Και να που βρήκαμε (εδω και καιρο) ένα άρθρο απο αθηναϊκή εφημερίδα του 1930 για το περίεργο και εξωτικό όργανο που ονομάζεται "μπουζούκι"... Αφου έγραφαν άρθρα με τέτοια θεματολογία στα 1930 στη χάση και στη φέξη μέσα στη χρυση τετραετία του Βενιζέλου (1928-32), με τόσα άλλα θέματα να τους απασχολούν στις εφημερίδες των 2 το πολυ 3 φύλλων.. πάει να πει ότι αφενός ήτανε θέμα το μπουζούκι απ'την άλλη δεν ήταν και χαλασμός κόσμου...
Εδω βλέπουμε και το μυθοπλαστικό παρατσούκλι "Ρούφος" που έχει να κάνει με το σχετικό ρεμπέτικο του Α.Κωστη!! Ποιος το δανείστηκε απο τον άλλο είναι ένα θέμα...
Επίσης ο συντάκτης απο το ρεπερτόριο του μπουζουκτσή, του χασάπη του Βάγγου, ξεχώρισε ένα αμανέ κάτι που δείχνει την εθιμοτυπία των μπουζουξήδων του 1930, γιατί να το γράψει άλλωστε; Εδω έρχεται στα λόγια του Φραγκίσκου Ζουριδάκη (Ανθολογία Τάσου Σχορέλη) που έλεγε πως τα χρόνια εκείνα (πριν το 1930) οι μπουζουξήδες παίζανε σκέτα χωρις κιθάρα, ζεϊμπέκικα και αμανέδες..!!!
Ο αρθογράφος χρησιμοποιεί όσο μπορει τη μάγκικη αργκό, τουλάχιστον όπως όσο τους επιτρέπονταν στις εφημερίδες και όπως την αντιλαμβάνονταν, χωρις όμως να αναφέρει κάτι για ουσίες αλλα μόνο τα περι ταβέρνας. Βλέπουμε λοιπον: βλάμικες κουβέντες, ταβέρνα του Μήτσου, μακαντάσηδες, Μήτσος ο Ρούφος, Βάγγος ο Χασάπης (με κεφαλαίο!), πολιτσμάνοι, φάπες, αδερφάκια, το λοιπός, στρίψαμε.
Ο όρος μάγκας με την έννοια που καθιερώθηκε στη δεκαετία 1920 και 1930 απο τα μέχρι τούδε στοιχεία άρχισε να εμφανίζεται στη δεκαετία 1890 ενω και η Πηνελόπη Δέλτα στο διήγημα της "Ο μάγκας" ονομάζει τον σκύλο πρωταγωνιστή "μάγκα" στα 1905.
Σημ.R.C.
Ο τίτλος της εφημερίδας και η χρονολογία υπάρχουν, αλλα δεν θέλουμε να το οικειοποιηθεί κάποιος χωρις κόπο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου