Σε προηγούμενο σημείωμά μας, με τίτλο «Ο αμαρτωλός Πειραιάς», ολοκληρώναμε με τη διαπίστωση ότι η αναφορά σ’ένα τόσο ζωντανό λιμάνι δεν τελειώνει τόσο εύκολα. Επανερχόμαστε λοιπόν σήμερα, με ένα νυχτερινό οδοιπορικό στα κακόφημα μαγαζιά της «Τρούμπας», όπως το απολαύσαμε κι εμείς νοερά, ξεφυλλίζοντας τη «Χρεωκοπία» του 1933.
«Είνε Σάββατο βράδυ. Είμαι με την παρέα μου γι’ άλλη μια φορά στην Τρούμπα. Ο πιο ζωηρός της παρέας ρίχνει το σύνθημα: Πάμε στα μπαρ!... Είνε η πιο συνηθισμένη φράσις που ακούει κανείς στην Πειραϊκή προκυμαία, μόλις σταματήση ο θόρυβος των βαποριών, κι’ η νύχτα σκεπάση το λιμάνι, απ’ τη μια ως την άλλη άκρη, με τη σκοτεινιά της.
Μπαρ, υπάρχουν βέβαια πολλά στον Πειραιά, ένα απ’ αυτά είνε το «Εξπορτ-Μπαρ». Μια στενόμακρη αίθουσα, με την απαραίτητη διακόσμηση των χρωματιστών χαρτιών και των σημαιών, που έχουν σκοπό να κολακεύσουν κάθε εθνικότητος μουστερή (σ.σ. πελάτη). Σημαιούλες, ελληνικές, ιταλικές, εγγλέζικες, αμερικάνικες και… γιαπωνέζικες!
Ο μπουφετζής κάθεται βλοσυρός στον πάγκο, κι’ η χιλιοβαμμένες γκαρσόνες σερβίρουν γελαστές στην πελατεία τα πιοτά. Η κιθάρα σε μια γωνιά παίρνει και δίνει. Οι αναστεναγμοί της γεμίζουν όλη την θολή ατμόσφαιρα του καταστήματος, την κάνουν πιο θολή απ’ ότι είνε. Κι’ η γκαρσόνες, δυστυχισμένα γυναικεία ναυάγια, που η κάθε μια είνε κι’ ολόκληρο μυθιστόρημα μιας ζωής, κατά τη συμπάθειά τους και κατά το πουρμπουάρ που ελπίζουν να πάρουν, σκορπούν και τα κρυφοχαμόγελά τους στην πελατεία του μαγαζιού.
Λίγο πιο πάνω βρίσκεται το μπαρ, όπου τραγουδούν οι δύο τυφλοί Κρανιδιώτες αδελφοί, οι πασίγνωστοι στους ναυτικούς ξενύχτηδες, Στέλιος και Παναγιώτης. Ο ένας παίζει κιθάρα κι’ ο άλλος μπάντζο. Κι’ η παθιάρικη φωνή τους, που είνε πικρός στεναγμός, απλώνεται σ’ όλα τα γύρω μπαρ και στο στενό, όπου έχουν μαζευθή κάμποσες σκοτεινές σιλουέττες και τους ακούνε. Άντρες και γυναίκες, ελαφρών ηθών, νυχτερίδες της νύχτας, σταματούν να τους ιδούν.
Τους μπεκρήδες κι’ αν δικάσουνε άδικα θα με κρεμάσουνε,
Για να ξεχνάω τα κοπανάω τις νύχτες και τα δειλινά…
Και μια-μια η παρέες που τριγυρνούν στο δρόμο, γλυστρούν μέσα και τα κοπανούν, κατά το τραγούδι των μουσικών, για να ξεχνούν τα βάσανά τους.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου