Aρβανιτάκη: E, όχι και μνημείο πολιτισμού

Είναι όντως πολύ τιμητική για την Ελευθερία Αρβανιτάκη η πρόσκληση από το φημισμένο Carnegie Hall στη Νέα Υόρκη να τη φιλοξενή­σει στη σκηνή του. Μαζί με τον σολίστα Ara Dinkjian θα παρουσιάσουν την 1 η Φεβρουα­ρίου ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει τρα­γούδια από το προσωπικό της ρεπερτόριο, αλλά και ρεμπέτικα, δημοτικά και παραδοσι­ακά.  Στην επίσημη ιστοσελίδα του Carnegie Hall διαβάζουμε τα εξής κολακευτικά λόγια για τη δική μας τραγουδίστρια: «Μία από τις πιο ταλαντούχες Ελληνίδες ερμηνεύτριες που έχει το μοναδικό χάρισμα να ερμηνεύει ρεμπέτικη, παραδοσιακή, αλλά και σύγχρονη μουσική. Με μία εξαιρετική ικανότητα να συν­δυάζει διαφορετικά μουσικά είδη, η φωνή της διαθέτει μια καθαρότητα και ένα συναισθη­ματικό βάθος που καταγράφεται βαθιά στην ψυχή κάθε ακροατή».  Μέχρι εδώ όλα καλά. Η Αρβανιτάκη όμως, μέ­σα στη χαρά και τον ενθουσιασμό της, όπως είναι φυσικό, δεν έκρυψε και την πίκρα της για το ότι, όπως διαβάζω, έφαγε – λέει – πόρτα από το υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο αδια­φόρησε και δεν θα τη στηρίξει. Η καλλιτέχνι­δα ήθελε να μαγνητοσκοπηθεί η συναυλία. Το κόστος όμως είναι τεράστιο, ανέρχεται στα 160.000 ευρώ.  Και εγώ αναρωτιέμαι: Μα είναι δυνατόν σε μια εποχή που το υπουργείο έχει κόψει από παντού, που νέοι καλλιτέχνες περιμένουν να χρηματοδοτηθούν με τα ελάχιστα για να κάνουν μια ταινία, να ανεβάσουν μια παρά­σταση, και γενικά να κάνουν τέχνη, να ζητάει η Αρβανιτάκη τη στήριξη του υπουργείου για μια συναυλία στο εξωτερικό;  Και στο φινάλε, δεν νομίζω ότι η συγκεκριμένη συναυλία θα ήταν μνημείο πολιτισμού ώστε να πρέπει το υπουργείο να συμβάλει στη μαγνητοσκόπη­σή της. Και εδώ που τα λέμε, εντάξει, είναι επιτυχία το ότι θα δώσει εκεί συναυλία και είναι σημαντικό το ότι θα τραγουδήσει ρε­μπέτικα και παραδοσιακά, αλλά, συγγνώμη κιόλας, δεν είναι και η πρέσβειρα της ελληνι­κής πολιτιστικής παράδοσης. Το να πήγαινε στο Carnegie Hall, για παράδειγμα η Δόμνα Σαμίου, θα ήταν μια εντελώς διαφορετική περίπτωση, όπου όντως το υπουργείο θα είχε άλλες ευθύνες. Γιατί η Σαμίου ήταν η ελληνική παράδοση. Η Αρβανιτάκη είναι μια εντελώς άλλη περίπτωση, σημαντική και εξαίσια βέ­βαια τραγουδίστρια, αλλά μην τρελαθούμε κιόλας. Υποτίθεται ότι αυτή η κρίση έχει ρίξει τους τόνους. Μας έχει κάνει πιο συνετούς και έχει στείλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του. Αλλά μάλλον… υποτίθεται.
 
Χρυσούλα Παπαϊωάννου  http://www.topontiki.gr