Διπλή επέτειος σήμερα γέννησης και θανάτου ενός απο τους σπουδαιότερους εκπρόσωπους του ρεμπέτικου και γεννήτωρα του λαϊκού τραγουδιού του περασμένου αιώνα... Ο Βασίλης Τσιτσάνης γιός του Κώστα Τσατσάνη ή Τσιτσάνη, σαμαρά απο τα Γιάννινα, μεγαλωμένος στην άκρη της πόλης των Τρικάλων κοντά στις στρατώνες, απ'όπου και πρωτάκουσε μπουζούκι γύρω στα 1925-'28 ενώ ταυτόχρονα μάθαινε βιολί με δάσκαλο τον αδελφό του Σπύρου Περιστέρη. Μεγάλη η βοήθεια απο τον αδερφό του στο ξεκίνημα αλλα και στη συνέχεια, αφου και οι δύο έπαιζαν το ίδιο καλά!
Με το Δημήτρη Περδικόπουλο γύρισε τη μισή Θεσσαλία και τη μισή Ρούμελη παίζοντας δημοτικά και τραγούδια της εποχής. Κατέβηκε στην Αθήνα για σπουδές υποτίθεται, όμως το μπουζούκι ήταν το πάθος και η "κατεύθυνση" του.
Έμπνευση του η πλανεύτρα Τρικαλινή κόρη εύπορης οικογένειας, ντράπηκε όμως όταν τον είδε μαζί με το γυρολόγο φωνογραφιτζή το 1936 να παίζουν στα ταβερνάκια, βγάζοντας δίσκο.
Ο Μάρκος είχε βγάλει τότε τους πρώτους του δίσκους. Ο Περδικόπουλος ήταν αυτός που τον έβαλε στις εταιρείες και το ποδαρικό έκαναν με μια διαχρονική επιτυχία, το "Σιγά καλέ την άμαξα" και στην πίσω πλευρά ένα χασικλίδικο της εποχής, "Σ'ένα τεκέ σκαρώσανε", με μιά τραγουδίστρια του δημοτικού, τη Μηττάκη, απο την Αυλώνα.
Ο Πειραιάς ήταν άβατο για το μικρό και άβγαλτο "βλάχο"... τα βήματα του έφταναν μέχρι τα Πετράλωνα και το Βοτανικό. Τότε ο Μάρκος, ο Κερομύτης και οι άλλοι έπαιζαν στο "Δάσος" του Βλάχου, το πρώτο στην ουσία καθαυτό "μπουζουξίδικο" αν εξαιρέσουμε τον Σαραντόπουλο στο Κερατσίνι και ο Βασίλης με τον Περδικόπουλο σκαρφαλώνουν στη μάντρα να δουν "ζωντανά" τους ονομαστούς πειραιώτες μπουζουξήδες. Το '37 γίνεται αυτό και το '38 κάνει το ίδιο ο Μπιθικώτσης στη μάντρα ενος παρόμοιου μαγαζιού στο Αιγάλεω, όπου οι πεννιές και η μορφή του Μάρκου θα τον παρακινήσουν να ασχοληθεί με το ρεμπέτικο. "Δάνειο" που θα το "ξεπληρώσει" το 1959 με τη συνεργασία του με τον πατριάρχη του ρεμπέτικου!!
Στα μέσα του '36 παζαρεύει με τις εταιρείες και το Σεπτέμβρη ηχογραφεί με την Καβαλιώτισα Ελβίρα Κάκκη -και όχι την Ελβίρα ντε Ιντάλγκο κύριε Κουνάδη...- ενώ λίγους μήνες αργότερα ο Παπαϊωάννου κυκλοφορεί τη "Φαληριώτισα" και λίγο μετά ο Χατζηχρήστος την "Κοκκινιώτισα". Ο Μάρκος εκείνη την εποχή βγάζει το "Χαράματα η ώρα τρεις" και ο Μπαγιαντέρας "Θα κλέψω μιά μελαχροινή"... και όλα αυτά χωρις να ψυλλιάζονται πόσο κλασσικά, αγαπημένα και χρυσά στην κυριολεξία, θα γίνουν όλα αυτά τα τραγούδια!!!
Πρώτη του επιτυχία ένα πολύ πρωτότυπο χασάπικο με μακρόσυρτη μελωδία, χωρις ρεφραίν (όπως τα πρώτα του Μάρκου) αλλά με εξέλιξη όπως τα χασάπικα του Γιοβάν Τσαους, το "Να γιατί γυρνώ". Στη συνέχεια παίζει με τον Περδικόπουλο σε κουτουκάκια της Αθήνας, καταφέρει και παίρνει ένα χρόνο αναβολή απο το στρατό και κυκλοφορεί κάπου 10 ακόμα δίσκους. Το '38 παρουσιάζεται φαντάρος στη Θεσσαλονίκη ενώ τα τραγούδια του ακούγονται πολύ και οι εταιρείες του ζητάνε να γράψει κι άλλα...
Η ιστορία μιάς κοπέλλας, της Ελίζας, που ήταν δεσμός κάποιου φίλου του, τον εμπνέουν να γράψει την "Αρχόντισα" και το τραγούδι αυτό θα τον κάνει πανελλήνια γνωστό.
Απο τότε και γιά 30 περίπου χρόνια, όλη η Ελλάδα θα περιμένει την καινούρια επιτυχία του "Τσίλια"...!! Το αποτέλεσμα; Κάπου 100 τραγούδια που παίζονται ακόμα και σήμερα καθε βράδυ στα πάλκα όπου γης και όπου έλληνες και ακόμα περισσότερα που κατά καιρούς οι μουσικοί τιμουν με νεότερες εκτελέσεις...
Εργο που πάνω σε αυτό βασίστηκαν με δική τους ομολογία Χατζηδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος και άλλοι μεγάλοι συνθέτες του έντεχνου... Εργο που ούτε στον ύπνο τους μπορουν να δούν σημερινοί αιθαιροβάμονες και άλλοι επηρμένοι του χώρου...
Βασίλης Τσιτσάνης, ένας μεγάλος ρεμπέτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου