Είναι γύρω στο 1991... βαδίζουμε με το Μανώλη Ρασούλη, τον Κώστα Δήμο, τη Βάσω ίσως και κάποιους άλλους, μεσημεράκι με λιακάδα, χαλαροί, στο παλιό λιμάνι των Χανίων και είμαστε κοντα στο τζαμί εκει που είναι το "Αρωμα" τώρα, απέξω...
Τον θυμάμαι να μου λέει την ιστορία με το τραγούδι του, "Νταλίκες"... "Δεν πιστεύαμε και εγω και ο Νικολόπουλος ότι οι Νταλίκες θα αρέσουνε... νταλίκες τώρα, φορτηγά... φώτα νυσταγμένα... το ίδιο και η εταιρεία... και τελικά είπαμε να μην μπει το τραγούδι στο δίσκο (Οι κυβερνήσεις πέφτουνε). Ομως η γυναίκα του Νικολόπουλου επέμενε : Μανώλη, είναι φοβερο τραγούδι, θα γίνει επιτυχία.. και με τα πολλά της κάναμε το χατήρι και το βάλαμε..."
η συνέχεια γνωστή...Γ.Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου