλες ασύμαντες αφορμές. (…)
Παρά τους ενθουσιασμούς των ξένων επισήμων και ανεπισήμων, το ζεϊμπέκικο μένει κατιτί το ερμητικό στην ουσία του και είναι προσιτό, αληθινά προσιτό, μόνο σ’ αυτούς από τους Έλληνες που έχουν αληθινά ορφική μύηση. Λόγια φθαρμένα που δεν μπορούν να εκφράσουν την ουσία, για την οποία ο αμύητος μένει καχύποπτος.
(από τον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, Καστανιώτης 1989)

ΠΗΓΗ

Σημ.
Το "Μέσα στης ζωής τα μονοπάτια", είναι ασφαλώς χασάπικο... αλλά αυτό δεν αλλάζει κάτι...

Ο Αγάθωνας στο δεύτερο πρόγραμμα

Ο Αγάθωνας αυτή τη στιγμή στην εκπομπή του Γιώργου Τσάμπρα, στο Β΄Πρόγραμμα της ΕΡΤ

Με λίγα λόγα, πολυ χρήσιμα...!!!

Στο διαδίκτυο πιά βλέπει κανείς τα πάντα, ίσως και πράγματα που δεν θα προλάβαινε να ανακαλύψει σε 3 ζωές...!!
Επειδή δεν έχουμε το χρόνο γιά αποκλειστικές αναρτήσεις προς το παρόν, διαλέγοντας τα θετικά και αυτά που μας ενδιαφέρουν σα ρεμπέτικο μπλογκ, δίνουμε παρακάτω λίνκ(ς) γιά περαταίρω ανάγνωση και εντρύφηση :

Τρούμπα... από την ιστορία, στην ιστορία του περιθωρίου"

Η ιστορία της κρητικής λύρας

Η λύρα μέσα από τον μύθο της

Ασκομαντούρα και άλλα 

Θησαυρίσματα-Παναγιωτάκης 

Νικόλαος Παναγιωτάκης

 

Σίγησε για πάντα το κλαρίνο του Παναγιώτη Χαλιγιάννη - Ο ξακουστός Ηπειρώτης μουσικός "έσβησε" στα 78 του, στη δεύτερη πατρίδα του, τις ΗΠΑ

21/3/13

Ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης, ένας από τους πιο γνωστούς κλαριντζήδες του '50 και του '60, που "έντυσε" με τη μουσική του τις χαρούμενες στιγμές της ελληνικής ομογένειας, άφησε την τελευταία του πνοή τη Δευτέρα, σε ηλικία 78 ετών, βυθίζοντας σε πένθος το γιο του, Χρήστο, τα αδέλφια του, Μιχάλη Χαλιγιάννη και Αθηνά Βροχοπούλου, καθώς επίσης και τους μουσικούς και τραγουδιστές που συνεργάστηκαν μαζί του για πολλά χρόνια.

 Ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης, ένας από τους πιο γνωστούς κλαριντζήδες του '50 και του '60, που "έντυσε" με τη μουσική του τις χαρούμενες στιγμές της ελληνικής ομογένειας, άφησε την τελευταία του πνοή τη Δευτέρα, σε ηλικία 78 ετών, βυθίζοντας σε πένθος το γιο του, Χρήστο, τα αδέλφια του, Μιχάλη Χαλιγιάννη και Αθηνά Βροχοπούλου, καθώς επίσης και τους μουσικούς και τραγουδιστές που συνεργάστηκαν μαζί του για πολλά χρόνια.
Όπως γράφει η εφημερίδα "Εθνικός Κήρυκας" της Νέας Υόρκης, ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης γεννήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 1935, στον Παρακάλαμο του Νομού Ιωαννίνων, σε μια οικογένεια μουσικών. Ο πατέρας του, Χρήστος Χαλιγιάννης, από την ηλικία των έξι ετών τον έμαθε να παίζει κλαρίνο και τον προετοίμασε για τη βιοπάλη, διότι ήταν το μεγαλύτερο από τα έξι παιδιά.
Μόλις τελείωσε ο πόλεμος, ο 10χρονος τότε Παναγιώτης, όπως και άλλοι συμπατριώτες του, έφυγε από τον Παρακάλαμο, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Αθήνα. Σε ηλικία 12 ετών ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα, παίζοντας κλαρίνο δίπλα σε διάσημους καλλιτέχνες, όπως τον Στέλιο Καζαντζίδη, τη Μαρινέλλα, την Καίτη Γκρέη, τη Ρίτα Σακελλαρίου (και μάλιστα στο πρώτο της τραγούδι) και άλλους. Παράλληλα, συμμετείχε και στις ορχήστρες των οικογενειών Χαλκιά και Σούκα.

Λευτέρης Τσαγκάρης -μπουζούκι, Παναγιώτης Χαλιγιάννης -κλαρίνο, δεκ.1960, ΗΠΑ

Η μεγάλη του καριέρα στην Αμερική
 
Το 1961 αποδέχτηκε την πρόταση ομογενή εστιάτορα κι ήρθε στη Νέα Υόρκη με το συγκρότημά του, πιάνοντας δουλειά στο νυχτερινό κέντρο "Κηφισιά", στην 8η Λεωφόρο του Μανχάταν. Την εποχή εκείνη στη Νέα Υόρκη ανθούσαν τα ελληνικά νυχτερινά κέντρα.
Με την πάροδο του χρόνου άρχισε να εμφανίζεται σε ομογενειακές εκδηλώσεις και σε πλείστες άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις και κατάφερνε πάντα να συνεπαίρνει τα πλήθη και να τα ξεσηκώνει σε χορό.
Στους γάμους, στις βαφτίσεις και σε άλλες γιορτές ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης ήταν πάντα εκεί και μαγνήτιζε τα πλήθη με τα τραγούδια της ξενιτιάς, με τα μοιρολόγια και υπενθύμιζε σε όλους ότι «τα λεφτά, τα χρήματα στον Άδη δεν περνάνε /φάτε πιείτε και γλεντήστε όλοι βρε παιδιά /κι όποιος πάει στον άλλο κόσμο δεν ξαναγυρνά».
Ο εκλιπών το 1975 παντρεύτηκε την αγάπη της ζωής του, τη Μαρία, με την οποία το 1984 έφεραν στον κόσμο το μοναχογιό τους, Χρήστο. Το 2000 πέθανε η σύζυγός του, αλλά ο Παναγιώτης Χαλιγιάννης δεν το έβαλε κάτω. Συνέχισε την καριέρα του, διότι ολόκληρη η ζωή του ήταν συνδεδεμένη με το τραγούδι.

Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί το μεσημέρι του Σαββάτου, από τον Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, στο Νιου Τζέρσεϊ.

ΠΗΓΗ

Bib Mama Thornton

Καλή μας Ανάσταση!!!

Το φτωχικό μας μπλογκ, εύχεται μιά πλούσια σε όμορφα αισθήματα ζωή και καλή Ανάσταση, σε όλους!!!! 
Καλή Ανάσταση επίσης στη χώρα μας και στην αγαπημένη μας ομάδα, την ΑΕΚ!!!!

Και γιά να ευθημήσουμε λίγο και να συναισθανθούμε το δικό μας Γολγοθά, οι παρακάτω εύγλωτες γελοιογραφίες...

 

Ο θρήνος του Δημήτρη...

Ο σκληρός Απρίλης του '13

Παραγματικά σκληρός ο φετεινός Απρίλης, δανειζόμαστε τον τίτλο από το δίσκο του Μάνου Χατζιδάκι "Ο σκληρός Απρίλης του '45", με τά τόσα βάρβαρα, αποτρόπαια ή μοιραία που έγιναν και στη χώρα μας και παγκόσμια!!! 
Το θέμα είναι δύσκολο, αλλά είναι αξιοσημείωτο πόσα τραγικά και ακραία γεγονότα συνέβησαν το μήνα που πέρασε... με την ευχή ο Μάης να μην είναι έτσι καθόλου...!!!

24/4
Μπαγκλαντές: Στους 413 έφτασαν οι νεκροί από την κατάρρευση κτιρίου

«Σήμερα δεν θέλαμε να δουλέψουμε επειδή είχαν φανεί ρωγμές στο κτίριο όμως οι υπεύθυνοι των βιοτεχνιών μας ανάγκασαν να δουλέψουμε»

30/4
Ενας νεκρός Παλαιστίνιος σε ισραηλινή επιδρομή στη Γάζα

15/4
Τουλάχιστον δύο νεκροί και πάνω από 100 τραυματίες από εκρήξεις στη Βοστόνη 

Οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν ηθοποιούς ως “θύματα” στη Βοστώνη! 

27/4
Ισχυρή έκρηξη στο κέντρο της Πράγας

27/4
Πέθανε η 4χρονη που είχε πέσει θύμα βιασμού... (Ινδία)

6-29/4
Πέθανε η 23χρονη που είχε κακοποιηθεί στη Νέα Μάκρη  

30/4
ΣΟΚ στην Ξάνθη: Πα- τέρας βίαζε...

27/4
ΕΦΥΓΕ Ο ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΓΙΑΣ  

28/4
Αυτοκτόνησε 30χρονος δικηγόρος

29/4
Αυτοκτόνησε ο πρώην αντιπρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, Κώστας Ρεσβάνης

4/4
Αυτοκτόνησε επιχειρηματίας στο Ηράκλειο

30/4
Κρήτη: 77χρονος αυτοκτόνησε κόβοντας το λαιμό του με μαχαίρι