Τρίτη 11 Μαρτίου 2014

Η Λένα Κιτσοπούλου στα "Μπριζολάκια"

 

Τα μπριζολάκια στην Ευελπίδων είναι cool. Ο Θανάσης Μπαϊκούσης συστήνεται ταπεινά ως ταβερνιάρης, αλλά είναι ταβερνιάρης με καλλιτεχνικές ανησυχίες και με τον Προυστ στο κομοδίνο. Τα μπριζολάκια του δεν είναι απλά ένα φαγάδικο, θυμίζουν ένα ευρύχωρο φιλόξενο σπίτι. Μια γουστόζικη χύμα κατάσταση. Καθόμαστε στο τραπέζι και μια ανάσα μετά πίνουμε κρασί, ενώ κανείς δεν μας έχει ρωτήσει με τι θα βρέξουμε το λαρύγγι μας. Αυτά είναι κόλπα. Ο Θανάσης είναι φιλικός και αγέρωχος. Έχει την επιχείρηση περίπου οκτώ χρόνια και είναι οικογενειακή φάση. Τον βοηθά και η δίμετρη κούκλα κόρη του που σπουδάζει στην ΑΣΟΕ και η καλοσυνάτη γυναίκα του και όλοι φαίνεται ότι γουστάρουν πολύ αυτό που κάνουν -τρως περιποιημένο, τίμιο φαγάκι. Ενώ το μαγαζί είναι γεμάτο ασφυκτικά από κόσμο, ο μηχανισμός δουλεύει ρολόι. «Μα καλά πού θα τραγουδήσει η Λένα, πάνω στο κεφάλι μας;» αναρωτιέμαι και κοιτάω το ταβάνι και ο σοφός ταβερνιάρης μου λέει «φάε, απόλαυσε και μην είσαι ανυπόμονη». Και έτσι τρώω, απολαμβάνω και κοιμίζω την ανυπομονησία μου. Και με τούτα και με κείνα αρχίζουν και έρχονται οι φρέσκες σαλάτες, τα ψητά λαχανικά (σωστά ψημένα) και τα μπριζολάκια που είναι να σκίζεις ένα-ένα τα πτυχία σου και να τα πετάς στα κάρβουνα. Λιπάκι ύμνος, ξεροψημένο κρέας και ζουμερό πρόθυμο να αποχωριστεί το κόκαλο, πατάτες τηγανητές που θα ζήλευε και η πιο μερακλού γιαγιά σε χωριό, με δουλεμένο τηγάνι και παρθένο ελαιόλαδο. Τι να λέμε; Το φαγητό νοστιμότατο, τίμια υλικά, οι τιμές πάμφθηνες και εκεί που τρως και έχεις ξεχαστεί (είχε δίκιο ο Θανάσης) γυρίζεις κεφάλι και βλέπεις σ’ απόσταση αναπνοής την Κιτσοπούλου γκομενάρα, ξανθιά έντονη, με φωνή κρύσταλλο, χωρίς μικρόφωνα να ρίχνει τα γκάζια της ψυχής. Και αρχίζουν οι ρεμπέτικες νύχτες της καρδιάς μας και έχει και στα δεξιά της και μελαχρινό ρεμπέτη με μάτια άτακτα και φωνή να τον καψουρευτείς και να μην υπάρχει αύριο. Και η βραδιά γεμίζει «δοξασίες» και τίποτα δεν έχει σημασία. «Κρασάκι έχουμε;». «Έχουμε, Λένα, έχουμε». «Φλερτ έχουμε;». «Κάτι κάνουμε με έναν εκεί πέρα στο βάθος». «Εε, τότε περνάμε φίνα και ο Θανάσης μερακλής και όχου Παναγιά μου που θα έλεγε και η Ευδοκία».
Με δέκα ευρώ να περνάς έτσι θαύμα, είσαι άνθρωπος τυχερός. Και εγώ εκείνο το βράδυ είχα τη τύχη με το μέρος μου. Δυο μέρες μετά με επίγευση ακόμα φίνα συνάντησα την Λένα που της έχω εκτίμηση μεγάλη και τα είπαμε χορταστικά, γιατί τη Λένα την απολαμβάνεις ακόμα και τις νεκρολογίες να σου διαβάζει.



Ολόκληρο το άρθρο εδώ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

cretan music - mantinades