"Καναρίνι μου γλυκό" μια ταινία για την Ρόζα Εσκενάζυ (διορθωμένο)

Εγινε το Σάββατο 26/3/11 η προβολή της ταινίας-ντοκυμανταίρ "Καναρίνι μου γλυκό", μιά ταινία για τη ζωη της Ρόζας Εσκενάζυ, στο Κ.ΑΜ. (Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου) στο μεγάλο Αρσενάλι στα Χανιά.. 

Τους συντελεστές της ταινίας ακόμα δεν τους γνωρίζουμε αλλά θα τους μάθουμε στην πορεία. Ο σκηνοθέτης είναι ξένος ενω οι μουσικοί που συμμετέχουν πρόερχονται απο τις τρεις εθνότητες με τις οποίες η Ρόζα είχε να κάνει, δηλαδή Ελληνες, Τούρκους και Εβραίους.

Καλογυρισμένο, με ένα αποτέλεσμα που φέρνει τόσο σαν ντοκυμανταίρ όσο και σαν ταινία. Μιλάνε για τη Ρόζα, η εγγονή της, ο Κώστας Χατζηδουλής (που κρατάει ένα μεγάλο μέρος, αφου ήταν συνομιλητής της και βιογράφος της), η σύζυγος του φίλου της Χρήστου Φιλλιπακόπουλου, κάποιος μουσικός Εβραίος, κάποια Τουρκάλα μουσικός, η Κωνσταντίνα γνωστή απο τον "Οντά", ο Σωτήρης Παπατραγιάννης και άλλοι ενω μεταξύ τους μιλάνε σε απολαυστικούς διαλόγους σε ένα καφενείο, οι μουσικοί Νίκος Καρατάσος και Τόλης Εσδράς.
Επίσης απολαυστική στη διήγηση και τα συναισθήματα της, είναι η χήρα του φίλου της Ρόζας. Η εγγονή της Ρόζας, κόρη του γιού της Ρόζας, Παράσχου, δίνει κάποιες άγνωστες λεπτομέρεις της ζωης της και διαγράφει τον χαρακτήρα της Ρόζας, σαν γνήσα πολίτισα που ήταν ενω και μόνο με την παρουσία της δηλώνει τις άξιες λόγου καταβολές της !!

Τα τραγούδια που ακούγονται μέσα είναι σε μικρές δόσεις και περισσότερο ο χρόνος τρέχει για να περιγράψει τις πολυποίκιλες διακυμάνσεις της ζωής της Ρόζας. Τα χρόνια στην Πόλη, τη μετάβαση στην Θεσσαλονίκη, τη νέα μετάβαση στην Κομοτηνή, ένα κενό μετα... τη μετάβαση στην Αθήνα και το ξεκίνημα στη δισκογραφία με τον Τούντα, την αποθέωση για μια δεκαετία περίπου στα κέντρα της Αθήνας, τη μετάβαση στην Τουρκία και στην Αμερική τα χρόνια του '50,  τη συνέχιση  κάποιας καλλιτεχνικής ακμής στα πανηγύρια έως το 1970 και την παρακμή αλλα και την αναγνώριση απο το κρατικό κανάλι μετα την επιτυχία της Χ.Αλεξίου με τη "Δημητρούλα" και τη "Γκαρσόνα" στη δεκαετία του 1970, έως το θάνατο της και το τέλος της το Δεκέμβρη του 1980, τελειώνοντας με ένα όμορφο πλάνο απο τον τόπο που αναπαύεται σε ένα χωριό της Κορίνθου...

Πολλα και σημαντικά τα ντοκουμέντα που για πρώτη φορά βλέπουμε, πολλες άγνωστες φωτογραφίες, τμήμα ενός φιλμ όπου η Ρόζα τραγουδάει με μουσικούς στο σπίτι της γύρω στο 1975, τμήμα φίλμ απο κάποιο κέντρο όπου τραγουδάει και χορεύει γύρω στις αρχές του 1970 και ένα τμήμα απο την εκπομπή του Γ.Παπαστεφάνου στην ΕΡΤ με την πρώτη επίσης εμφάνιση της μετέπειτα μπιγκ σταρ Αλεξίου, η οποία κάνει και μία εμφάνιση μιλώντας λίγο. (ευτυχώς δεν συμμετείχε ο Νταλάρας...)
Πάντως απο τα ντοκουμέντα που παρουσιάστηκαν -επίσης απο τις δυνατές στιγμες το Εβραϊκό ληξιαρχείο στην Πόλη- προκύπτει ότι η Ρόζα γεννήθηκε μεταξύ 1894-'95.

Τα πολυεθνικά τζαμαρίσματα πολυ πετυχημένα και ζεστα αν και δε χορτάσαμε την εκπληκτική Γιασμίν Λεβύ...

Για τους Τούρκους μουσικούς ισχύει το ότι αν ήταν όλοι οι Τούρκοι έτσι, θα ήμασταν ευτυχισμένοι... 

Συμμετέχουν στο πάλκο οι : Κατερίνα Τσιρίδου, Νίκος Τατασόπουλος, Δημήτρης Μυστακίδης και άλλοι.

Η ταινία θα κάνει ασφαλώς την πορεία της, μάλλον πετυχημένα, αλλά βλέποντας τα ντοκουμέντα που ανα δεκαετία ή εικοσαετία βγαίνουν στάγδην, σε μιά χώρα που τα λαμόγια τρώνε τις σάρκες της, δεν μας απομένει παρα να μεγλαγχολήσουμε... και πίνοντας το κρασάκι μας, τσιμπόντας τα μεζεδάκια μας και ακούγοντας, τη φωνη του γλυκού καναρινιού, να αναπολήσουμε αυτες τις μέρες ή τις στιγμές που όλα ήταν πιο αγνά...

ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ-ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΑ

Ζαρντινίδης είναι το όνομα του συζύγου της Ρόζας που παντρεύτηκε σε ηλικία 16 χρόνων, άρα και το πατρικό επώνυμο της εγγονής της, Ρόζας Ζαρντινίδη που μίλησε στην ταινία.

Η χήρα του φίλου της Ρόζας λέγεται Βούλα Φιλλιπακοπούλου

Ο σκηνοθέτης Ρόϋ Σερ είναι Ισραηλινός -πρώην πιλότος (!!!)

Η ΕΡΤ έπαιξε για μιά ακόμα φορά τον απεχθή της ρόλο.. τάζοντας υποστήριξη που ποτέ δεν έδωσε... έλεος λαμόγια...

Ελευθεροτυπία 26/11/09

Επικοινωνία 30/7/10