Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2012

Σταύρος Χατζηδάκης - Το "ακκορντεόν" του Ζαμπέτα


Ο Ελληνας ακορντεονίστας που μάγεψε τον Αριστοτέλη Ωνάση, τη Μέριλιν Μονρόε, την Τζέραλντιν Τσάπλιν, οι οποίες έσπευσαν να τον απολαύσουν όταν επισκέφθηκαν τη χώρα μας, αφού η φήμη του τον είχε ξεπεράσει, βρίσκεται πια στη γειτονιά των αγγέλων. 
Η αναφορά στον Σταύρο Χατζηδάκη, τον ακορντεονίστα του Γιώργου Ζαμπέτα, τον συνθέτη, τον δημιουργό που ξεσήκωσε την Αμερική και το Παρίσι προσεγγίζοντας τα πλήκτρα με παιδεία, πείρα και φαντασία, παράγοντας ένα σπουδαίο μουσικό αποτέλεσμα. 

Ο Σταύρος Χατζηδάκης έχασε τη μάχη για τη ζωή λόγω χρόνιων προβλημάτων υγείας σε ηλικία 88 χρόνων. Τις δύσκολες ώρες του και ενώ μπαινόβγαινε στα νοσοκομεία τον θυμήθηκαν οι παλιοί τραγουδιστές Βαγγέλης Παπούλιας και Γιώργος Λουκάς, που του κράτησαν συντροφιά μαζί με τους δικούς του εκείνες τις ώρες. «Είχε περάσει πολύ δύσκολα τα δύο τελευταία χρόνια, αλλά μέχρι την τελευταία στιγμή δεν έχασε την όρεξη για ζωή. Επασχε από πνευμονική ίνωση, μια ασθένεια όπου στενεύουν οι κυψέλες του πνεύμονα και δεν μπορεί να πάρει αναπνοή, μέχρι που έρχεται ο θάνατος. Ηταν ένα χρόνο κατάκοιτος. Βασανίστηκε πολύ» λέει στην «Espresso» ο γιος του Χρήστος Χατζηδάκης, ο οποίος ετοιμάζει ένα μεγάλο αφιέρωμα για να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του. 

Ο απόγονος του μεγάλου ακορντεονίστα ξετυλίγει τις μνήμες του και στέκεται σε σημαντικούς σταθμούς αυτής της σημαντικής διαδρομής. Ο Σταύρος Χατζηδάκης υπήρξε δεξιοτέχνης του ακορντεόν στη χώρα μας. Το όνομά του ήταν ταυτόσημο με το ακορντεόν, όργανο που παρά τη δυτική του προέλευση ενσωματώθηκε στη λαϊκή μας παράδοση. Το παίξιμό του, το ύφος του και η μουσικότητά του ήταν το κάτι άλλο. Ο Χατζηδάκης ήταν ο ακορντεονίστας του Γιώργου Ζαμπέτα, που τον πίστευε πάρα πολύ, και το δεξί του χέρι σε όλες τις δουλειές. Μαζί είχαν πάρει μέρος σε περισσότερες από 150 ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Την καριέρα του την ξεκίνησε από την μπάντα της Χωροφυλακής, όπου έπαιζε πολύ καλή τρομπέτα. Επειδή του άρεσε πολύ η μουσική, συνέχισε να παίρνει μαθήματα για ακορντεόν. Είχε την τύχη να βγει στο πάλκο κοντά στους πολύ μεγάλους Πρόδρομο Τσαουσάκη και Μάρκο Βαμβακάρη το 1950 στο κέντρο «Ψάθα» στην Πλάκα, με τραγουδίστρια την Πίτσα Νέγρη. Στα πρώτα του βήματα δούλεψε με τον ανεπανάληπτο Βασίλη Τσιτσάνη και τη Ρίτα Σακελλαρίου και αργότερα τον περίφημο Μπέμπη, μαθητή του Γιώργου Μητσάκη. Τον πήρε μαζί του ο Νίκος Γούναρης στην Αμερική για τέσσερα χρόνια και έκλεβε την παράσταση με το παίξιμό του στα κέντρα όπου εμφανιζόταν. Ο αείμνηστος Χατζηδάκης γύρισε όλο τον κόσμο με το ακορντεόν του. Αμερική, Σικάγο, Γαλλία, Κάννες, Αγγλία… και πού δεν πήγε… Και πάντα μάγευε το ακροατήριο. Ο Χρήστος Χατζηδάκης είχε παίξει για τον μεγιστάνα Αριστοτέλη Ωνάση, που του άρεσε πολύ να τον ακούει… «Ο Ωνάσης σύχναζε στο κέντρο “Αναμνήσεις”, όπου εμφανιζόταν ο Ζαμπέτας, γιατί του άρεσε πολύ επειδή ήταν καλαμπουρτζής. Κι όταν τελείωνε το πρόγραμμα στο μαγαζί, καλούσε τα όργανα στο τραπέζι και του έπαιζαν. Ο πατέρας μου του είχε παίξει σόλο “Τα παιδιά του Πειραιά” και το συρτάκι του Ζαμπέτα, καθώς και για τον Χατζηφωτίου και άλλες προσωπικότητες της εποχής εκείνης» θυμάται ο γιος του αξέχαστου Σταύρου Χατζηδάκη από τις αφηγήσεις του ανθρώπου που τον έφερε στον κόσμο. Ο Χατζηδάκης μαζί με τον Ζαμπέτα γύρισαν τη ζωή του Ωνάση σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Ομως ο Χρήστος Χατζηδάκης έπαιξε και για τη γυναίκα-θρύλο Μέριλιν Μονρόε, όταν το 1960 είχε έρθει στην Ελλάδα και γιόρτασε τα γενέθλιά της στο κέντρο «Ο κήπος του Αλλάχ» στη λεωφόρο Θηβών, σε ένα πρόγραμμα με τους Αναγνωστάκη, Καναρίδη και την τραγουδίστρια Καίτη Θύμη. Αλλά και από τα «Ξημερώματα», όπου εμφανίστηκε αργότερα, πέρασαν πολλοί διάσημοι, όπως η κόρη του Σαρλό, η Τζέραλντιν Τσάπλιν, που πραγματικά μαγεύτηκε από τους ήχους του ακορντέον του. Στον Σταύρο Χατζηδάκη όφειλε ο μεγάλος Στράτος Διονυσίου το ότι έγινε γνωστός από τη μια μέρα στην άλλη. «Ο πατέρας μου, που έγραφε και τραγούδια, έδωσε το “Εγώ δεν είμαι ένοχος”, που τραγούδησε ο Διονυσίου το 1959 κι έγινε φίρμα. Η μουσική ήταν του Σταύρου Χατζηδάκη και οι στίχοι του Χρήστου Κολοκοτρώνη. Ηταν ο πρώτος δίσκος που γραμμοφώνησε ο μεγάλος Στράτος, όπως αναφέρεται στην επίσημη αυτοβιογραφία του, σε δίσκο 45 στροφών που έκανε αξιοσημείωτη επιτυχία. Την ίδια περίοδο (Μάιο του 1960) εκτελέστηκε στην Αμερική ο Caryl Chessman, ένας κατάδικος για φόνο και κλοπή, και πολλοί ζητούσαν από τον Στράτο να τραγουδήσει το τραγούδι του Chessman, εννοώντας το “Δεν είμαι ένοχος”, με το οποίο τον είχαν συνδυάσει. Αυτό το τραγούδι στάθηκε και η αιτία να υπογράψει συμβόλαιο ο Διονυσίου με τη δισκογραφική εταιρεία Columbia. Τα τραγούδια που άντεξαν στον χρόνο και η στήριξη σε Μητροπάνο Ο Χατζηδάκης με την ιδιότητά του ως συνθέτη έχει αφήσει σημαντικά δείγματα γραφής που άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου, όπως τα «Ψαρά μου την ψαρόβαρκα», που τραγούδησε ο Τσαουσάκης, «Αν θα πεθάνω» με ερμηνευτή τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, ενώ ο ίδιος ως ερμηνευτής έδωσε τη δική τραγουδιστική εκδοχή στο «Καταραμένο σούρουπο» σε επανέκδοση και το «Ρολόι κομπολόι». 

Με την ευκαιρία αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σταύρος Χατζηδάκης στήριξε και τον αξέχαστο Δημήτρη Μητροπάνο στα πρώτα του βήματα στο πάλκο: «Ηταν στο “Παλατάκι” με τη Μανταλένα και ο Μητροπάνος τότε φαντάρος στο ξεκίνημά του. Ο Ζαμπέτας τον παρέπεμψε στον πατέρα μου. Εκείνος τον ρώτησε αν ξέρει κάποιο τραγούδι του Γιώργου Ζαμπέτα. Η απάντηση που πήρε από τον Δημήτρη Μητροπάνο ήταν θετική και έτσι τον κράτησε. Ο μπαμπάς μου τότε ήταν μαέστρος εκεί». 

Η γλυκύτητα στη χροιά των ήχων του ακορντεόν του Σταύρου Χατζηδάκη, που μπήκε και στα κινηματογραφικά πλατό, ήταν αναντικατάστατη. Ο σπουδαίος οργανοπαίχτης, όπως προαναφέραμε, πήρε μέρος σε περισσότερες από 150 ταινίες, πάντα στην ορχήστρα του Γιώργου Ζαμπέτα, όπως το «Κλωτσοσκούφι» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, ο «Γίγας της Κυψέλης», και στις δύο βερσιόν της ταινίας «Διπλοπενιές» με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τη Βουγιουκλάκη: την ελληνική και εκείνη που πήγε στις Κάννες. Επίσης, στις ταινίες «Να ζει κανείς ή να μη ζει», «Φτωχός αλλά τίμιος», «Η μεγάλη θυσία» και πάρα πολλές άλλες. Ο Σταύρος Χατζηδάκης έπαιξε και στην αυλή του βασιλιά Κωνσταντίνου, ενώ έδινε αφιλοκερδώς με άλλους ομότεχνούς τους συναυλίες σε στρατόπεδα. Ηταν άνθρωπος χαμηλών τόνων, καλός οικογενειάρχης και στη δουλειά βοηθούσε και στήριζε τους νέους συναδέλφους του ώσπου να πατήσουν γερά στα πόδια τους.


ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

cretan music - mantinades