Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Μη μ'αποκαλείς τεμπέλη... ειμαι τρέντης και θέλω να παράγω...


Διαχρονικό άσμα του Μανώλη, ο ύμνος του τεμπέλη... που είναι παράλληλα και αγνά ερωτευμένος !! Κάποτε ξέραμε και τι σημαίνει αγνος έρωτας... ήρθε ο Κωστόπουλος (ελάτε τώρα, κακα τα ψέμματα...) και έμαθε την Ελλάδα τι θα πει, τατού, φέτες, σκουλαρίκι σε οποιαδήποτε τρύπα, τρέντ, επώνυμο, αξέσορυ, επώνυμο αξέσορυ, φάσιον, άϊκον, φάσιον αϊκον, ίματζ και κάθε είδους ξενόφερτη παπάρα, ίσα για να ξεχάσουμε το ψυγειάκι αυτο με το βρυσάκι, τη γκαζιέρα, την τσατσάρα και ένα σωρό άλλα αξεσουάρ της δεκαετίας '60 και αρχών '70 που στοίχειωναν κάποιους τρέντηδες... αλλά και τα ήθη άλλων εποχών, τότε που ένα ραντεβού ήταν καρδιοχτύπι και όχι φίκι φίκι...

Δεν ξέρω πότε ήταν καλύτερα, μάλλον έχω επιλέξει... αλλά οι καιροί αλλάζουν γρήγορα και οι κάθε είδους Κωστόπουλοι είναι τόσο μα τόσο φανατισμένοι σε αυτο που συνεχίζουν να κάνουν, ποτίζοντας τα μυαλά κυρίως της νεολαίας και όλων μας, με νεοεποχίτικες μόδες μπουρμπουλήθρες, σαν άλλοτε τα καθρεφτάκια που έδιναν στους ιθαγενείς οι Ευρωπαίοι, που κυριολεκτικά είναι να μελαγχολεί κανείς...

Αλλα μπα... γιατί να μελαγχολήσω, πίνω τον ελληνικό μου αργοβρασμένο στο κάρβουνο και ακούω τον "Τεμπέλη" με τη φωνη του Νίκου Παπάζογλου !!!
Πάνε φύγανε κι οι δυό... ίσως είν΄καλύτερα εκει...
Και θυμάμαι πόσο απλά και πόσο αγνα ήταν τα πράματα τότε... εκει αρχες δεκαετίας '80. Θέλαμε να μην τελειώσει ποτέ η φοιτητική ζωή... μια ζωή ρέμπελη.. όχι όλοι, όμως οι περισσότεροι...
Σιγα σιγα τα πράματα άλλαξαν. Με το που μπαίνανε στο πανεπιστήμιο ψάχνανε να βρουν μία δουλειά, άγχος μετα, γλύψιμο εδω και εκει, να μπούνε να τρουπώσουν κάπου... να κανομήσουν, ως τα 30 ναναι φτιαγμένοι, νά 'χουνε τζιπ, μαιζονέτα χλιδάτη,πισίνα ει δυνατόν, ρωσσίδα οικιακή βοηθό και ταξιδάκια 2-3 φορες το χρόνο... Χλίδα ρε παδί μου, Ωνάσηδες... αα και βιολογικα΄όλα !! Ναι, οικολογία και χαρά!!!

Και όμως... να η κρίση, να το δράμα της πασοκικής και νεοδημοκρατικής λαίλαπας, να τα όνειρα που γκρέμισαν, να απολύσεις, να και το λίπος το περιττό να στέκει εκει για να υπενθυμίζει πόσο τεμπέληδες κατα βάθος και πόσο αλλου γι'αλλου είμαστε...

Οχι δεν έχω καταλάβει τι θέλουμε. Οκ, τι έφταιξε και τι φταίει κατάλαβα... όμως τι ακριβώς θέλουμε δεν... Ούτε ένας δε θέλει να χάσει τα κεκτημένα, ούτε ένας δε θέλει να "τεμπελιάσει" ώστε να ξεφουσκώσει το χρέος... Το χρέος απο τα έργα της συμφοράς που υπογράψανε, απο τις αποθήκες με αναλώσιμα που κλέψανε, απο τους λογαριασμούς που φάγανε, απο τα σόγια που διορίσανε κυριακή βράδυ για να παίζουνε με τις ώρες πασιέντζα στον υπολογιστή και και... 

Αϊ να τεμπελιάσουμε λοπόν... όχι, να τεμπελιάσεις εσυ, σου λέει ο άλλος, οχι, εσύ λέει ο παράλλος, εγω θελω να παράγω...  
Αϊ τότ' να παράγουμε μπουγάτσα και σουβλάκια... η απέραντη μπουγατσοχώρα και σουβλακοχώρα... ναι σε λέω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

cretan music - mantinades