Ένας χρόνος κλείνει σε μια εβδομάδα από την επίθεση του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας - ήταν 27 Δεκεμβρίου του 2008. Η Φίντα Κίστα, free lance δημοσιογράφος που μεγάλωσε και ζει στη Λωρίδα της Γάζας, στη πόλη της Ράφα, έζησε από κοντά τις επιχειρήσεις, που ξάφνιασαν με τη βαναυσότητα, την ωμότητά τους αλλά και τη χρήση νέων όπλων, όπως του λευκού φωσφόρου.
«Η ισραηλινή επίθεση στη Λωρίδα ήταν πάρα πολύ ισχυρή, δεν έμοιαζε καθόλου με ό,τι μας είχαν συνηθίσει οι Ισραηλινοί έως τότε. Δεν περιμέναμε να γίνει με τέτοιο μαζικό και ισχυρό τρόπο η εισβολή. Δεν περιμέναμε για παράδειγμα να γίνει Σάββατο, ημέρα αργίας για τους Εβραίους...»
«Ήταν λοιπόν για εμάς μια συνηθισμένη ημέρα, ήταν 27 Δεκεμβρίου, τα παιδιά πήγαν στο σχολείο, ο κόσμος στις δουλειές του, άλλοι επισκέπτονταν φίλους στα σύνορα - ένα επικίνδυνο μέρος. Εγώ ήμουν με φίλους και ξαφνικά άρχισαν οι επιθέσεις κατά της Ράφας. Επί τρεις ημέρες, στην αρχή, είχαμε τις επιθέσεις με τα F16 και μετά χερσαίες επιχειρήσεις. Δεν τα περιμέναμε.
Συνήθως είχαμε τοπικές εισβολές - η μεγαλύτερη είχε κρατήσει μια εβδομάδα σε συγκεκριμένο μέρος. Αλλά αυτή τη φορά η επίθεση ήταν διαρκείας και αφορούσε όλη τη Λωρίδα της Γάζας, χώρισε τον Βορρά από τον Νότο. Δεν γνωρίζαμε έτσι εμείς στον Νότο τι συνέβαινε στον Βορρά παρά μόνο μέσω της τηλεόρασης! Τα τηλέφωνα ήταν σε κακή κατάσταση, δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Ήταν για μένα μεγάλο σοκ να βλέπω γυναίκες και παιδιά θύματα του λευκού φωσφόρου...».
Όπως παρατηρεί η Φ. Κίστα, αυτή τη φορά η συντριπτική πλειονότητα των θυμάτων της ισραηλινής εισβολής ήσαν άμαχοι: από τους 1.450 Παλαιστίνιους νεκρούς, μόλις οι 150 ήσαν μαχητές... «Στο προάστιο της Γάζας, Αζατούν, μάζεψαν όλους τους κατοίκους σε ένα κτήριο και μετά τα F16 επιτέθηκαν στο κτήριο. Εκεί έχασαν τη ζωή τους τα 26 μέλη της οικογένειας Σαμούν. Το φοβερότερο είναι τα παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους. Ποιο θα είναι το μέλλον των παιδιών αυτών;».
Η Φίντα Κίστα περιέγραψε στην “Κ.Α.” τις τραγικές ώρες που πέρασαν οι κάτοικοι ενός χωριού στα νότια της Λωρίδας της Γάζας, του Κόζαα, όπου οι Ισραηλινοί έκαναν χρήση λευκού φωσφόρου.
«Εκεί που μένω, στη Ράφα, δεν έκαναν χρήση του όπλου αυτού, αλλά το χρησιμοποίησαν στο χωριό Κόζαα. Κι αυτό ήταν για όλους μας, όχι μόνο Παλαιστίνιους αλλά και ξένους ακτιβιστές, φοβερό σοκ. Στις 13 Ιανουαρίου λοιπόν με ειδοποίησαν ότι είχε σημειωθεί επίθεση με λευκό φώσφορο στο χωριό. Καταλαβαίνετε, ένα χωριό! Δεν πρόκειται για την πόλη της Γάζας, όπου μπορεί κανείς να πει ότι πρόκειται για χρήση στη διάρκεια επιχειρήσεων. Εδώ επρόκειτο για ένα χωριό, οι περισσότεροι κάτοικοι του οποίου είναι αγρότες, γι' αυτό και μας προξένησε μεγάλη έκπληξη.
Ακόμη και μετά το τηλεφώνημα, δεν το είχα πιστέψει. Το πίστεψα μόνο όταν πήγαμε στο Δεκεμβρίου του 2008. Η Φίντα Κίστα, free lance δημοσιογράφος που μεγάλωσε και ζει στη Λωρίδα της Γάζας, στη πόλη της Ράφα, έζησε από κοντά τις επιχειρήσεις, που ξάφνιασαν με τη βαναυσότητα, την ωμότητά τους αλλά και τη χρήση νέων όπλων, όπως του λευκού φωσφόρου.
«Η ισραηλινή επίθεση στη Λωρίδα ήταν πάρα πολύ ισχυρή, δεν έμοιαζε καθόλου με ό,τι μας είχαν συνηθίσει οι Ισραηλινοί έως τότε. Δεν περιμέναμε να γίνει με τέτοιο μαζικό και ισχυρό τρόπο η εισβολή. Δεν περιμέναμε για παράδειγμα να γίνει Σάββατο, ημέρα αργίας για τους Εβραίους...»
«Ήταν λοιπόν για εμάς μια συνηθισμένη ημέρα, ήταν 27 Δεκεμβρίου, τα παιδιά πήγαν στο σχολείο, ο κόσμος στις δουλειές του, άλλοι επισκέπτονταν φίλους στα σύνορα - ένα επικίνδυνο μέρος. Εγώ ήμουν με φίλους και ξαφνικά άρχισαν οι επιθέσεις κατά της Ράφας. Επί τρεις ημέρες, στην αρχή, είχαμε τις επιθέσεις με τα F16 και μετά χερσαίες επιχειρήσεις. Δεν τα περιμέναμε.
Συνήθως είχαμε τοπικές εισβολές - η μεγαλύτερη είχε κρατήσει μια εβδομάδα σε συγκεκριμένο μέρος. Αλλά αυτή τη φορά η επίθεση ήταν διαρκείας και αφορούσε όλη τη Λωρίδα της Γάζας, χώρισε τον Βορρά από τον Νότο. Δεν γνωρίζαμε έτσι εμείς στον Νότο τι συνέβαινε στον Βορρά παρά μόνο μέσω της τηλεόρασης! Τα τηλέφωνα ήταν σε κακή κατάσταση, δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε. Ήταν για μένα μεγάλο σοκ να βλέπω γυναίκες και παιδιά θύματα του λευκού φωσφόρου...».
Όπως παρατηρεί η Φ. Κίστα, αυτή τη φορά η συντριπτική πλειονότητα των θυμάτων της ισραηλινής εισβολής ήσαν άμαχοι: από τους 1.450 Παλαιστίνιους νεκρούς, μόλις οι 150 ήσαν μαχητές... «Στο προάστιο της Γάζας, Αζατούν, μάζεψαν όλους τους κατοίκους σε ένα κτήριο και μετά τα F16 επιτέθηκαν στο κτήριο. Εκεί έχασαν τη ζωή τους τα 26 μέλη της οικογένειας Σαμούν. Το φοβερότερο είναι τα παιδιά που έχουν χάσει τους γονείς τους. Ποιο θα είναι το μέλλον των παιδιών αυτών;».
Η Φίντα Κίστα περιέγραψε στην “Κ.Α.” τις τραγικές ώρες που πέρασαν οι κάτοικοι ενός χωριού στα νότια της Λωρίδας της Γάζας, του Κόζαα, όπου οι Ισραηλινοί έκαναν χρήση λευκού φωσφόρου.
«Εκεί που μένω, στη Ράφα, δεν έκαναν χρήση του όπλου αυτού, αλλά το χρησιμοποίησαν στο χωριό Κόζαα. Κι αυτό ήταν για όλους μας, όχι μόνο Παλαιστίνιους αλλά και ξένους ακτιβιστές, φοβερό σοκ. Στις 13 Ιανουαρίου λοιπόν με ειδοποίησαν ότι είχε σημειωθεί επίθεση με λευκό φώσφορο στο χωριό. Καταλαβαίνετε, ένα χωριό! Δεν πρόκειται για την πόλη της Γάζας, όπου μπορεί κανείς να πει ότι πρόκειται για χρήση στη διάρκεια επιχειρήσεων. Εδώ επρόκειτο για ένα χωριό, οι περισσότεροι κάτοικοι του οποίου είναι αγρότες, γι' αυτό και μας προξένησε μεγάλη έκπληξη.
(ΑΥΓΗ)
η συνέχεια εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου