Ένα τραγούδι με επιρροές ροκ (!!) σε μιά δύσκολη εποχή για το λαϊκό τραγούδι, όταν όλα τα ξενόφερτα απο ανατολή και δύση είχαν κατακλύσει την Ελλάδα. Είναι απο την ταινία "Ο μπαμπάς μου κι εγω" ή "Ο γαμπρος μου ο ατσίδας", σε σκηνοθεσία Ερρίκου Θαλασσινού, σενάριο Γιάννη Μαρη με πρωταγωνιστές τους: Ξένια Καλογεροπούλου, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Κώστα Πίτσιο, Ντόρα Κωστίδου κ.α.
Εκείνα τα χρόνια ήταν που ο μπάρμπα Γιάννης είχε ζητήσει τη βοήθεια του Στέλιου Καζαντζίδη ο οποίος τα σάρωνε όλα τότε, να του βρει κάποια δουλειά αφου πλέον οι παλιοί είχαν μείνει στο περιθώριο, όμως είχε δει το Μάρκο που είχε επανέλθει απο το 1960 στα πράγματα με το Μπιθικώτση ίσως και τη Μπέλλου που τότε ξεκίναγε τη δεύτερη της καρριέρα στην "Ωραία νήσο Ύδρα" αλλά και με τη δισκογραφία στη "Λύρα" του Πατσιφά. Ο Στέλιος όντως τον είχε βοηθήσει βάζοντας τον σε πρόγραμμα μεγάλου μαγαζιού της παραλίας (ίσως να είναι απο εκει το στιγμιότυπο) και στην πορεία ο Παπαϊωάννου έγραψε κι αυτος λαμπρές σελίδες μέχρι το πρόωρο θάνατο του...
Όσο για τη Ρίτα Σακελλαρίου λίγα χρόνια πριν απο αυτη τη συμμετοχή της σε ταινία, την θυμούνται στα Χανιά οι παλιότεροι να τραγουδάει στα μπουζούκια του "Τρύφωνα" για χρόνια, σε εποχές πρωτόγονες τότε που και η επαρχία μιμούμενη την Αθήνα διαμόρφωνε τη νυχτερινή της ζωη με όλα τα συν και τα μείον... Απο τα περιστατικά που θυμάμαι απο διηγήσεις των παλιών είναι η περιουσία που ξόδεψε κάποιος αφοσιωμένος χανιώτης θαυμαστής της για τα κάλη της και τη φωνη της στο κέντρο αυτο της Νέας Χώρας!! Σε κεντρικό σημείο της πόλης είχε το μαρμαράδικο, όπου σήμερα βρίσκει κανεις κάποια φιρμάτα μεγάλα καταστήματα εκει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου