Δεν θα υμνήσω τον Μπάμπη Γκολέ. Θα θυμηθώ μόνο τα βράδια της γενιάς μου, θα θυμηθώ πώς τα τραγούδια του μας συντρόφευσαν.
Θα αναλογιστώ πώς μεγαλώσαμε μέσα από το λιτό τρόπο του να εκφράζει το παράπονο και τον πόθο.
Θα βάλω να ξανακούσω μία απλή και σταθερή παρουσία που κράτησε τόσο ζωντανή την ανάγκη για παρέα, για ανθρωπιά και μεράκι.
Η Ελλάδα και η Πάτρα του Γκολέ είναι στο βάθος της καρδιάς όλων μας.
Ας θυμηθούμε τα απλά και τα μεγάλα που μας δίδαξε και ας αγωνιστούμε να τα ξανακάνουμε κτήμα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου