Και εντάξει κάποια πράγματα γίνονται συνήθεια ας πούμε, όπως το τσιγάρο, το κρασί, το κομπολόϊ, το τάβλι, η εφημερίδα αλλα στα γούστα, στη μουσική, στο φαγητό και στο τι θέλουμε να μας διασκεδάζει υπάρχει επιλογή και μάλιστα ενίοτε αυστηρή !! Αν έχεις φάει ας πούμε 2 σοκολάτες και σου προσφέρουνε τρίτη με το ζόρι, μάλλον θα την ξεράσεις ... Και το αποτέλεσμα είναι ότι μέσα στη βουή, το τρέξιμο, το μεροκάματο, τις έννοιες, δεν προφταίνουμε να πάρουμε χαμπάρι τα μη υπερδιαφημιζόμενα όμορφα πράγματα είτε είναι μουσική, είτε φαγητά, είτε στέκια, προορισμοί διακοπών, είτε τρόποι ευζωίας με τη σωστη έννοια !!
Η στρεβλή ας πούμε έννοια της ευζωίας του Ελληνα είναι η απόκτηση τζιπ !! Τονε βλέπεις τις Κυριακές ιδίως σε κανα φαν-παρκ, σε καμμιά εξοχική ταβέρνα κλπ και είναι να έχεις ένα βίντεο να αποθανατίσεις τον απόγονο του Αθανάσιου Διάκου ... με το καμάρι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο ενω σκέφτεται ότι τώρα δικαιώνονται οι κόποι και οι αγώνες του και επιτέλους έφτασε σε ένα σημείο, είναι πλήρης, δε του λείπει πλέον τίποτα (εννοείται ότι έχει καβαντζάρει και καμμια μεζονέτα με δάνειο ...) σπουδαία πράγματα !! Τώρα με την κρίση ψιλοφοβάται βέβαια και τρέμει το φυλλοκάρδι του , ρε π..τη μου λέει τώρα βρήκε κι αυτη η κρίση που στανιάραμε ;; Και πριν μερικούς μήνες πάλι με το θέμα που έγινε με τις καταθέσεις και κει πήγε να κοψοχολιάσει ... εε ρε βάσαναα ...
Είναι λοιπον κάποιοι καλλιτέχνες που χωμένοι στη μουσική τους κάνουν ότι μπορουν, ζουν και παλεύουν για να ζήσουν με κόπο και αγωνία και προσπαθούν να παλέψουν ένα θεριό που λέγεται ελληνική δισκογραφία, ένα κάστρο απάτητο και λεηλατημένο απο κάθε λογης άσχετους και τυχάρπαστους δισκογραφικό κύκλωμα, με αισθητική απίστευτης τσοκαρίας και βλέψεις που αρχίζουν και τελειώνουν σε ένα γεμάτο πορτοφόλι και στο αμφίβολο βασικό τους ένστικτο ...
Μέσα σε αυτο το σκηνικό οι πιο πεισματάρηδες ή τυχεροί μουσικοί και δημιουργοί κατορθώνουν να βγάλουν προς τα έξω κάποιες δουλειές που στην καλύτερη περίπτωση ίσως ακουστούν λίγο παραπάνω και ίσως πάρουν τη θέση που τους αξίζει !! Πάντα προσπαθω να διακρίνω τα διαμάντια μέσα απο τη χλέμπα και τη βρωμιά, τα λουλούδια που βλαστάνουν στην κοπριά και έτσι ας κάνω εδω μια αναφορά σε αυτα που πέσαν στην αντίληψη μου τελευταία λόγω κάποιου συγκυριακά ελεύθερου χρόνου, άσχετα αν διεκδικούν δάφνες και τρόπαια ή έχουν να συναγωνιστούν με το Θεοδωράκη ή τον Τσιτσάνη ...
ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΚΟΝΤΑΝΗΣ : Στο καφεσλί σοκκάκι (06/08)Σε δικη του εκτέλεση παλιοί ανατολίτικοι σκοποί της δικης μας παράδοσης ιδιαίτερα της Μικρασιάτικης. Βιολί, ούτι, κανόνι, κλαρίνο, ζίλια και ενορχηστρώσεις σε διαφορετικές εκδοχές, πάντα όμως με τα παραδοσιακά ακουστικά όργανα. Η φωνητική ερμηνεία με βυζαντινά στοιχεία άψογη, θέλει μια σταλιά προσωπική έκφραση και βίωμα ενω η επιλογή των τραγουδιών εξαιρετική και η όλη προσπάθεια απο έναν μουσικό που ζει στην Αμερική.
website
ΜΑΡΩ ΜΑΡΚΕΛΛΟΥ : Κορίτσι για σπίτι (12/08)
Σοφιστικέ μαζι και εύθυμη ποπ, με προβληματισμένο και επιτηδευμένα φαιδρο στίχο κι όλα αυτα όπως τα ερμηνεύει, παίζει ενορχηστρώνει και φροντίζει η ίδια η Μάρω, πιο προχωρημένη απο αυτον που μας έρχεται αμέσως στο μυαλό, Δεληβοριά ενω στιχουργικά και μουσικά πιο ψαγμένη και πλούσια απο την κάπως πιο κοντινή της Ευσταθία. Σκέψεις και συναισθήματα μιάς σημερινής Ευρωπαίας Ελληνίδας, τόσο δέσμιας όσο και απελευθρωμένης... κάτι σαν σημειώσεις απο ένα προσωπικό μπλογκ με τη συνόδεια κατάλληλης γι'αυτο μουσικής ... Δε γνωρίζω το παρελθόν της και τις δάφνες της αλλα αυτο που θέλει να μεταδώσει το μεταδίδει και με το παραπάνω !!
ΘΩΜΑΣ ΚΟΡΟΒΙΝΗΣ : Το κελλι (12/08)
Αυτος είναι ο τρίτος δίσκος του. Το όλον ύφος ξεφεύγει απο το κλίμα της μετα-ρεμπέτικης εποχής (κατοχυρώνω τον τίλο !!) που διακατείχε τον πρώτο του δίσκο, με την προσθήκη "έντεχνων" στοιχείων όπως το πιάνο, το ακκορντεόν εν είδη μπαντονεόν, τις αφαιρετικές ενορχηστρώσεις και τις αρκετά παθιάρικες ερμηνείες που καταφέρνουν να δώσουν ενδιαφέρουσα χροιά στη δουλειά του Κοροβίνη παρ'ολο τον κάπως δύσκολο στίχο του. Οι συνθέσεις είναι σαφως ανώτερες απο παλιότερες δουλειές του ενω μερικά τραγούδια με την Καλημέρη όπως ο "Δήμιος" ξεχωρίζουν ευχάριστα στο σημερινό ασαφές μουσικό τοπίο !!
ΧΑΪΝΗΔΕΣ-MODE PLAGAL : Η κάθοδος των σαλτιμπάγκων (11/08)Οι Χαϊνηδες χρόνια τώρα μανιερίζουν πάνω σε ένα μπαλλαντο-κρητικό επισφαλή καμβα που ναι μεν τους πάει, ομως δεν μπορει να τους διατηρήσει "επ'άπειρον" ... Εδω με τους Mode Plagal τους φευγάτους Ελληνο-τζάζμεν-ταλιμπάν (γειά σου Κλέωνα !!), κάνουν το απρόβλεπτο και απονενοημένο !! Μοιράζονται 50-50 το φευγιό της τζαζ και τις βαλκανορόκ αναφορές, με τις τροπικές κλίμακες, τους παραδοσιακούς ρυθμους και τη λυρικότητα τους ενω δεδομένου ότι είναι ηχογραφημένο σε συναυλία -και με αξιόπιστους ηχολήπτες όπως φαίνεται ...- πετυχαίνουν απόλυτα να μας βάλουν στο κλίμα και να κατοχυρώσουν το εγχείρημα τόσο όσο και ο Παπακωνσταντίνου κάποτε με τους Askabad !! Κορυφαίες στιγμες πολλες ... ξεχωρίζω το "Μεντηλέμ" και τον "Ακροβάτη" στη νέα του εκτέλεση !!
Η ακροάσεις συνεχίζονται με Βασίλη Τζωρτζίνη (παλιό γνώριμο), Monica (η αποκάλυψη της χρονιάς και δίκαια) και Δημήτρη Ανέμη (που "λανσάρει"ο Ν.Αντύπας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου