Χάσαμε και τον Μανώλη Ρασούλη...

Πολλές οι απώλειες στο 2010 πολλές και στο 2011...
Σήμερα το πρωί οι δικοί του βρήκαν τον Μανώλη Ρασούλη νεκρό στο διαμέρισμα του στην Τούμπα της Θεσσαλονίκης.

Όπως ακούσαμε το απόγευμα στη ραδιοφωνική εκπομπή του Γιάννη Τζουανόπουλου, στο Δεύτερο πρόγραμμα της ΕΡΑ, ο συνθέτης Πέτρος Βαγιόπουλος είπε ότι  ο Μανώλης Ρασούλης ανέβηκε απο την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη το πρωί της Παρασκευής. Σήμερα όταν πήγαν να τον δουν στο διαμέρισμα του, τον είδαν να «κοιμάται». Τελικά διαπίστωσαν ότι είχε πεθάνει…

Οπως είπε ακόμα ο επι χρόνια συνεργάτης του, δεν φαινόταν να είχε κάποιο πρόβλημα υγείας ή κάποιο άλλο πρόβλημα να τον απασχολεί. Μαζι συνεργάστηκαν για πρώτη φορα στη δεκαετία 1980 με τον δίσκο «Εσυ κι αν γίνεις υπουργός εγω θα σ’αγαπάω» (σημ. ένα δίσκο που συμμετείχε τραγουδώντας και η αδερφή του Μανώλη Ρασούλη, Ανθή Κουφουδάκη) και στη συνέχεια σε 7 ακόμα μεγάλους δίσκους μέχρι το 2000.

Απο την εμφάνιση του Μανώλη Ρασούλη, στα Χανιά το 2005. Μαζι του ο Παντελής Θεοχαρίδης

Ο Μανώλης κατάγονταν απο τις Σίσες, ένα χωριό στα σύνορα Ηρακλείου και Ρεθύμνου,  κοντα στο Φόδελε, πατρίδα του Ελ Γκρέκο πράγμα που πάντα τόνιζε !! Μεγάλωσε στο Ηράκλειο και οι δικοι του ήταν σχετικά ευκατάστατοι. Απο βιογραφίες του που διαβάσαμε,  ο πατέρας του στην κατοχή ήταν αιχμάλωτος για χρόνια στις Ιταλικές φυλακές ενω ο θείος του επέζησε απο το κολαστήριο του Μαουτχάουζεν.
Νεαρός στο Ηράκλειο ήτανε παρέα με τον μετέπειτα γνωστο ηθοποιό Χρήστο Πολίτη και τον ζωγράφο Ρουσσέτο Παναγιωτάκη με τον οποίον παρέμεινε αδερφικός φίλος.
Πριν τη χούντα συγκατοικούσε στην Αθήνα με τον Μάνο Λοϊζο, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Φώντα Λάδη και για ένα διάστημα με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Το πρώτο του τραγούδι στα 1973 ήταν επηρεασμένο απο το ρεμπέτικο και τον Μάρκο Βαμβακάρη.

Το πόσο επηρρέασε το ελληνικό λαϊκό και έντεχνο ο Μανώλης είναι γνωστό και καθόλου αμφισβητήσιμο. Η πέννα του μαζι με αυτην του Σαββόπουλου, έδωσαν ψυχή, κέφι και κουράγιο σε μια ολόκληρη γενιά και συμπορεύτηκαν με τις ζωές μας, όσων ζήσαμε τη νιότη μας τα χρόνια εκείνα...
Αμφισβήτηση με χιούμορ, ευαισθησία και εμβάθυνση, κάτι που όταν έλλειψε αργότερα, άφησε τα ζιζάνια να γίνουν λαμόγια και να βουλιάξουν τη χώρα...
Ομως ο Μανώλης δεν έπαψε να είναι καυστικός και ανατρεπτικός με αποτέλεσμα το σάπιο αυτο σύστημα που γιγαντώθηκε πίνοντας το αίμα του λαού, να τον κυνηγήσει να το βάλει στην άκρη, μέχρι και κάποιοι απαίσιοι να χειροδικήσουν εναντίον του...

Την κρητική του κουζουλάδα και την αίσθηση της ελευθερίας που είχε, δεν μπόρεσε κανεις να την υπερκεράσει και πάντα εξέπληττε το πανελλήνιο με τις κινήσεις του και τα κατα καιρούς "Ρασούλια διαγγέλματα" του... 

Βρέχει στην Εθνική οδο Μανώλη και συ στη ρωγμή του χρόνου, διπλα σακαταμένος πειρατής, με όλα να σε θυμίζουν, με μια ζωή τρελλή κι αδέσποτη, στη γυναίκα να  λές νοιώσε με και στην πατρίδα να λές : αχ Ελλάδα σ'αγαπω... χαβαλεδιάρικα και σουξεδιάρικα... έδωσες το χαράτσι σου, μα εσυ'σαι ορκισμένος να ζεις μ'αυτους που λεν αλητες, μ'αυτους που ξέρουν τι θα πει να ζει κανεις ή να μη ζει...

Κουράγιο στους δικούς του και να είναι αναπαυμένος...