Επήρε πολλες δοξαριές απο τον πατέρα μου ο Ναύτης !!

Του Γ.Βαβουλέ

Τον γνωρίζω εδω και 18 περίπου χρόνια, αλλα ποτε δεν είχαμε κάνει κουβέντα για το ότι είχε πατέρα βιολάτορα και παπού λυράρη και μάλιστα δύο μορφες όπως αποδεικνύεται της Χανιώτικης μουσικής παράδοσης και ανθρώπους που άφησαν ιστορία !! Ο λόγος για τον Γιώργη τον Τσουρλάκη απο τις Στέρνες, που όταν ξεφύλλισα πριν πολλα χρόνια το βιβλίο του Θανάση Δεικτάκη για τους Χανιώτες μουσικούς και είδα κάποιον Τσουρλάκη σκέφτηκα : έχει γούστο νάναι συγγενής του πελάτη μου του Γιώργη ;; Τα χρόνια επεράσανε και πρόσφατα βγήκε ο δεύτερος τόμος του Δεικτάκη ενω ο πρώτος πια έχει γίνει βιβλίο αναφοράς (!!) και σήμερα ήρθε ο κυρ-Γιώργης με το χαμόγελο του και τα 80 χρόνια στην πλατη του, για ένα επαγγελματικό θέμα και δεν ξέρω πως ... τον άρχισα στις ερωτήσεις ! Ποτάμι ο λόγος του και αν και έχει περάσει εγκεφαλικό και δε θυμάται καλα όπως μου είπε... αντίθετα εθυμήθηκε πράματα και καταστάσεις που με εξέπληξε και μένα !! Εγραψα πολλα στο βίντεο και ας πούμε και λίγα απο εδω.
Ο πατέρας του ο Νίκος, γεννήθηκε στα 1900 και σαν γιος ενος ονομαστού λυράρη της περιοχής, στις Στέρνες στ'Ακρωτήρι, του Γιάννη του Τσουρλάκη έμαθε κι αυτος όργανο αλλα τονε κέρδισε το βιολί !! Επήγε στη Μικρα Ασία στον πόλεμο και είχε ειδικότητα νοσοκόμος. Είχε πάρει και το βιολί του μαζι γιατί ωστόσο είχε μάθει καλά και έπαιζε στα γλέδια. Όποτε παρουσιαζότανε ευκαιρία εδιασκέδαζε τους στρατιώτες ακόμα και χωρις συνοδεία, σκέτο βιολί !! Εγύρισε στην Κρήτη μαζι με το βιολί, όπως λέει ο κυρ-Γιώργης, εννοώντας ότι το'σωσε !! Εδω μετα απο κάποια χρόνια και επειδή ο πατέρας του εκτος απο πολυ καλος χτίστης (της πέτρας) ήτανε και φαροφύλακας στο νησάκι της Σούδας, επήγε στο λιμενικό και ήτανε φαροφύλακας στο Φάρο των Χανίων. Δε θυμάται ο κυρ Γιώργης αν ήτανε ένστολος αλλα το πιθανότερο είναι ότι ήταν ...
 
ΔΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Οταν ο Ναύτης, ο περίφημος βιολάτορας και συνθέτης Κώστας Παπαδάκης, έκανε τη θητεία του στο Λιμενικό (και όχι Ναυτικο) ήτανε μαζι με το Νίκο τον Τσουρλάκη στο Φάρο των Χανιών και σαν παλιότερος ο Τσουρλάκης και γνωστος βιολάτορας, έδειχνε του Ναύτη και παίζανε μαζι, με το Ναύτη να παίζει λαγούτο αφου όπως λεέι ο Γ.Τ. : "Ο Ναύτης έπαιζε ούλα τα όργανα. Απο τη βιογραφία του Ναύτη συμπεραίνω πως θάτανε το 1938-'39 πριν πάει στην Αθήνα μάλλον ... Στην Κατοχή και με τις πρώτες μάχες των Γερμανών, σε κάποια αντίποινα τον Ιούνη του 1941, ο Νίκος ο Τσουρλάκης οικογενειάρχης με 6 παιδιά στις Στέρνες, εθυσιάστηκε στο βωμο της πατρίδας μας μαζι με άλλους 9 Στερνιανούς, εκτελέστηκε και του κάψανε το σπίτι, για να γίνει το γούστο ενος παράφρωνα και των τσιρακιών του ...
Ο πατέρας του Γιάννης γεννηθείς του 1872, έζησε μέχρι το 1961 και όπως λέει ο εγγονός του : ποτές του δεν αρρώστησε και δεν επήγε στο Νοσοκομείο ! Ο καλύτερος χτίστης της περιοχής ήτανε, έχτισε πολλα σπίτια στα Χανιά και στ'Ακρωτήρι. Έκανε και φαροφύλακας και ήτανε και καλος ψαρας αφου είχε τη βάρκα του σε ένα λιμανάκι στο Μαράθι, που τώρα είναι στα όρια των εγκαταστάσεων άλλων καταχτητών, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ και δεν μπορει κανεις να μπει ...
Ο Δεικτάκης στον πρώτο τόμο αφιέρωσε μερικές σελίδες στους Τσουρλάκηδες και πάνω σε αυτα συμπλήρωνε ο κυρ-Γιώργης : Επαιζε με το λυράκι του μαζι με το λαουθιέρη τον Ξηράκη και ήτανε βροντόφωνος αφου ακουγότανε λέει απο το Μουζουρά στις Στέρνες όντεν έπαιζε !! Κάθε Σαββατοκύριακο έπαιζε στο καφενείο του χωριού και εγλεντούσανε οι χωριανοι !!
- Τζάμπα έπαιζε Γιώργη ;;
- Κι αμ' ίντα μωρε ;; Δεν είχανε τότε σας λεφτα οι αθρώποι ...
Στο καφενείο αυτο λέει, εβρήκε ο Ναύτης τη φωτογραφία του γερο-Τσουρλάκη που είναι τώρα στο βιβλίο του Θ.Δ. και υπάρχει σε περίοπτη θέση και στο σύλλογο "Χάρχαλης" όπως με διαβεβαίωσε ο πρόεδρος Στέλιος Λαϊνάκης. Ο Ναύτης που επιμελήθηκε όπως λέει ο Γ.Τ. το τμήμα αυτο του βιβλίου του Δεικτάκη, είχε ζητήσει απο το Γιώργη φωτογραφία του πατέρα του με το βιολί να παίζει, αλλα δεν καταφέρανε να βρούνε καμμιά και απο εδω φαίνεται το έργο που έχει κάνει ο Ναύτης !!
Είπαμε πολλα με το Γιώργη τον Τσουρλάκη ... για το χαμένο αδερφό του πατέρα του, πού επήγε στη Γαλλία προπολεμικά και έχουνε χάσει τα ίχνη του, για τον αδερφό του που έζησε στη Θεσσαλονίκη και πέθανε πριν 10 χρόνια περίπου, για τα σπίτια που πουλήσανε σε ξένους στις Στέρνες, για τις σκαφτές μέσα στη γη στέρνες που έχουνε όλα τα σπίτια ακόμα και τα χωράφια στις Στέρνες και πως τις φτιάχνανε, για τη θητεία του στην Αστυνομία που ήτανε απο τους πρώτους μοτοσυκλετιστές στη δεκαετία του '50, για τις μέλισσες που παλεύει ακόμα και άλλα πολλα ... Συζητώντας για τον παπου του και σχολιάζοντας τη φωτογραφία του, όπου φαίνεται η λεβεντιά του και αφου μου είπε πολλα για την αγαθή του μνήμη, όπως και του πατέρα του, μου είπε :
"Τέθιοι άθρωποι δε βγαίνουνε εδά Γιώργη ..." 

ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Σύμφωνα με όλες τις μαρτυρίες ο Ναύτης υπηρέτησε μετα τον πόλεμο στο Ναυτικό. Ισως κάποιο διάστημα υπηρέτησε στο λιμενικό ή και στο Φάρο των Χανίων. Το σίγουρο είναι ότι ο Νίκος Ψαρουδάκης (γεν.1937) που δούλευε πιτσιρίκος στο παπουτσίδικο του Γαλάνη στις παράγκες της πλατεία Κοτζάμπαση, θυμάται που τον έστελνε ο Γαλάνης να πάει στο Ναύσταθμο στη Σούδα που υπηρετούσε ο Ναύτης, να του πει να παίξει στο τάδε γλέντι την τάδε ημερομηνία. Αν και δεν έπαιξαν μαζι σε μόνιμη βάση με το Γαλάνη, επειδή ήτανε κεντρικό το μαγαζί του, όποιος ήθελε να κλείσει μουσικούς για κάποιο γλέντι πήγαινε εκει. Ο μικρός Νίκος ήταν ο αγγελιοφόρος και πήγαινε είτε με κάποιο ποδήλατο που νοικιάζανε τότε πολλα στο κέντρο της πόλης, είτε με το λεωφορείο. Τα έξοδα έκανε αυτος που οργάνωνε το γλέντι.
Αφου είχα τη σιγουριά οτι ο Ναύτης υπηρέτησε μετα τον πόλεμο ξαναρώτησα το μπάρμπα Γιώργη και μου είπε ότι δεν μπορει να πει σίγουρα αν όντωςς και ο Ναύτης υπηρετούσε προπολεμικά στο λιμενικό, απλά ότι πήγαινε για παρέα και για να παίζουνε μαζί, να μαθαίνει. Μάλιστα πηγαίνανε και σε ταβερνάκια ή καφενέδες με παρέα και παίζανε.
Επίσης απο τη χήρα του Ναύτη, Αθηνά, μάθαμε πρόσφατα ότι ο Ναύτης με την οικογένεια του πήγαν να μείνουν στη συνοικία Καστέλλι στο λιμάνι γύρω στο 1936, γιατί μια του αδερφή παντρέυτηκε τον πλούσιο Συγγελάκη, που έμενε εκει. Τότε οι πλούσιες οικογένειες έμεναν στο Καστέλλι, κατάλοιπο απο την εποχή των Βενετσιάνων, στο Κόρσο όπως λέγονταν. Αλλη μια καλη συνοικία μέχρι πριν τον πόλεμο ήταν ο Τοπανάς, το Κολωνάκι των Χανίων, στην παλιά πόλη κι αυτος. Σήμερα επειδή οι δύο περιοχές βομβαρδίστηκαν απο τους Γερμανούς ιδίως το Καστέλλι και λόγω της διαφοροποίησης της οικιστικης φιλοσοφίας του νεοέλληνα, θεωρούνται χαμηλής κοινωνικά στάθμης και μόνο λόγω τουρισμού πήραν αξία μετα το 1980. Η συνοικία -προάστιο τότε- Χαλέπα ήταν και παραμένει μια συνοικία πιο αριστοκρατική.

Ο Δημήτρης Γαλάνης (1922-1972) ήτανε ο καλύτερος λαγουτιέρης της εποχής μαζι με τον Κουτσουρέλη. Καλοι ακόμα λαγουτιέρηδες της εποχής στα Χανιά ήταν οι : Λευτέρης Ντουρουντάκης (1917-1982) απο το Γεράνι, Γιάννης Λεφάκης (1915-2000) ή Λέφας απο τις Καλάθενες, ο τυφλός Γαλανάκης Μανώλης (1912-2000) απο τις Λουσακιές και ο Μαρουβάς, ο Γιώργης Γεραιουδάκης (1927-2003) απο τις Βουκολιές.