Απο τη σύντομη γνωριμία που είχα μαζί του γνώρισα ένα ευγενικό άνθρωπο, πολυ καταρτισμένο σε σχέση με την ελληνική μουσική. Πολλά μάλιστα πράγματα απο την καρριέρα του τα μαθαίνουμε σήμερα πλέον, μετά τον πρόωρο θάνατο του.
Στο ένθετο της έκδοσης των "Ταμπαχανιώτικων" απο το Στέλιο και το Λεωνίδα Λαϊνάκη που κυκλοφόρησε πέρσυ, υπάρχει κείμενο δικό του για τα "Ταμπαχανιώτικα", απο ομιλία του (πιθανόν απο το κρητολογικό συνέδριο). Επίσης στο τέλος της έκδοσης υπάρχει η εργογραφία του, που είναι πολυ πλούσια.
Στην παρουσίαση του δίσκου-βιβλίο που έγινε πέρσυ το Μάϊο στο Βενιζέλειο Ωδείο Χανίων, μαζί με το Λάμπρο Λιάβα, διηγήθηκε μεταξύ των άλλων κάτι που δε γνωρίζαμε, ιστορίες απο τα παιδικά και νεανικά του χρόνια στα Χανιά με τον πατέρα του που έπαιζε μαντολίνο στις παρέες στη Χαλέπα εκείνα τα χρόνια.
Κάποια στοιχεία για την ιστορία της οικογένειας του αναφέρει στο βιβλίο του "Σινέ Σαντάν" ο χανιώτης Γιώργος Φθενάκης, στο κεφάλαιο γιά τον Αντώνη Μάλμο. Εκει υπάρχουν φωτογραφίες του με το Μίκη Θεοδωράκη το 1982 στο Βραχάτι και αναφέρεται ως εκ των δημιουργών του "Ελεύθερου Θέατρου".
Δίπλα στο Μίκη ήταν ο Γ.Παπαδάκης και το 2005 στις εκδηλώσεις για τα 80χρονα του μεγάλου συνθέτη στα Χανιά. Για χρόνια ασχολήθηκε με το έργο του και συνεργάστηκαν για την οργάνωση του αρχείου του.
Όπως ήταν ευρύτερα γνωστό, κατείχε το σύνολο των ηχογραφήσεων ελληνικής μουσικής, όσον αφορά την επίσημη δισκογραφία και πολλές ακόμα συλλογικές καταγραφές.
Εγινε αρκετά γνωστός απο τις στήλες της "Ελευθεροτυπίας" και του "Δίφωνου", όταν ανέλαβε ρόλο δισκοκριτικού και οι μουσικοί κύκλοι περίμεναν να δουν με ενδιαφέρον την κάθε κριτική του. Οι κριτικές του έκαναν αίσθηση με την αυστηρότητα και την ακρίβεια τους ενώ δεν έλλειψαν οι διαφορές με κάποιους δημιουργούς.
Απο τις πιό πετυχημένες δημιουργίες του, ήταν η σειρά ντοκυμανταίρ γιά τους έλληνες σολίστες, όπως ο Πετρο-Λούκας Χαλκιάς, ο Νίκος Σαραγούδας, ο Χρήστος Κωνσταντίνου, ο Ζώτος, ο Βασιλάρης και άλλοι.
Συμμετείχε ένα διάστημα στη ρεμπέτικη κομπανία των Δ.& Γ.Κοντογιάννη και Μ.Δημητριανάκη, παίζοντας ακκορντεόν και πιάνο.
Για αρκετά χρόνια υπηρέτησε σε διευθυντική θέση στο κρατικό ραδιόφωνο.
Η απουσία του θα γίνει αισθητή στα μουσικά πράγματα της χώρας !
Αναδημοσιεύουμε απο το web-site της Ελευθεροτυπίας :
enet
Ο γλυκός άνθρωπος, σεμνός μουσικοσυνθέτης και συνεπής ερευνητής του δημοτικού τραγουδιού πέθανε χτες , Κυριακή 13 Ιανουαρίου, σε ηλικία 62 ετών. Η κηδεία του θα γίνει την Τρίτη 15 Ιανουαρίου από το Πρώτο Νεκροταφείο της Αθήνας, στις 3.30 το μεσημέρι.
Λίγα λόγια από το σπουδαίο έργο του:
Ο Γιώργος Παπαδάκης γεννήθηκε στα Χανιά και σπούδασε ανώτερα θεωρητικά, σύνθεση και ιστορία της μουσικής στο Εθνικό Ωδείο στην Αθήνα. Εργάστηκε ως μουσικοσυνθέτης στο θέατρο και στον κινηματογράφο, έχοντας συνθέσει μουσική σε περισσότερα από είκοσι πέντε θεατρικά έργα και τριάντα ταινίες.
Παράλληλα εργάστηκε με πάθος, για τη συλλογή μουσικο-λαογραφικού υλικού που αφορά την ιστορία και εξέλιξη της παραδοσιακής μουσικής στην Eλλάδα.
Aπό το 1975 συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά, ενώ το 2000 έγινε τακτικός συντάκτης του περιοδικού «Ιστορικά» για θέματα μουσικής και της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία».
Από το 1978 ήταν συνεργάτης της ΕΡΤ, ως μουσικός, παραγωγός και διοικητικό στέλεχος, ενώ το 1981 έγινε διευθυντής του μουσικού τμήματος του Δεύτερου προγράμματος της EPA και το 1987 σύμβουλος του τομέα ψυχαγωγίας της ET-1. Το διάστημα 1993-97 ήταν διευθυντής προγράμματος της ET-2. Επίσης, από το 1982 μέχρι το 1999, οργάνωνε και επιμελούνταν τις καταγραφές παραδοσιακής μουσικής του Τρίτου Προγράμματος της ΕΡΑ, που απέφεραν ένα ωφέλιμο υλικό καταγραφής που ανέρχεται σε 3.650 μουσικά κομμάτια, από διακόσιους περίπου μουσικούς σολίστες, μέρος των οποίων μετέδωσε και η Κρατική Ολλανδική Ραδιοφωνία. Aκολούθησε η Eλληνική Pαδιοφωνία με τρεις εκδόσεις δίσκων: Eλληνισμός σε Στεριά και Θάλασσα, Όργανα και Οργανοπαίχτες και Xοροί.
Από το 1988 έχει επιμεληθεί την έκδοση είκοσι δίσκων με καταγραφές παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής.
Το 1983 εκδόθηκε το βιβλίο του «Λαϊκοί Πρακτικοί Oργανοπαίχτες» με εισαγωγή-μελέτη και καταγραφή μαρτυριών. Από το 1985 ασχολήθηκε και με τη συγγραφή σεναρίων για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Το 2002 ήταν μουσικός και επιστημονικός υπεύθυνος του Kέντρου Mελέτης της Παραδοσιακής Mουσικής Θράκης - Mικράς Aσίας - Eυξείνου Πόντου και μουσικός υπεύθυνος του Λυκείου των Ελληνίδων.
Είχε βραβευθεί για τη μουσική του σε διεθνή και κρατικά φεστιβάλ.
Τον αποχαιρετούμε τον επίμονο, αυθεντικό και σοφό μαζί, τον μερακλή, που σαν τη κυρά –Δόμνα, κι αυτός μας έβγαλε από την άβυσσο της ενοχής για το δικό μας τραγούδι, του ανώνυμου λαού, το δημοτικό τραγούδι. Και τον ευχαριστούμε για ότι μας άφησε.
Ντ.Μπ.
Λαϊκό Τραγούδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου