Κυριακή 4 Μαΐου 2014

Γράφεται σήμερα ρεμπέτικο;;


Ας μπούμε σε ένα ακόμα σκληρό ερώτημα: Ένα ερώτημα που βασανίζει μέρες και νύχτες τη ρεμπέτικη "κοινότητα"... "Γράφεται σήμερα ρεμπέτικο;;"
Και ναι και όχι, είναι η απάντηση του rebet cafe...!!

Ρεμπέτικο δεν γράφεται από κάποιον που είναι ατσαλάκωτος, δεν είναι βασανισμένος και ταλαιπωρημένος... Ρεμπέτικο δε γράφεται με λέξεις του συρμού και άλλες φιοριτούρες... Γιατί ρεμπέτικο είναι στίχος και μουσική.
Σίγουρα το μόρτικο και χασικλίδικο με το συνδυασμό αυτό που επιτεύχτηκε στη δεκαετία 1925-1935 (συν, πλήν 1-2 χρόνια), δεν μπορεί να επαναληφθεί.

Και εγώ κάποτε έγραψα το στίχο: "Χασίσι, γα..σι, μεθύσι κι επιστροφή στη φύση" σε χιτζάζ χασάπικο, αλλά αυτό παρέπεμπε στιχουργικα στα συνθήματα των καταλήψεων του 815, οπότε και γράφτηκε άλλωστε. Θα μπορούσε άρα να είναι ένα τραγούδι της περιόδου '78-'81, του κινήματος εναντίον του νόμου 815 σε ρεμπέτικο χαβά και τίποτε άλλο...

Ένα σημερινό τραγούδι όμως ενός μάγκα που περιγράφει την αλήθεια του θα μπορούσε να καταχωρηθεί σαν ρεμπέτικο. Σίγουρα τη βιομηχανία της δισκογραφίας και τα ΜΜΕ δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο αφού τώρα πουλάνε άλλα, (vegas, ονειράμα, βανδή κλπ).
Αρκετοί δημιουργοί του ρεμπέτικου βέβαια όσο το ρεμπέτικο ήταν στα χρονικά του όρια 1925 ή '30 έως 1955 ή '60, έφυγαν και μπήκαν σε άλλα χωράφια και μουσικά και στιχουργικά. Πολλα τα παραδείγματα π.χ. κάποια ευρωπαϊκά κανταδόρικα, χαμπανέρες κλπ του Σκαρβέλη και του Τούντα 1925-32, κάποια σουιγκ-οφανή και φοξ αγγλέ του Χιώτη, "Με τη μακρυά σου φούστα", "Σάμπα παίζουν τα μπουζούκια" κλπ. Αρα πιθανόν να πρέπει να οριοθετήσουμε το ρεμπέτικο, γιατί αν τραβήξουμε τον ορισμό του, θα συμπεριλάβουμε πολλά είδη και υπο-είδη μέσα...!!! 

Ας δούμε κάποια παραδείγματα τραγουδιών που κάποιοι τα ορίζουν σαν αναφορές στο νέο-ρεμπέτικο ή στο ρεμπέτικο του σήμερα και δημιουργών που κινούνται γενικά πάνω σε αυτό τον καμβά...







 Βαγγέλης Κορακάκης: Το Πέραμα

Χαρακτηριστικό δείγμα από τον πρώτο του δίσκο του Κορακάκη. Λαϊκό (με την πρώτη ακρόαση) δεν το λες, έντεχνο δεν το λές, ρεμπέτικο... όχι δεν το λές...
"Aπό το Πέραμα, δεν έχει πέρασμα, μόνο φαρμάκι και χτικιό γιά κέρασμα..." Αναφέρεται  στη σκληρή ζωή των εργατών στο Πέραμα και στις δυσκολίες ενός άντρα και μιάς γυναίκας στη φτωχική συνοικία, ίσως από τις τελευταίες παραγκουπόλεις στη χώρα. Δύσκολα όντως, δεν έχεις πέρασμα, είναι πολύ ωραία η μεταφορά. Είναι από τα καλύτερα τραγούδια του Β.Κ γιά μένα και το τοποθετώ πολύ ψηλά στο λαικό τραγούδι!! Μαζί με κάποια άλλα δικά του που ίσως κι αυτός δεν το ξέρει... 
Βέβαια έχει προηγηθεί ή δεκαετία του '50 όπου γράφτηκαν συγκλονιστικά τραγούδια γιά τη φτώχεια αλλά και τα εντεχνολαϊκά της δεκ.'60, σχεδόν κανταδόρικα, για τη  "φτωχολογιά" κλπ και οι συγκρίσεις γίνονται αυτόματα στο υποσυνείδητο, ώστε κάποιος να το βάλει ισότιμα δίπλα σ'αυτά... 

Εχει μιά έμφυτη "φόρα" και ένα καλώς ενοούμενο εγωισμό ο Κορακάκης και οι εταιρείες, τα μέσα ίσως και οι συνάδελφοι του δεν του έδωσαν περισσότερο φαίνεται αέρα και "θάρρος". Επειτα τον καιρό εκείνο -τέλη δεκ.80- ο κάτοικος της πόλης είχε άλλες έννοιες... Δεν τον φτάναν τα λεφτά να πάρει τη KLR 500, δεν τον φτάναν τα λεφτά να πάρει ένα "καλό" αμάξι να εντυπωσιάσει τη γκόμενα, ο φίλος μπλεγμένος στα ναρκωτικά, η κοινωνία αντί να συνειδητοποιηθεί συμβιβάστηκε ακόμα περισσότερο με το ΠΑΣΟΚ κλπ κλπ Τι μας νοιάζει ο εργάτης στο Πέραμα τώρα... Ήδη κι ο Κωστόπουλος είχε αρχίσει το βομβαρδισμό του life style και ο νεολαίος τσίμπαγε άγρια... 
Αρα το τραγουδι αν και υπέροχο, δεν σημάδεψε την εποχή του, κατέγραψε μιάν αλήθεια αλλά δε συμπορεύτηκε, δεν έγινε σύνθημα, ούτε καν τραγουδήθηκε στα ταβερνάκια... 

Λαϊκοφανές λοιπόν με έντεχνα στοιχεία θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει κανείς, γραμμένο από ένα μπουζουξή που παίζει ρεμπέτικα.



 

Δρόμος: Χαμηλοβλεπούσα

Τραγούδι που και από το τίτλο του μόνο σε παραπέμπει σε ρεμπέτικο, "Χαμηλοβλεπούσα". 
Η μουσική παραπέμπει σε απτάλικα των μέσων της δεκ.'30 και ειδικότερα στο Δελιά και το Σκαρβέλη, όμως έχει ένα χαβά αλλοιώτικο που σε κάνει να το εχωρίζεις από τα παλιά.
Ο στίχος επιτηδευμένα περιέχει κλισέ λαϊκές φράσεις "σούρτα φέρτα, ψήλωσε η μύτη σου, όπου φύγει φύγει" και θα λέγαμε πως το παρακάνει αν δεν έκανε το ίδιο πολλές φορές ο Μουφλουζέλης και άλλοι... Η ερμηνεία πολύ καλή και οι μουσικοί όλοι άψογοι. 
Γενικά ένα τραγουδάκι που περιγράφει μιά ερωτική ιστορία και τα βασανάκια του πρωταγωνιστή. Στην περιγραφή βάζει χιούμορ όπως κάνανε οι μάγκες παλιά.

Γιά να κάνει τη διαφορά ο δημιουργός και να δηλώσει ότι το τραγούδι είναι σημερινό, βάζει και δύο εκφράσεις του σήμερα: γκαζόν στο σπίτι σου, γαλλική κουζίνα.  Εκεί ακριβώς το τραγούδι χάνει τη δυναμική του και νοηματικά χάνει το παιγνίδι. Ένας μάγκας (από τον τρόπο ομιλίας) ενοχλήθηκε από τη γαλλική κουζίνα ή άφησε τη γυναίκα να βάλει γκαζόν ή να θέλει γκαζόν... Θέματα που ποτέ το ρεμπέτικο δεν καταπιάστηκε αν και θα μπορούσε να το κάνει σε ανάλογες καταστάσεις του τότε...

Ρεμπετικοφανές τραγούδι, από μιά κομπανία που παίζει αξιόπιστα ρεμπέτικα, έντεχνα και λαϊκά.


 

Αγάθωνας: Συγκεκριμένε ποιητή (Βασίλη Νούσια)

Ωραίο χασάπικο στις γραμμές του Σκαρβέλη με τη φωνή του Αγάθωνα, ταμάμ. Ο Βασίλης Νούσιας έχει τη δική του γραφή, λίγο ρομαντικός και σίγουρα στιχουργικά όχι στο θεματικό πεδίο των παλιών ρεμπετών. Το τραγούδι έχει ρεμπέτικο ύφος, ήχο και ερμηνεία, πλην όμως ο στίχος σε βάζει να σκεφτείς, δεν σ'αφήνει να σηκωθείς να χορέψεις χασάπικο...

Αν και δεν υπάρχει τέτοιος όρος, θα τον εφεύρουμε, "έντεχνο ρεμπέτικο", από ένα δημιουργό που βιοπορίζεται χρόνια τώρα παίζοντας ρεμπέτικα. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

cretan music - mantinades