Πέμπτη, 3 Φεβρουαρίου 2011
Ένα από τα ανερχόμενα αστέρια της ελληνικής μουσικής σκηνής, ο Rous, που το τραγούδι του «Εξαιρέσεις» ανήκει στα πιο αγαπημένα της περασμένης χρονιάς, θα εμφανιστεί ζωντανά την Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου στην αίθουσα Banquet του Μεγάρου Μουσικής, στο πλαίσιο του κύκλου «Η νέα γενιά στο προσκήνιο» της Σειράς Γέφυρες που διευθύνει ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος.
Ο Rous (κατά κόσμον Γιώργος Γεωργιάδης) θα παρουσιάσει τα κομμάτια του ομώνυμου πρώτου δίσκου του, που περιέχει 14 ροκ ιστορίες για τη φωνή της συλλογικής συνείδησης μιας γενιάς που μοιάζει να βρίσκεται συνεχώς στα πρόθυρα μιας βουτιάς στο κενό. Με πρωταγωνιστή την κιθάρα του, ο Rous αφηγείται ιστορίες της καθημερινής ζωής και δείχνει την έντονη επιρροή του από καλλιτέχνες όπως οι Bob Dylan, Woody Guthrie και Elliott Smith. Οι χαρακτήρες που πλάθονται στο μυαλό του ζουν και αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τους, μέχρι το τελικό στάδιο της κάθαρσης.
Πληροφορίες: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη, στις 9 μ.μ., εισιτήριο 25 ευρώ]
Clickatlife
Clickatlife
Μέχρι πρόσφατα ήταν άθλος για ένα Ελληνα μουσικό να εμφανιστεί στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ. Είναι ακόμα όνειρο ζωής για τους περισσότερους Ελληνες δημιουργούς, μουσικούς, τραγουδιστές να εμφανιστούν στο "Μέγαρο" έστω και για ένα κουπλέ, για ένα λεπτό... Θυμάμαι με πόσο καμάρι έλεγε ο συγχωρεμένος ο Λεωνίδας Κλάδος ότι εμφανίστηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών... και εδω ο κύριος Rous με καρριέρα ενάμισυ χρόνο και ένα σουξεδάκι, ποπάκι απο τα λεγόμενα... έχει θέση στο ΜΕΓΑΡΟ !!! Ουάου καλέ... Ας δούμε τι λέει το σουξεδάκι του :
Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις
Η μέρα κυλάει
Για να 'ρθει η επόμενη να φέρει σκέψεις άλλο αέρα
Και πριν να πιάσεις το νόημα περνάει
Στην αγκαλιά μου έλα
Είναι καλύτερη απ' τις πόλεις η δική μου η τρέλα
Μα πρόσεξε μη μείνεις εκεί
Και ψάχνεις για κάτι
Σε ένα φιλί, σε μια ματιά, σ' ένα χαμόγελο, σ' ένα άδειο κρεβάτι
Κι ας ξέρεις τίποτα δε θα 'ναι εκεί
Μα η αγάπη είναι εδώ
Χτυπάει την πόρτα μας κι εμείς σαν μια γροθιά τ' όνειρό της
Κι αυτή μας δείχνει το άσχημο πρόσωπό της
Το ξέρεις μ' αρέσεις, μα μη με πιστέψεις
Σ' αυτόν τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες
Μα μόνο εξαιρέσεις
Άδειο το βλέμμα
Ο πόνος μέσα στο μυαλό, μέσα στο σώμα και στο αίμα
Να μη το δείξεις, να μη μου το πεις
Μα πήγε αργά
Για να τραβήξουμε ξανά κι οι δυο σε αντίθετους δρόμους
Τι κι αν πονάω, τι κι αν πονάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου