Μνήμη Μάρκου Βαμβακάρη

Ασύλληπτη είναι η η επιρροή στα μουσικά πράγματα της Ελλάδας, της Μεσογείου και ενδεχόμενα όλου του πλανήτη απο τη μουσική του φραγκοσυριανού Μάρκου Βαμβακάρη!!!!!
Περιπλεγμένες έντεχνα στην προσωπικότητα του οι ελληνο-φράγκικες καταβολές, τα συριανά έθιμα, η μαγκιά των συριανών που συναναστράφηκε μέχρι τα 12 του, όπου μετά απο μιά μεγάλη σκανταλιά έφυγε σχεδον κυνηγημένος στον Πειραιά (τσούλησε ένα μεγάλο βράχο πάνω σ'ενα σπίτι για καλαμπούρι -και ποιός δεν έχει κάνει απο μας μιά χοντρή πλάκα;;...), τη μαγκιά των πειραιωτών λαϊκών τύπων, τα ήθη και έθιμα των προσφύγων που ήρθαν στη Δραπετσώνα, το Κερατσίνι, το Πέραμα και την Κοκκινιά το '22, την "εθιμοτυπία" του τεκέ, την "εθιμοτυπία" των βαρυποινιτών και νταήδων, που όλα αυτά συγκέρασε και τα πέρασε μέσα απο τις μελωδίες και τα στιχουργήματα του, στην προκυμαία του Πειραιά και στα στέκια των αλιανάρηδων αρχικά, για να εξαπλωθούν σταδιακά σε μεγαλύτερο κοινό και συν τω χρόνω με την ευρήτητα των θεματικών αναφορών να αγκαλιάσουν όλο το πανελλήνιο. 
Επηρρέσαν φυσικά τα δημιουργήματα του Μάρκου και τους ομότιμους και συναδέλφους του, την πιάτσα και το συνάφι  των μουσικών, τραγουδιστών και τραγουδοποιών και έτσι καθιερώθηκε η "ορχήστρα" με μπουζούκια, σταδιακά απο το 1935 και μετά με πρώτο και καλύτερο το κέντρο "Δάσος", όπου παρέλασαν όλοι οι αστέρες του ρεμπέτικου και τα μικρότερα προπολεμικά στέκια όπως το κέντρο του Διαμαντή Χιώτη στην Ομόνοια και του Στελλάκη Περπινιάδη.
Πολύτιμοι αρωγοί και συνοδοιπόροι ασφαλώς -δεν πρέπει να το υποτιμάμε αυτό- οι τρεις της τετράδας, Μπάτης, Στράτος και Δελιάς ο καθένας με διαφορετικές αφετηρίες και εμπειρίες όλοι όμως μέσα στην "ταράφα" του Πειραιά που ζύμωσε το πειραιώτικο χρώμα, στο ρεμπέτικο!! Ο Μπάτης επιπλέον πρέπει να θεωρηθεί μέντορας του Μάρκου αφου τα στοιχεία του μάγκα μάλλον τα αφομοίωσε και ακολούθησε κατά γράμμα.
Παρέμεινε ταπεινός παρ'όλη την αναγνωρισιμότητα του, ακολούθησε τη γραμμμή της μαγκιάς δεν έγινε ποτέ τζιτζιφιόγκος, ήταν αλληλέγγυος σε συναδέλφους, δεν πούλησε την καλλιτεχνία του ούτε σε εταιρείες ούτε σε μαγαζάτορες ούτε σε άλλους πάτρονες, έμεινε διασκεδαστής, εραστής του  ωραίου φύλου, σωστός οικογενειάρχης, κιμπάρης, αξιοπρεπής, ποτέ δεν "έριξε" το επίπεδο των δημιουργιών του, αυθεντικός λαϊκός μάστορας του μπουζουκιού και της τραγουδοποιίας!!.