Ο Αντώνης σπούδασε στη Γαλλία, κάτι σε σχέση με κοινωνιολογία και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακές σπουδές. Εργάστηκε αρκετά χρόνια στους τηλεοπτικούς σταθμούς των Χανίων, "Κύδων" και "Νέα Τηλεόραση" σε υπεύθυνη θέση.
Απο φοιτητής ήταν λάτρης του ρεμπέτικου και έπαιζε λίγο μπαγλαμά και τρίχορδο μπουζούκι. Το χειμώνα του 1997 άνοιξε ένα ιδιαίτερο στέκι στα Χανιά, την Κωνσταντινούπολη. Ένα μαγαζάκι με αυτό τον τίτλο υπήρξε και παλιότερα στα Χανιά, στο λιμάνι, συγκεκριμένα πλάϊ στο σημερινό Κ.Α.Μ. (Κέντρο Αρχιτεκτονικής Μεσογείου), όταν υπήρχαν κάποια μικρά ισόγεια κτιριάκια μάλλον ξύλινα, που παλιότερα στέγαζαν κάποια σωματεία ψαράδων ή κάτι τέτοιο... Τη θυμάμαι την Κων/λη γύρω στο 1980, έβγαζε λίγα τραπεζάκια το καλοκαίρι και μάζευε κουλτουρόκοσμο και συχνά έπαιζαν ρεμπέτικα δυο τρια άτομα και γινόταν μια παρέα όλοι. Αν θυμάμαι καλά σύχναζε εκει και έπαιζε ο Αχιλλέας Περσίδης και η παρέα του. Ίσως δούλεψε μόνο δύο καλοκαίρια, δεν είμαι σίγουρος. Αργότερα γύρω στο '90-'92 έγινε εκεί ένα καφέ της εποχής η "Ακρη" που εβγαζε καμμιά εκατοστή καρέκλες και έκανε μεγάλο σουξέ. Αργοτερα όταν έπεσε ευρωπαϊκό χρήμα και έφτιαξαν το βενετσιάνικο ερείπιο που σήμερα στεγάζει το ΚΑΜ, τα έριξαν αυτα τα κτίρια.
Ίσως λοιπόν ο Αντώνης είχε μνήμες απο αυτό το συγκεκριμένο μαγαζάκι... το '80 θα'ταν 16 χρονών... και ονόμασε το δικό του στέκι έτσι.
Πρέπει να είχε γίνει πεζόδρομος τα χρόνια εκείνα ο δρόμος πίσω απο τη Μητρόπολη, το "Αυγό του κόκορα" δούλευε απο το '90 περίπου, λίγο πιο κάτω, άλλα μαγαζιά σ'αυτο το στυλ δεν υπήρχαν εκει κοντά. Μόνοι κάποια περιστασιακά μαγαζάκια ανοίγαν κατα καιρούς εκει γύρω μήπως η τουριστική κίνηση έρθει και σ'αυτή την περιοχή, μια και το παλιό λιμάνι είναι πολύ κονά.
Τα "στιβανάδικα" και τα "παπλωματάδικα", τα δύο στενά αυτά ήταν πολύ κοντά, αλλά η κίνηση που είχαν και έχουν τα στιβανάδικα το καλοκαίρι δεν έχει καμμία σχέση με το χειμώνα. Το μαγαζί του ο Αντώνης τα πρώτα χρόνια το άνοιγε μόνο χειμώνα.
Αρχικά δεν το είχα πάρει χαμπάρι... τελευταία φορά που είχα να τον δω τότε ήταν ένα βράδυ στο "Έλα" το '97, όταν πήγα να παίξω για ένα μήνα περίπου, σκάντζα στον Κουκουλιτάκη, μαζί με το Μάκη και την Αναστασία, καλή τους ώρα. Μεγάλοι μουσικοί και οι δύο, τώρα ο Μάκης είναι στην Κόρινθο και η Αναστασία μάλλον στο Κατάκωλο αφου δούλεψε για χρόνια στα Χανιά.
Η "Κων/πολη" με το που άνοιξε έκανε όνομα γιατί εκτος απο ωραία μεζεδάκια είχε και ναργιλέ... κι όταν λέμε ναργιλέ, κανονικό, με τουμπεκί, μαρκούτσια πολλά, επέλεγες τη γεύση και στο έφτιαχνε κάποιος Σύριος ή μεσανατολίτης αφού στο μαγαζί δούλευαν και ερχόταν κατα καιρούς πολλοι μετανάστες απο βόρεια Αφρική και μέση Ανατολή.
Τέτοιου είδος μαγαζί στην Αθήνα και στην Ελλάδα δεν πρέπει να υπήρχε... Εκτος αν ήταν κάποιο μαγαζί στην Αθήνα μόνο για ανατολίτες, όχι Ελληνες. Στου Ψυρρή όταν έγινε ο αργιλές μόδα, ήταν μάλλον μετά το 2000 ίσως και αργότερα.
Πήγαμε πρώτη φορά αν θυμάμαι καλά με τον κολλητό μου τον Τάκη που ήρθε απο Βέλγιο και παρέα σχετικά μεγάλη και περάσαμε φίνα. Ο Αντώνης μάλλον δεν ήταν εκει δε θυμάμαι... Κάτω ήταν μικρός ο χώρος, ήταν η μικρη κουζινούλα-μπαρ, 2-3 τραπέζια με λίγες καρέκλες χειροποίητες, μία ξυλόσομπα και στο πεζουλάκι του παράθυρου εφημερίδες και περιοδικά. Ανέβαινες μιά στενή σκάλα και πάνω είχε δύο χώρους, ήταν πιο μεγάλο, διαμπερές, απο δρόμο σε δρόμο.Χαμηλός φωτισμός με μία κόκκινη απόχρωση, τζάκι σε μιά γωνιά με καναπέδες γύρω γύρω, τσάι με άπειρες γεύσεις, αργιλές επίσης, μεζέδες, κρασί, ρακή και μουσική, ρεμπέτικα ήταν ο κανόνας αλλά και ότι αλλο "καθόταν"... όποιος είχε όρεξη έπαιζε ή ερχονταν φοιτητές επι τούτου!
Επαιξαν όλων των λογιών οι μουσικοί, εκτος ίσως απο κρητικά, άλλωστε τότε δεν ήταν στα πάνω τους όπως τελευταία. Επαιξα και εγώ κάποιες φορές, αρχικά με το Λευτέρη το Σαρτζετάκη που χάσαμε το 2008 και γύρω στο 2001-02 με το Θεοδόση, τη Ρούλα, τον Τάκη και το Γιάννη.
Ο Αντώνης κυρίαρχος του μαγαζιού, κατάφερε να το κάνει στέκι και ήταν σχεδον πάντα γεμάτο. Κάποιες φορές αυτο μου δημιουργούσε πρόβλημα και ήταν αιτία να μην πηγαίνω, όταν σκεφτόμουνα ότι θα περίμενα να φύγει κάποιος ή να στριμωχτώ πολύ...
Συνήθως αργά ο Αντώνης έπιανε το μπαγλαμά και έπαιζε αυτά που του άρεσαν. Ερασιτεχνικά αλλά με πόνο και αληθινό μεράκι!! Στα προσωπικά του δεν ήταν τόσο ανοιχτός, χαμογελώντας ικανοποιούσε την περιέργεια μου κάποιες φορές αλλα δεν ήξερα αν με δούλευε... Ηξερε όλους τους πελάτες και συμπεριφερόταν σαν να τους ξέρει χρόνια, ενώ όσους δεν γνώριζε τους προσέγγιζε με το δικό του τρόπο. Πάντα με ιδιαίτερο και έξυπνο χιούμορ και ατάκες δυνατές, χρησιμοποιώντας συχνά κρητικές εκφράσεις, έντονη προφορά και σπάνιες λέξεις της κρητικής ντοπιολαλιάς!!
Θυμάμαι ένα φεγγάρι το φίλο μου το Στεφανή που δούλεψε στο μπαρ κάτω και την Σαχβέρ, μιά ελληνίδα-αιγυπτιώτισα. Το μαγαζί ήταν κατα κάποιο τρόπο αυτοδιαχειριζόμενο, απο πολύ κόσμο. Όλα δούλευαν ρολόϊ και ο ένας συμολήρωνε τον άλλο!! Κάποια δοση πήγαινα συχνά τα πρωινά. Είχε φοβερό ροβυθο-καφέ, ανατολίτικο!!
"Περπάτησε" για χρόνια το μαγαζί και κάποια στιγμή πήρε ο Αντώνης και το δίπλα το ισόγειο. Ανοιξε μία πόρτα που ένωνε τα δύο μαγαζιά, αλλά του έδωσε άλλη χρήση, το έκανε βιβλιοπωλείο!!
Ο δρόμος σταδιακά στη δεκαετία του 2000-10 διαμορφώθηκε, ανοίχτηκαν καφε και τα παπλωματάδικα γέμισαν και αυτά με τουριστικά μαγαζιά, οπότε το καλοκαίρι η "Κωνσταντινούπολη" άρχισε να βγάζει τραπέζια στον πεζόδρομο. Ενα ντουετάκι έπαιζε συνήθως τα καλοκαίρια δίπλα στην πόρτα και πήγαινε αρκετά καλά. Βέβαια στο διάστημα αυτό στην πόλη ανοίχτηκαν πολλά μαγαζιά, άλλαξαν πιάτσες, έκλεισαν άλλα, ξανάνοιξαν πάλι καινούρια και γενικά "χάθηκε η μπάλλα". Η τελευταία τάση που επικρατεί τα τελευταία 2-3 χρόνια είναι τα μεζεδάδικα με ζωντανή μουσική 2 ή 3 άτομα και με διαφορετικούς μουσικούς κάθε μέρα. Μαγαζιά που τα περισσότερα άνοιξαν πρώην μπάρμεν ή άτομα που συχνάζουν στα κλαμπ και ανακυκλώνουν τον ίδιο κόσμο... Η μουσική δεν είναι το ζητούμενο αλλά ένας γενικός χαβαλές με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.
Στα Χανιά για αρκετά χρόνια τα καλοκαίρια έμενε ο κιθαρίστας Αγγελος Σκορδίλης. Μιά φήμη έλεγε πως κατάγεται απο εδω αφού οι Σκορδίληδες είναι μια παλιά οικογένεια των Σφακίων. Στην Κωνσταντινούπολη έπαιζε τακτικά, τον θυμάμαι να παίζει απο νωρίς το βράδυ. "Εφυγε" και ο Αγγελος το 2011...
Αρκετές ήταν οι ασχολίες του Αντώνη, ήταν ανήσυχο πνεύμα και η πολιτική ήταν απο τις εμμονές του. Ασχολήθηκε πολύ με το κίνημα των ους Κούρδων και τον αγώνα τους, τελευταία -απο την ενημέρωση που είχα- τον είχε καλέσει ο Βάσος Λυσσαρίδης στην Κύπρο να εργαστεί σαν δημοσιογράφος ενώ πρόσφατα συζήταγε την επιστροφή του στην Κρήτη και τη συμμετοχή του σε επιχειρηματική δραστηριότητα... Πρέπει να ταξίδευε και πολύ αφου τα τελευταία χρόνια τον έβλεπα πολύ αραιά... τον είδα σε ένα ωραίο γλέντι, χειμώνα στον "Κούμο"... θάταν το '08 ίσως...
Πέρσυ έμαθα ότι ήταν άρρωστος και έμενε πλέον στην Κύπρο όπου έκανε θεραπείες. Μιλήσαμε μερικές φορές μέσω facebook, τον έβλεπα συχνά ον-λαιν. Ψύχραιμος και ήρεμος αντιμετώπιζε την κατάσταση του, ελπίζοντας πάντα!!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ που πήραμε μιά μηχανή (που τη βρήκαμε άραγε;;) το καλοκαίρι του '83 (;;) και πήγαμε να βρούμε τον Τάκη που έπαιζε στον Πλακιά!! Πόσο καθήσαμε ούτε που θυμάμαι, τι κάναμε ; ουτε κι αυτο... Θυμάμαι στην επιστροφή έφτιαχναν το δρόμο, τον είχαν διαπλατύνει γιατί μέχρι τότε ήταν σαν καλντερίμι, κόλλησε η μηχανή στο χαλίκι κοντέψαμε να πάθουμε ζημιά... αλλά ευτυχώς όλα καλα...
Αυριο θα αποχαιρετίσουμε τον Αντώνη... στο καλό φίλε...
Γ.Β.
* συμπληρώθηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου