Σαν σήμερα, στις 8 Φλεβάρη του 1972, άφησε τα εγκόσμια ο πατριάρχης του Ρεμπέτικου, Μάρκος Βαμβακάρης. Αυτος που μετουσίωσε το μάγκικο, μόρτικο τραγούδι του Πειραιά, με το 3χορδο μπουζούκι του και τις ιδιαίτερες μελωδίες του, σε αυτο που αποκαλούμε σήμερα ρεμπέτικο και κατ'επέκταση λαϊκό τραγούδι !! Μια μέρα, που όλοι οι μουσικοί που ζουν σήμερα απο αυτο, θα έπρεπε να σταθούν έστω κι ενα λεπτο και να αποτείσουν φόρο τιμής στον ευεργέτη τους, λέγοντας μια καλη κουβέντα για την ψυχούλα του !!
Ο Μάρκος και οι πρώτοι ρεμπέτες, δημιούργησαν σε μια εποχή δύσκολη και ιστορικά ανεπανάληπτη, σε μια Ελλάδα ηττημένη, όπου στους δρόμους του Πειραιά συμβίωναν οι μάγκες, οι αλάνηδες και τα κουτσαβάκια μαζι με τους ξεριζωμένους Μικρασιάτες όλων των τάξεων και προελεύσεων, με τις παράγκες δίπλα στις μετρημένες μονοκατοικίες και την πολύβουη αγορά του λιμανιού. Πρωτοπόροι με το Μπάτη στο μαγαζί του, αυτο το στέκι-εργαστήριο του ρεμπέτικου, με θαμώνες και συνδημιουργούς όλο τον περίγυρο της προσφυγιάς και της φτωχολογιάς γύρω απο τον Πειραιά, ζύμωσαν και έφτιαξαν, με τα αγνα υλικά της καθ'ημων παράδοσης και των τότε εθίμων της μαγκιάς αλλα και των λαϊκών στρωμάτων της πόλης, το γνήσιο και ανόθευτο λαϊκό τραγούδι, που εξέφρασε και εξακολουθεί να εκφράζει τον Έλληνα, τον απλο άνθρωπο του μεροκάματου, που ζει, συμμετέχει στα καθημερινά αλλα αποστασιοποιείται επιδεικτικά απο τα στραβα και ονειρεύεται τον κόσμο που έχει φτιάξει στη φαντασία του, όσο αυτη του επιτρέπει και όσο μακρυά αυτη τον πάει !!
Καθιέρωσε το μπουζούκι, τον μέχρι πρότινος ταμπουρά, αυτο το "αδέσποτο" και κυνηγημένο όργανο με τις "αδέσποτες" μελωδίες ! Ώθησε τους υπόλοιπους μάγκες του Πειραιά και των πέριξ να συμμετέχουν στο μετερίζι αυτο ! Με τις πρώτες του επιτυχίες και την αποδοχή του επηρρέασε πολλους άλλους και επισκίασε την ούτως ή αλλως πανέμορφη Σμυρνέϊκη σχολη !!
Αυτος ακόμα ώθησε στην κυριολεξία τον Τσιτσάνη βάζωντας στον ίδιο δίσκο τον "Πολυτεχνίτη" μαζι με το "Να γιατι γυρνω" και δίνοντας του το μπουζούκι του να παίξει.
Κι άλλα πολλα ...
Τις προάλλες ήταν ο Στέλιος, ο γιός του, στην πόλη μας. Η προσέλευση μικρη, αλλα τα μεράκια του Στέλιου και της παρέας πολλα κι εγω ήταν σαν να έβλεπα το Μάρκο ...
Τι έπαιξε ;;
Οσοι έχουνε πολλα λεφτα
Όσοι γενούν πρωθυπουργοί
Μαύρα μάτια μαύρα φρύδια
Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά
Η άτακτη
Βεργούλες
Τι μ' ωφελούν οι άνοιξες ...
κι αλλα πολλά, αλλά και ταξίμια σαν του Μάρκου ...
του αλησμόνητου πατέρα του ...
2 σχόλια:
Ναι, 8 Φλεβάρη ο Μάρκος έφυγε για πάντα από κοντά μας.
Μας άφησε όμως παρακαταθήκη παντοτινή τα τραγούδια του.
Έτσι, ζει για πάντα στις καρδιές μας...
Αλλά, 8 Φλεβάρη έφυγε επίσης και το αηδόνι της Κρήτης, ο Νίκος Ξυλούρης.
Πώς θα ήταν σήμερα, άραγε, η μουσική σκηνή, αν ζούσαν και οι δυο τους ή έστω ο Ξυλούρης που έφυγε πολύ νέος;
Σίγουρα καλύτερη.
Τοπυλάχιστον, θα υπήρχε ένα μέτρο σύγκρισης, αν μη τι άλλο.
Ετσι ειναι ακριβως Ελενα οπως τα λες !! Και μεγαλοι και με ηθος !!!
Και τοσοι αλλοι βεβαια απο τους παλιους τραγουδιστες, δημιουργους κ.α.
Διαφορα χαωδης και οσο περνανε τα χρονια ακομα μεγαλυτερη !! Οχι οτι χαθηκαν οι μεγαλοι καλλιτεχνες, αλλα "αποκρυπτονται" συστηματικα και εξοντωνονται επισης μεθοδικα ...
Δημοσίευση σχολίου