Ο ηγέτης

 

Μη σας ξεγελάει ο τίτλος. Δε θα μιλήσω για πολιτικό ηγέτη... αλλά για τον "Ηγέτη" του πάλκου! Πάντα κατά τη δική μου γνώμη και με όσα έχω δει εγώ με τα μάτια μου και άκουσα με τα αυτιά μου! Είναι ο Χρήστος Μητρέντζης. Πηγαίνω στα μαγαζιά που παίζει από την εποχή που ήταν στο Πέτρινο στον Μύλο¹. Αφορμή για να γράψω για τον Χρήστο είναι μια τυχαία συνάντηση που είχα μαζί του στο δρόμο. Μπήκαμε στο ίδιο λεωφορείο. Τον χαιρέτισα. "Τι κάνεις", μου λέει, "καιρό έχω να σε δω"! Σκέφτηκα, θα θυμάται τη φάτσα μου, τόσα χρόνια που πάω στα μαγαζιά που παίζει... Κι όμως, θυμόταν την πρώτη μέρα που μιλήσαμε πριν χρόνια, με ποιον ήμασταν παρέα εκείνη τη μέρα και την κουβέντα που κάναμε... Δεν περίμενα ότι θα θυμόταν τόσες λεπτομέρειες γιατί αν εξαιρέσεις την πρώτη χρόνια στο Πέτρινο, τα επόμενα χρόνια ποτέ δεν μιλήσαμε... Τώρα, γιατί τον αποκαλώ "Ηγέτη του Πάλκου"!

Βλέπω πάντα την ορχήστρα που έχει μαζί του. Έχουν όλοι μια  ηρεμία, παίζουν τη μουσική τους, λένε τα τραγούδια τους. Ο Χρήστος επιλέγει ποιο θα είναι το επόμενο τραγούδι, προς ποια κατεύθυνση πρέπει να πάει το πρόγραμμα. Βλέπει τον κόσμο κάτω και συνεχίζει αναλόγως! Δεν έχουν καθόλου άγχος, είναι εκεί για ότι συμβεί ο "Ηγέτης"... Και πολλά μπορούν να συμβούν στη νύχτα. Όσοι έχουν δουλέψει νύχτα ξέρουν. Ασχέτως αν πρόκειται για σκυλάδικο ή κυριλέ, ταβέρνα ή μπαρ, δεν έχει σημασία, παντού δημιουργούνται προβλήματα κάποια στιγμή!

  
Ένα βράδυ, λοιπόν,  που έπαιζε ο Μητρέντζης στο ΠΛΑΤΩ καθόμουν στο μπαρ. Κάποια στιγμή μπαίνουν δυο τύποι, απ' αυτούς που λέμε "νταήδες". Περπατάνε και σπρώχνουν όποιον βρουν μπροστά τους. Μάλλον τους είχαν πρηστεί και τα απαυτά τους γιατί περπατούσαν με τα ποδιά λίγο ανοιχτά. Πήγε να τους μιλήσει ο σερβιτόρος για να τους βρει τραπέζι. Τον σπρώξανε, πήραν παραμάζωμα και μερικούς απ' το μπαρ και κάθισαν σ' ένα τραπέζι μπροστά στη ορχήστρα. Απλώθηκαν σαν μαχαραγιάδες, λες και ήταν δικό τους το μαγαζί... Στο διπλανό τραπέζι ακριβώς, ήταν μια παρέα από τέσσερα ζευγάρια ηλικίας κάπου ανάμεσα στα πενήντα με εξήντα. Οι τύποι κάνανε πολύ φασαρία, σκουντούσαν τις καρέκλες των διπλανών... Δεν άντεξαν οι άνθρωποι, μετά από λίγο σηκώθηκαν και πήγαν σε άλλο τραπέζι στο πίσω μέρος του μαγαζιού. Όλο αυτό το σκηνικό κράτησε λίγα λεπτά με την ορχήστρα να παίζει και το μαγαζί γεμάτο... Έλα όμως που ο "Ηγέτης" τα έχει δει όλα!!! Πριν ακόμα καταλάβουν οι σερβιτόροι τι έγινε! Μόλις τελείωσε το τραγούδι σκύβει ο Μητρέντζης προς τον έναν από τους δύο τύπους που ήταν ακριβώς μπροστά του. Κάτι του ψιθύρισε στ' αυτί. Δεν ξέρω τι. Ούτε θα μάθω ποτέ. Οι "νταήδες" γίνανε γατάκια, μάλλον ξεφούσκωσαν και τ' απαυτά τους, διότι ευθύς αμέσως κλείσανε και τα πόδια τους. Όλο το υπόλοιπο βράδυ τον "κοιτούσαν στα ματιά", μιλιά δεν βγάλανε...

Υποσημειώσεις:

---

1. Εκείνη τη χρονιά τελειώναμε από το μαγαζί που παίζαμε κατά τις τέσσερις και μετά πηγαίναμε στον Μητρέντζη. Εκεί παίζανε μέχρι το πρωί, έχουμε φύγει και μετά τις οχτώ από το Πέτρινο...

 

 

tragoudopoios