Όπως βλεπουμε στο site του Πέτρου Δραγουμάνου musiconline πριν απο ένα μήνα, το Φλεβάρη του 2012, κυκλοφόρησε απο την εταιρεία music-corner, ο δίσκος του παραδοσιακού τραγουδιστή απο τη Μυτιλήνη, Σόλωνα Λέκκα.
Χαρισματικός ο Σόλωνας έχει μια μακρόχρονη ιστορία στην παραδοσιακή μουσική τη Λέσβου, που κρατήθηκε παράλληλα και απο αρκετούς ακόμα μουσικούς και τραγουδιστές στο νησί, σε πείσμα στη ναύλον μοντερνιά του τίποτα...
Απο το empros.net αντιγράφουμε :
Τραγούδια Μυτιλήνης και Μ. Ασίας με τον Σόλωνα Λέκκα
Επιμέλεια: Νίκος Διονυσόπουλος
Εκδόσεις Music Corner
Αθήνα 2011
(CD και ένθετο βιβλιαράκι)
«Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για το Σόλωνα Λέκκα με τους όρους και τις κατηγοριοποιήσεις που προσιδιάζουν σε μια “τυπική” εθνομουσικολογική προσέγγιση. Ο Σόλων Λέκκας γεννήθηκε και ζει στη Λέσβο. Έγινε γνωστός τραγουδώντας κυρίως “μικρασιάτικα” τραγούδια, (α)μανέδες, παλιά ρεμπέτικα, αλλά και τραγούδια που εντάσσονται στον “κύκλο του χρόνου” (κάλαντα, αποκριάτικα κ.ά.) ή στον “κύκλο της ζωής” (του γάμου, μοιρολόγια κ.ά.), τα οποία γνωρίζει βιωματικά από την προσωπική του εμπλοκή στα μουσικά δρώμενα της Λέσβου, ήδη από την παιδική του ηλικία, τη δεκαετία τού 1950. Δεν είναι επαγγελματίας μουσικός, αλλά συμμετέχει (περιοδικά) επ’ αμοιβή σε διάφορες μουσικές επιτελέσεις, ενώ συχνά συνεργάζεται με επαγγελματίες μουσικούς. Δε γνωρίζει να παίζει κανένα μουσικό όργανο, αν και -καμμιά φορά- χρησιμοποιεί κάποιο μικρό κρουστό (συνήθως τουμπελέκι) για να κρατάει το ρυθμό, αλλά επιμένει σε υποδείξεις που αφορούν στο ύφος αλλά -ενίοτε- και στα μελωδικά χαρακτηριστικά κάθε μουσικού ακούσματος, υιοθετώντας τον ίδιο ανεπιτήδευτο τρόπο διατύπωσης, είτε απευθύνεται σε αρχάριους ερασιτέχνες είτε σε καταξιωμένους μουσικούς. Δε γνωρίζει τη μουσική σημειολογία και - κατά συνέπεια - δε “διαβάζει” παρτιτούρες, αλλά (ανα)γνωρίζει (“με το αυτί”) τους μουσικούς “δρόμους” και επιμένει να καθορίζει ο ίδιος την ακολουθία που συγκροτούν οι “πάρτες” (μέρη) σε κάθε κομμάτι, αλλά και τη σειρά των κομματιών σε ένα ρεπερτόριο, σύμφωνα με τη δική του βιωματική εμπειρία, ενώ εκφράζει ιδιαίτερες απαιτήσεις για τους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς που συνοδεύουν την απόδοση του αγαπημένου του (α)μανέ. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται κυρίως ως “μερακλής” παρά ως “τραγουδιστής”, και μάλιστα τονίζει: “… άλλο τραγουδιστής, κι άλλο μερακλής. Είν’ η διαφορά μεγάλ’…” […]»
Τα παραπάνω είναι από ένθετο βιβλιαράκι που συνοδεύει το CD «Οι νόμοι του Σόλωνα. Τραγούδια Μυτιλήνης και Μικράς Ασίας με τον Σόλωνα Λέκκα». Το πολυσέλιδο κείμενο υπογράφουν ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, ο Βασίλης Βέτσος και ο Γιώργος Νικολακάκης.
Το CD περιλαμβάνει 15 τραγούδια: Π(η)γιανό, Σαν ’ποθάνω παραγγέλνω, Αμυγδαλάκι, Τα σεντονάκια, Χαρμανταλής, Είμ’ ορφανός, Όπου ιδείς δυο κυπαρίσσια, Συληβριανός συρτός και μπάλλος, Μανές ουσάκ, Πέργαμος, Δυο ψαράκια μελανούρια, Σε καινούργια βάρκα μπήκα, Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα, Ντάλε - Ντάλε, Κιρκ Αγάτς ζεϊμπέκικο.
Παίζουν οι μουσικοί: Νίκος Ανδρίκος (πολίτικο λαούτο), Λευτέρης Παύλου (κρουστά), Μάρκος Σκούλιος (νέι), Κυριάκος Ταπάκης (ούτι), Απόστολος Τσαρδάκας (κανονάκι), Γιώργος Ψάλτης (βιολί).
Την ηχογράφηση και την επιμέλεια της έκδοσης έκανε ο Νίκος Διονυσόπουλος.
Επιμέλεια: Νίκος Διονυσόπουλος
Εκδόσεις Music Corner
Αθήνα 2011
(CD και ένθετο βιβλιαράκι)
«Είναι δύσκολο να μιλήσει κανείς για το Σόλωνα Λέκκα με τους όρους και τις κατηγοριοποιήσεις που προσιδιάζουν σε μια “τυπική” εθνομουσικολογική προσέγγιση. Ο Σόλων Λέκκας γεννήθηκε και ζει στη Λέσβο. Έγινε γνωστός τραγουδώντας κυρίως “μικρασιάτικα” τραγούδια, (α)μανέδες, παλιά ρεμπέτικα, αλλά και τραγούδια που εντάσσονται στον “κύκλο του χρόνου” (κάλαντα, αποκριάτικα κ.ά.) ή στον “κύκλο της ζωής” (του γάμου, μοιρολόγια κ.ά.), τα οποία γνωρίζει βιωματικά από την προσωπική του εμπλοκή στα μουσικά δρώμενα της Λέσβου, ήδη από την παιδική του ηλικία, τη δεκαετία τού 1950. Δεν είναι επαγγελματίας μουσικός, αλλά συμμετέχει (περιοδικά) επ’ αμοιβή σε διάφορες μουσικές επιτελέσεις, ενώ συχνά συνεργάζεται με επαγγελματίες μουσικούς. Δε γνωρίζει να παίζει κανένα μουσικό όργανο, αν και -καμμιά φορά- χρησιμοποιεί κάποιο μικρό κρουστό (συνήθως τουμπελέκι) για να κρατάει το ρυθμό, αλλά επιμένει σε υποδείξεις που αφορούν στο ύφος αλλά -ενίοτε- και στα μελωδικά χαρακτηριστικά κάθε μουσικού ακούσματος, υιοθετώντας τον ίδιο ανεπιτήδευτο τρόπο διατύπωσης, είτε απευθύνεται σε αρχάριους ερασιτέχνες είτε σε καταξιωμένους μουσικούς. Δε γνωρίζει τη μουσική σημειολογία και - κατά συνέπεια - δε “διαβάζει” παρτιτούρες, αλλά (ανα)γνωρίζει (“με το αυτί”) τους μουσικούς “δρόμους” και επιμένει να καθορίζει ο ίδιος την ακολουθία που συγκροτούν οι “πάρτες” (μέρη) σε κάθε κομμάτι, αλλά και τη σειρά των κομματιών σε ένα ρεπερτόριο, σύμφωνα με τη δική του βιωματική εμπειρία, ενώ εκφράζει ιδιαίτερες απαιτήσεις για τους μουσικούς αυτοσχεδιασμούς που συνοδεύουν την απόδοση του αγαπημένου του (α)μανέ. Ο ίδιος αυτοπροσδιορίζεται κυρίως ως “μερακλής” παρά ως “τραγουδιστής”, και μάλιστα τονίζει: “… άλλο τραγουδιστής, κι άλλο μερακλής. Είν’ η διαφορά μεγάλ’…” […]»
Τα παραπάνω είναι από ένθετο βιβλιαράκι που συνοδεύει το CD «Οι νόμοι του Σόλωνα. Τραγούδια Μυτιλήνης και Μικράς Ασίας με τον Σόλωνα Λέκκα». Το πολυσέλιδο κείμενο υπογράφουν ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, ο Βασίλης Βέτσος και ο Γιώργος Νικολακάκης.
Το CD περιλαμβάνει 15 τραγούδια: Π(η)γιανό, Σαν ’ποθάνω παραγγέλνω, Αμυγδαλάκι, Τα σεντονάκια, Χαρμανταλής, Είμ’ ορφανός, Όπου ιδείς δυο κυπαρίσσια, Συληβριανός συρτός και μπάλλος, Μανές ουσάκ, Πέργαμος, Δυο ψαράκια μελανούρια, Σε καινούργια βάρκα μπήκα, Της τριανταφυλλιάς τα φύλλα, Ντάλε - Ντάλε, Κιρκ Αγάτς ζεϊμπέκικο.
Παίζουν οι μουσικοί: Νίκος Ανδρίκος (πολίτικο λαούτο), Λευτέρης Παύλου (κρουστά), Μάρκος Σκούλιος (νέι), Κυριάκος Ταπάκης (ούτι), Απόστολος Τσαρδάκας (κανονάκι), Γιώργος Ψάλτης (βιολί).
Την ηχογράφηση και την επιμέλεια της έκδοσης έκανε ο Νίκος Διονυσόπουλος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου