Η γυναίκα ως "τρελλή" στο ρεμπέτικο...

  Η γυναίκα σε πολλά ρεμπέτικα εμφανίζεται ως "τρελλή". Αυτό βέβαια σαν αποτέλεσμα του παράφορου έρωτα απ΄τη μεριά του άντρα είτε λόγω της κακής συμπεριφοράς της είτε γιά άλλους λόγους που ο στιχουργός γνωρίζει... Όταν ο Κορακάκης επανέφερε σε χρήση την "τρελλή" με το "Στη σκέψη της τρελλής" που έγινε επιτυχία γύρω στο 1997, αλλά είχε πρωτο-κυκλοφορήσει περίπου 10 χρόνια νωρίτερα με το Γιώργο Τζώρτζη, στο λαϊκό τραγούδι είχε πλέον περάσει η έκφραση "τρελλός" (Ασ'τον τρελλό στην τρέλλα του, Ο τρελλός -Κόκοτα κλπ) ενώ η "τρελλή" σπάνια μήκε σε τραγούδια μετα το 1960.


  Πρώτο τραγούδι με τη λέξη αυτή εντοπίζω στα 1924 ένα σμυρνέϊκο αμανετζίδικο με τον Αντώνη Νταλγκά, "Αχ αυτά τα μάτια τρελλή μου, μαυρομάτα".

Ο γενάρχης του ρεμπέτικου, Μάρκος Βαμβακάρης χρησιμοποιεί τη λέξη στο αυτοβιογραφικό μάλλον τραγούδι του "Πάλι τραγούδι θα σου πω", στα 1938, στο στίχο:

Μα εσύ τρελλή, δε μ'αγαπάς, με διώχνεις και με βρίζεις

και τα ολόγλυκα φιλιά, σ'αλλονε τα χαρίζεις

  Την ίδια χρονιά, το 1938 ο 23χρονος Βασίλης Τσιτσάνης κυκλοφορεί την πρώτη μεγάλη του επιτυχία, την "Αρχόντισα". 

Κουράστηκα γιά να αποκτήσω

... αρχόντισα μου μάγισσα τρελλή...

Εδώ μιλάει γιά μιά "μάγισσα τρελλή" γιά τον παθόντα στιχουργό, που πιθανότατα δεν είναι ο Τσιτσάνης. Αν όμως είναι ο Τσιτσάνης χρεώνεται αυτός πρώτος την υιοθέτηση του "χαρακτηρισμού" αυτού. Δεδομένης της όχι και τόσο ευφάνταστης στιχουργίας του Β.Τ. στα πρώτα χρόνια της δισκογραφίας του, υποθέτω ότι αν όντως έζησε αυτή τη γνωστή πλέον ιστορία (με κάποιο φίλο του τάχα... και όχι με τον ίδιο) με την πανέμορφη αρχόντισα, μάλλον το "έδωσε" σε κάποιο στιχουργό της εποχής να το "φτιάξει". 

Πάνω στο θέμα αυτό (πατρότητας στίχων) υπάρχει η μαρτυρία της Νταίζης Σταυροπούλου, στα στερνά της, που λέει γιά ένα τραγούδι περασμένο στο όνομα του Τσιτσάνη (Αφού μ'αρέσει να γυρνώ), που όμως ο στίχος ήταν του "Τσάντα", ο οποίος που προπολεμικά μόλις είχε αρχίσει να εμφανίζεται ως στιχουργός και ήταν άσημος...
Άλλωστε τα "Μπλέ παράθυρα" του Μάρκου μάθαμε στη δεκαετία του '80 ότι ήταν σε στίχους του συζύγου της Σοφίας Καρίβαλη, Παντελή Καρίβαλη και πάει λέγοντας... ενώ ο "Χρήστος" (Κάτσε να ακούσεις μια πεννιά) έχει άτυπα κατωχυρωθεί στον Χρήστο Τσιτσάνη...

Ο Μάρκος Βαμβακάρης, χρησιμοποιεί και πάλι το χαρακτηρισμό "μικρό τρελλό  μου" και στο στίχο αλλά και στον τίτλο, στο πολύ γνωστό και αγαπημένο τραγούδι "Νόστιμο τρελλό μικρό μου" (δίσκος Odeon GA-7056) :
 

Νόστιμο μικρό τρελλό μου

μάγκικο μελαχροινό μου

Εδώ ο Μάρκος χρησιμοποιεί το χαρακτηρισμό "νόστιμο" και κάπως μετριάζει τα πράγματα... Το "νόστιμο" είχε χρησιμοποιήσει ένα χρόνο πρίν στο όμορφο χασαποσέρβικο "Είσαι μελαχρινό και νόστιμο". Όπως και νάχει η ηρωίδα του τραγουδιού είναι κάποιο "μικρό" που λογικό είναι να έχει την "τρέλλα" της ηλικίας.

Την επόμενη χρονιά ο Τσιτσάνης, το Νοέμβρη του 1939, χρησιμοποιεί το χαρακτηρισμό "τρελλή" στην ηρωίδα του στίχου "Μάγισσα της Αραπιάς" (δίσκος HMV AO-2657):

...και τα σημάδια της τρελλής 

σε μια φωτιά να ρίξει

Γύρνα μόνος μέσ'στη νύχτα, γύριζε να ξεχαστείς 
κι αν σε πλήγωσε μιά πονηρή, άστην να υποφέρει την τρελλή 

Τραγούδι του Τσιτσάνη από τα 1950, με τη χαρακτηριστικότατη ερμηνεία του Πρόδρομου Τσαουσάκη. 

 

Το 1952 και πάλι ο Τσιτσάνης χρησιμοποιεί τη λέξη "τρελλή" στον τίτλο του επίσης πολύ γνωστού, "Τρελλή που θέλεις να με στεφανώσεις".

(συνεχίζεται)