Του Γ.Β.
Οντως το πρόβλημα αρχίζει στη δεκαετία του '90. Μπαίνοντας η ιδιωτική τηλεόραση στα σπίτια όλων των Ελλήνων με φόρα και σαν "σωτήρας" απο την κρατική κατευθυνόμενη τηλεόραση, πήρε και έδωσε πολλα, αλλά πιο πολυ έδωσε, μαθαίνοντας τα κόλπα και καθηγούμενη ίσως απο μια πλειοψηφία θεατών χωρις παιδεία και μόρφωση που είχαν μετρητές τηλεθέασης -υποτίθεται εκπροσωποι του μέσου Ελληνα- υποχρεωθήκαμε να φάμε ένα φαϊ πλαστικό όπως οι πατάτες του fast-food, υποχρεωθήκαμε να μασήσουμε μια τσίχλα που μετα απο λίγο τη φτύναμε ενω στην ψυχη δεν έμεινε τίποτα !! Σίγουρα παίξανε και έμεσα διαφημιστικά κόλπα με αποτέλεσμα να γεμίζουν τα κέντρα με τους λεγόμενους σκυλάδες, τα γαρυφαλάδικα τέλος πάντων εις βάρος των ποιοτικών καλλιτεχνών ας το πούμε απερίφραστα ... που ευτυχώς για την ιστορία αυτου του τόπου, δεν πήγαν σπίτι τους ούτε μετακόμισαν στο εξωτερικο !! Δούλεψαν και αυτοι αξιοπρεπώς και ισάξια πολλες φορες, στο Ζουμ, στο Μετρο, στο Γυάλινο, στο Ταμπού κι αλλου ...
Μίλησε ο Μικρούτσικος επανηλλειμένα για τον Αλκίνοο Ιωαννίδη σαν αδικημένο και λίγο για τον Περίδη σαν εκφραστή κάποιου ρεύματος μέσα στα '90. Δεν μίλησε κανεις για τον Μάλαμα και τον Θ.Παπακωνσταντίνου και αυτο είναι και σημαδιακό !! (Προσωπικά ο Μάλαμας δε μου λέει τίποτα ενω ο Θανάσης έχει αρκετά καλα τραγούδια)
Ας πάμε λίγο πίσω λοιπον :
Στις αρχες του '90 γίνεται μια προσπάθεια να ενισχυθεί η ελληνική ποπ, ίσως και λόγω του ότι οι εταιρείες είδαν ότι ο κόσμος ήταν πια μπουχτισμένος ! Προωθήθηκαν έτσι η Βίσση, η Αλέξια, η Μαντω, η Πωλίνα, ο Δάντης, τότε ξεκίνησε και ο Ρουβας και μέσα σ'αυτο το ρεύμα χώθηκε δειλα δειλα αλλα με τσαμπουκά και ο Σφακιανάκης. Κύριοι συνθέτες αυτου του ρεύματος ο Καρβέλας, ο Καραλής, ο Αλ.Παπαδημητρίου, Χαριτοδιπλωμένος, Κορκολής κ.α. Η φούσκα αυτη δεν άφησε σχεδον τίποτα στο (καλο) ελληνικό τραγούδι. Ηταν κάτι σαν την ποπ της δεκ.'60 και η συνέχεια της ποπ των '80 (Μπουλας, Μηλιώκας, Γιοκαρίνης κ.α.)
Το ελληνικό ροκ που είχε καλες στιγμες σε όλη τη δεκαετία του '80, με το θάνατο του Άσιμου και του Σιδηρόπουλου αποδυναμώνεται και σαν κίνημα και σαν έννοια ενω οι αδελφοί Κατσιμίχα για ένα διάστημα γίνονται κι αυτοι "Δεινόσαυροι" πράγμα που τους έφθειρε και τους σημάδεψε όπως φάνηκε !! Ανοιξαν όμως το δρόμο στους επερχόμενους "Πυξ Λαξ" ... συγκρότημα που προσπάθησε να φανει σαν συνέχεια των "Ζιγκ ζαγκ" ας μην το ξεχνάμε αυτο, το μαρτυράει και το όνομα !!
Το καθαρόαιμο λαϊκό μετα και το θάνατο τουΔιονυσίου που ακολούθησε το θάνατο του Γαβαλά και του Αγγελόπουλου είχε μείνει στα χέρια του Αντύπα και των Καρρα και Γονίδη που τότε ξεκίναγαν. Μια σειρα καλοι τραγουδιστές του λαϊκού αλλά και θρύλοι, απλα συντηρήθηκαν σε μικρα μαγαζιά και με λιγοστή δισκογραφία, βλέποντας τους "Δεινόσαυρους" να κυριαρχούν παντου !!
Το έντεχνο έκανε φιλότιμες προσπάθειες με τον Μάριο Τόκα και τον Δημήτρη Παπαδημητρίου ενω οι μεγάλοι παλιοί συνθέτες με έργα γκα-γκαν έκαναν τον κόσμο να ελπίζει σε νέα μεγάλα έργα που ποτε δεν ήρθαν ... Στην πρώτη 5ετία των '90 και βάλε, ο Ελληνας ξανα-ανακαλύπτει τον Πλέσσα, που κάνει τη δεύτερη και μεγαλύτερη καρριέρα του !!
Μέσα σε όλο αυτο το κλίμα, ξαφνικά απο το πουθενά εμφανίζεται η "Στοα των Αθανάτων" του Μιχελουδάκη, στη Σοφοκλέους, μέσα σε μια στοα με χασάπικα γύρω-γύρω και ασανσέρ μαφιόζικο να σε ανεβάζει πάνω, σε μία αίθουσα σαν γιουσουρούμ !!! Ο απόλυτος Μύθος για την ανυψοπίαστη ελληνική πιάτσα !! Σαιζον 1991-92 και απο τότε με γρήγορα βήματα το ρεμπέτικο έρχεται να καλύψει πολλα κενα, όλα αυτα που περιγράψαμε πιο πάνω. Ερχεται μια νέα δυνατή αναβίωση του ρεμπέτικου και απο τότε μέχρι σήμερα παραμένει κλασσικό είδος στη χώρα μας και μάλλον έτσι θα πάει για χρόνια αφου τα υλικά του είναι γνήσια και ανόθευτα και αντέχουν στο χρονο ενω οι νότες, οι τσαλκάντζες, η στιχοπλοκή, η ψυχη που είναι παιγμένα, το αμαν και το γιάλα, είναι βαθειά μεσ'το DNA μας !!
Καλη και "Η σωτηρία της ψυχής" αλλα όταν ακους "ο χωρισμός σου είναι καϋμος, μεσ' την καρδιά μου παντοτεινός" νοιώθεις την καρδιά σου να μιλάει, δεν έχεις ανάγκη ούτε ηλεκτρικές κιθάρες, ούτε πιανοφόρτε, ούτε γέαα ...
συνεχίζεται ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου