Του Γ.Β.
Χθες το μεσημέρι στην εκπομπή του στην ΕΤ-2, ο Σεραφείμ Φυντανίδης είχε καλεσμένους το Θάνο Μικρούτσικο, τον Σταμάτη Κραουνάκη και τη Λίνα Νικολακοπούλου και σαν θέμα είχανε το που πάει το ελληνικό τραγούδι.
Οι προσεγγίσεις τους δεν θα λέγαμε ότι ήταν μακρυά απο την πραγματικότητα αφου είναι μεσ'τη βιομηχανία και αν μη τι άλλο κάθε μήνα πάνε στην ΑΕΠΙ να εισπράξουν τα δικαιώματα τους και εκει βλέπουν διάφορους νέους να περνάνε να εισπράξουν κι αυτοι ... αλλα και μέσα στις εταιρείες και στο συνάφι κουβεντιάζονται αυτα. Είπαν λοιπον πολλα σωστα αλλα τελικά κάπου ένοιωσα ότι άφησαν αθέλητα πολλα κενα, ίσως παρασυρμένοι απο έναν αυτισμό ότι αυτοι είναι το Ελληνικό τραγούδι ...
Πάνω κάτω συμφώνησαν ότι με την έναρξη της ιδιωτικής τηλεόρασης προμοταρίστηκε το ελαφρό-λαϊκό-ποπ εις βάρος του ποιοτικού-έντεχνου (δικος μας ο όρος) κάτι που τόνισε πολλες φορες ο Θ.Μ. και υπερθεμάτισαν όλοι. Εδω θέλησαν να καθαρίσουν έτσι απλα χωρις να εμβαθύνουν και να εντρυφήσουν στα τότε τεκταινόμενα, ίσως γιατί ήταν χωμένοι και χαμένοι στο έργο τους, ίσως γιατί ορίζουν το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ σαν ΕΜΕΙΣ (οι ποιοτικοί) κι ΑΥΤΟΙ (οι σκυλάδες) !!
Ομως ξέχασαν να πουν πολλα, όπως ότι ο κόσμος ήδη είχε αλλάξει και αναπτύξει στοιχεία ευζωίας και οικονομικής ευμάρειας σε σχέση με το παρελθόν και είχε βαρεθεί πια το αμπέχωνο, το τσιφτετέλι αλλα και τη ροκ εκρηξη του '80 (εννοώντας το ξένο ροκ) κάτι που αναγκαστικά θα οδηγούσε το κοινο κάπου αλλου ...
Ας μην ξεχνάμε τις PUB αυτη τη νέα τάση της δεκαετίας του '80 όπου άκουγε κανεις ροκ βέβαια και light jazz έως πιο ψαγμένο indy, new wave post punk κλπ Περάσαμε ατελείωτες ώρες με U2, REM, Vaya con Dios, Inxs και ότι βάζει ο νους. Το ελληνικό τργαούδι είχε να παρουσιάσει τότε εκτος τις όμορφες πιανιστικές εσωστρεφείςς μπαλλάντες του Κραουνάκη, το "Μη μιλας μη γελας κινδυνέυει η Ελλας", το "Διδυμότοιχο Blues" αφου τη θέλαμε τη ροκιά μας, τα τελευταία τραγούδια του Διονυσίου ενω αγώνας γινονταν απο κάποιους να επαναφέρουν τον Καζαντζίδη την ώρα που ο Μάτσας έτρωγε τα λυσσακά του να μην επανέλθει, πράγμα που κατάφεραν οι πρώτοι !! Το ρεμπέτικο που είχε σαρώσει την πρώτη πενταετία των '80, στη συνέχεια είχε σταθερή μείωση έως την πλήρη εξαφάνιση του, μάλιστα ο Ξηντάρης τα είχε παρατήσει και πήγε στη Σκόπελο ... ενω η επάνοδος των λαϊκών την ίδια περίοδο, στις αρχες του '80, με Ξυδάκη, Ρασούλη, Παπάζογλου, Γλυκερία, Νταλάρα στον Ορφέα και τα Παιδιά της Πάτρας είχε κι αυτη κλείσει τον κύκλο της και απο όλο αυτο το ρεύμα αναδείχτηκαν η Αρβανιτάκη και η Γλυκερία που ιδίως η πρώτη εξελίχτηκε σε "Δεινόσαυρο" της Ελληνικής σκηνης -αν μου επιτρέπεται ο όρος- κάτι που ταυτόχρονα έγινε με τους Νταλάρα, Αλεξίου, Πρωτοψάλτη, Μητροπάνο και Παπακωνσταντίνου !!
Ο Μανώλης Ρασούλης στο τελευταίο "Λαϊκό Τραγούδι" θίγει το ίδιο, προσπαθώντας να ερμηνεύσει τη νέα του συνεργασία με το Νικολόπουλο ...
συνεχίζεται ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου