ΚΚΕ και ρεμπέτικο

Μεγάλος καυγας έχει ξεσπάσει πάλι σε γνωστο ρεμπέτικο φόρουμ για την θρυλούμενη αποκύρηξη του ρεμπέτικου απο τα επίσημα όργανα του ΚΚΕ σε όλη τη διαδρομή του ρεμπέτικου αλλα ιδίως στην περίοδο της άνθησης του. Είναι παρήγορο ότι η συζήτηση προχωράει στις επι μέρους τοποθετήσεις μελων της αριστεράς, του ΚΚΕ και του ευρύτερου χώρου απο τα χρόνια εκείνα έως το 1975, που πλέον το λαϊκό και το ρεμπέτικο ιδίως, ενσωματώνεται αν όχι πλέρια, όμως σε μεγάλο βαθμο στις πολιτιστικές αναφορές απο τα όργανα και κατοχυρώνεται σταδιακά σαν πόλος λαϊκής έκφρασης, απο τις κατευθυντήριες γραμμες του κόμματος !!
Είναι ένα μεγάλο θέμα που κάποτε ψύχραιμα πρέπει να εξετασθεί και ίσως αναλυθεί, χωρις μεμψιμοιρίες, μισαλλοδοξίες και ανθρωποφάγα πισωγυρίσματα ... αλλα με γνώμονα την ίδια τη ιστορία και τις ταυτίσεις που έγιναν στην πράξη και όχι απαραίτητα θεωρητικά μεταξύ του λαϊκού αισθητήριου και της πολιτικής τοποθέτησης, π.χ. θα ήταν αδιανόητο ένας βασιλικός να γουστάρει ρεμπέτικο και όμως έγινε κι αυτο ... αλλα σίγουρα η μερίδα του λέοντος στους θιασώτες του ρεμπέτικου ανήκε στην εργατιά ας μην κοροϊδευόμαστε. Απλα για να το πούμε κι απο εδω, οι επίσημες καθοδηγήσεις δεν το είδαν το λαϊκό-ρεμπέτικο της εποχής σαν εργαλείο προώθησης της ιδεολογίας -μια και τότε ενδεχόμενα να είχε στα μάτια τους στοιχεία εφησυχασμού- ενω το ζητούμενο και η προτεραιότητα ήταν η εξέγερση και η εμψύχωση, όπου εκει επιστρατεύτηκε το λεγόμενο Αντάρτικο τραγούδι, που λίγο πολυ η μουσική και στιχουργική του δομη ήταν εμβατηριακή και σε μεγάλο βαθμο ξενόφερτη !!
Το ίδιο άλλωστε έγινε τη δεκαετία του 1910-'20 όπου οι Έλληνες πολεμούσαν και η δισκογραφία τότε κατέγραψε πλήθος πατριωτικών τραγουδιών , το ίδιο έγινε και με το Θούριο του Ρήγα το 1821 και άλλα πατριωτικά και ρίμες ... άσχετα ότι οι οπλαρχηγοί το '21 έπαιζαν τον ταμπουρά για να ξεφαντώνουν και να εκτονώνονται με συρτα και τσάμικα και έπαιζαν και κανα παραπονιάρικο μετα, για να γειάνει η καρδούλα τους, με στιχάκια διάφορα απο όπου προέκυψαν και τα πρώτα κουτσαβάκικα και τα οποία κι αυτα ήταν μεταφορά απο παλιότερες μουσικές αναφορές ...
Το ίδιο και το '10 όπου οι φαντάροι εκτος απο τα πατριωτικά χορεύαν και παίζαν παραδοσιακά και μάγκικα, το ίδιο και στην Κατοχή που πολλοι αριστεροί ήταν και μάγκες και αντίστροφα εξ ου και τα ρεμπέτικα-αντιστασιακά του Γενίτσαρη και άλλων, το ίδιο και μετα το '50 όπου αν και η αριστερά αποκύρηξε το κλάμα του ρεμπέτικου και του Καζαντζίδη, ο λαος το αγκάλιασε γιατί ήταν η μόνη "διαφυγή" του και η αληθινή έκφραση του, μέσα στην υπερβολή της ... ας μην ξεχνάμε ότι απο τον παγκόσμιο και τον εμφύλιο ένας λαος ξεκληρίστηκε, ξενητεύτηκε, εξαθλιώθηκε ... τι θα θέλαμε να τραγουδάνε και να χορεύουν ;; μόνο τα αλλέγρα, τα φοξ αγγλέ, τη σάμπα και τη ρούμπα ;;
Τρανο παράδειγμα ο ρεμπέτης των Χανιών Κουτζόγλου, μέλος της αντίστασης παρασημοφορημένος, αριστερός και μπουζουξής, έπαιζε μαζι τα αντάρτικα, τα εγγλέζικα τραγούδια της νίκης, τα ρεμπέτικα και τις καντάδες !! Μας έπαιξε μάλιστα ένα αντάρτικο που έγραψαν οι εδω αντάρτες για τη μάχη των Κεραμειών !!

Εγω πάντως θυμάμαι τη δεύτερη ή τρίτη επαφή μου καλύτερα, με το ρεμπέτικο αφου προηγήθηκαν τα Κλειδιά του Τσιτσάνη που ήρθαν σπίτι με την έλευση του πικαπ και τα παράνομα τότε του Απόστολου Νικολαϊδη απο κάποιο ξάδερφο ξάδερφου σε κασέτα μυστικά ένα βράδυ μεσ'τη χούντα ... το 1977 στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ να παρακολουθώ αν και όχι κνίτης το ρεμπέτη Γαβριήλ Μαρινάκη στο Θέατρο του φρουρίου Φιρκά στο παλιό λιμάνι ...

ρεμπέτικο φόρουμ