Ο αινιγματικός κύριος Κουνάδης

Οταν μιλάμε για ρεμπέτικο, μετα βέβαια τους πρωταγωνιστές του, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στον ερευνητή, συλλέκτη και εθνομουσικολόγο -όπως διαβάζουμε σε βιογραφικό του στο ιντερνετικό βιβλιοπωλείο perizitito.gr-Παναγιώτη Κουνάδη. Παράλληλα βέβαια με την καρριέρα του σαν Πολιτικός Μηχανικός έχει δραστηριοποιηθεί επίσης σαν συγγραφέας, αρθρογράφος, δισκογραφικός παραγωγός, ραδιοφωνικός παραγωγός, παρουσιαστής και επιμελητής τηλεοπτικών εκπομπών και άλλα πολλά !! Ας δούμε λοιπον το βιογραφικό του :

Ο Παναγιώτης Κουνάδης γεννήθηκε στα Δειλινάτα Κεφαλληνίας το 1943 και το 1945 εγκαταστάθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια Αττικής. Τελείωσε τη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή (1961) και τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1967). Από το 1968 έως το 1973 έζησε στο Παρίσι, όπου έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Ινστιτούτο Πολεοδομίας της Σορβόννης. Σπούδασε επίσης στην Ecole Pratique des Hautes Etudes (E.P.H.E.) Κοινωνικές και Οικονομικές επιστήμες και Εθνομουσικολογία με τους Francois Perroux και Claudie Marchel - Dubois, αντιστοίχως. Εργάστηκε σε γαλλικές τεχνικές εταιρείες ως πολιτικός μηχανικός και πολεοδόμος.
Από το 1973 μέχρι το 1995 εργάστηκε στην Ελλάδα επικεφαλής ιδιωτικού γραφείου τεχνικών μελετών και επιβλέψεων. Από τα ιδρυτικά μέλη του "Συλλόγου Φίλων Ελληνικής Μουσικής" (1961-1967), και του "Κέντρου Έρευνας και Μελέτης των Ρεμπέτικων Τραγουδιών" (1976-1983) με τους Σπύρο Παπαϊωάννου και Παναγιώτη Σωτηρόπουλο, το οποίο επιμελήθηκε δισκογραφικές εκδόσεις, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές.
Το 1993 ίδρυσε το "Αρχείο Ελληνικής Δισκογραφίας" και επιμελείται την έκδοση σειράς ψηφιακών δίσκων (cd's) από τη δισκογραφία των 78 στροφών, σε συνεργασία με τις εταιρείες MINOS EMI, EROS, MBI και FM Records. Συνεργάστηκε με τους σταθμούς ΕΡΑ 4, ΕΡΑ 2 και το Κανάλι 1 του Πειραιά, ως παραγωγός ραδιοφωνικών εκπομπών μεταξύ 1988-1993. Έχει συναργαστεί με την ΕΡΤ ως μουσικός και ιστορικός σύμβουλος σε τηλεοπτικές εκπομπές. Επιμελήθηκε και παρουσίασε στην ΕΤ1 τις σειρές: "Εις ανάμνησιν στιγμών ελκυστικών" το 1994 (10 ωριαία επεισόδια), "Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς" το 1998 (4 ωριαία επεισόδια) και τη σειρά "Γειά σου περήφανη και αθάνατη εργατιά" συμπαραγωγή ΕΤ1 - ΓΣΕΕ σε σκηνοθεσία, οι δύο τελευταίες σειρές, Διονύση Γρηγοράτου. Από το 1973 αρθρογραφεί στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο με θέματα, κυρίως, από την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού, με πάνω από εκατό δημοσιεύσεις. Έχει συνεργαστεί με τα περιοδικά "Τετράδιο", "Συλλέκτης", "Μουσική", "Κανονάκι" (του οποίου υπήρξε συνδιεθυντής), "TAR", "Ντέφι", "Πρόταση", "Δίφωνο", "Ταχυδρόμος", "Πνευματική Ιδιοκτησία", "Παράδοση και Τέχνη", "Echo - Artis", "Άρδην" και το ιταλικό περιοδικό "Euros". Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες "Η Αυγή", "Ελευθεροτυπία", "Καθημερινή", "Το Βήμα" και συνεντεύξεις, μεταξύ άλλων εντύπων, στις εφημερίδες "Ακρόπολις", "Τα Νέα", "Επενδυτής" και "ελευθεροτυπία".
Έχει πραγματοποιήσει εκατοντάδες ομιλίες σε συνεργασία με δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς (Πανεπιστήμια, Δήμους, Συλλόγους κ.λπ.) και έχει συμμετάσχει με ανακοινώσεις και παρεμβάσεις σε διεθνή συνέδρια. Με τη συμβολή του και σε συνεργασία με το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και το Μουσικό Τμήμα του πανεπιστημίου Αθηνών και το Δήμο Νικαίας πραγματοποιήθηκαν διεθνή συνέδρια για το "Ρεμπέτικο" και τα "Τραγούδια της Μικράς Ασίας" το 1996 και το 1998 αντιστοίχως. Από το 1961 μέχρι σήμερα έχει επιμεληθεί σειρά εκδηλώσεων (διαλέξεις, συναυλίες, εκθέσεις κ.λπ.) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Βερολίνο, Στοκχόλμη και αλλού). Ασχολήθηκε με τη μουσική από την παιδική του ηλικία, παίζοντας πνευστά στη φιλαρμονική του Δήμου Ν. Φιλαδελφείας και συνέχισε τη μουσική του δραστηριότητα με την έρευνα πάνω σε θέματα μουσικής αστικής λαογραφίας, συγκεντρώνοντας ένα από τα μεγαλύτερα αρχεία σχετικού υλικού (δίσκοι, μαγνητοφωνήσεις, αφηγήσεων δημιουργών, βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, φωτογραφίες κ.ά.). Το 1999 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, για το ελληνικό τραγούδι, με τίτλο "Γεια σου περήφανη κι αθάνατη εργατιά", έκδοση του Αρχείου Ιστορίας των Συνδικάτων (ΑΡ.ΙΣΤΟ.Σ) της ΓΣΕΕ.


Σχόλιο Rebet Cafe

Και ενω επι χρόνια ο Π.Κουνάδης, σε κείμενα, εκπομπές κλπ κατεκεραύνωνε τους παλιότερους απο αυτον συλλέκτες και ερευνητές, με πρώτο τον Ηλία Πετρόπουλο, για τις τερατώδεις ανακρίβειες τους και τα ασυγχώρητα λάθη τους ... και αυτος έπεσε στη συνέχεια σε χοντρα λάθη, είτε κάνοντας εικασίες, είτε δίνοντας λάθος στοιχεία, για τα οποία ποτε δεν επανήλθε να τα διορθώσει ή να ζητήσει επιείκια ή να ανακαλέσει για αυτα που χρέωνε σε άλλους ...
Τελευταία ασχολήθηκε με την ανάδειξη του στιχουργικού έργου του Μίνω Μάτσα, ιδιοκτήτη της Μινως και παλιότερα της Οντεόν και Παρλοφόν, έργο που αμφισβητείται απο τους πάντες για τους γνωστους λόγους κλοπυράϊτ ..........................
και ενω το βιβλιο του τιτλοφορείται "Ο αινιγματικός κύριος Μάτσας" θα έπρεπε εμεις να αναρωτηθούμε για τον "αινιγματικό κύριο Κουνάδη" !!!
Επίσης τα τελευταία 2-3 χρόνια έχει συμπράξει με τον ισχυρό άνδρα της Ελληνικής δισκογραφίας και σόου-μπιζ, τραγουδιστή Γ.Νταλ.άρα, κάνοντας ένα αχώριστο τημ εκμεταλλευόμενοι οι δυο τους τη (αγοραστική) δύναμη του ρεμπέτικου, με το οποίο ο Νταλ. ασχολήθηκε στην καρριέρα του ευκαιριακά, όπως έκανε και με τα τραγουδάκια του συρμου, τα παλιά λαϊκά, τα ελληνο-λάτιν και τα ελληνο-ποπ ...

Σχόλιο 2

Ας μην είμαστε όμως κακιασμένοι ... απο μιά άποψη είμαστε πολυ τυχεροί !! Σκεφτείτε να είχε πει ο Νταλ.άρας το Σταυρό του Νότου, τα τραγούδια του Θεοδωράκη που μάθαμε συλλαβή-συλλαβη απο τον Μπιθικώτση και το Στελλάρα, το Υπάρχω, τον Αγιο Φεβρουάριο, Τα τραγούδια της παρέας, τα λαϊκά του Μητροπάνου, τα τραγούδια του Πλέσσα με τον Πουλόπουλο, τα Ζεστα ποτα, τα Μπαράκια, τη Γυφτιά, τα Δήθεν, το Χαράτσι κλπ κλπ
ΟΥΦΦΦΦ....