Προχθές στα βουνά της Ιεράπετρας με το ράδιο στο αμάξι να παίζει πιο πολλους Αιγυπτιακούς σταθμούς και κανένα μοντερνο Λασηθιώτικο... με τον κάμπο κάτω να απλώνεται γεμάτο φώτα και θερμοκήπια, το Λιβυκό σα μπλέ-μωβ χαλι να διαγράφει τον ορίζοντα, σε ένα μεγάλο χωριό του νότου της Κρήτης σκαρφαλωμένο σε μια πλαγιά, συγκεντρωμένο και πυκνοκατοικημένο (κάποτε) σα χωριό της Κορσικής ή της Ανδαλουσίας ή της Τοσκάνης, με μικρα στενά και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους... οι πεννιές του Μυρτιανού Μανώλη Δημητριανάκη, έσπαγαν την καλοκαιρινή ησυχία της ζεστής νύχτας...!!!
Και εκει προς τα τελειώματα και αφου έχω πιεί το μπουκαλάκι με το κόκκικο κρασί που μού φερε ο Φραγκάκης και αφου έχουν παίξει όμορφα οι Λαϊνάκηδες, ο Λιαπάκης, ο Μανώλης πάλι και ο Σπύρος και αφου παίξαμε όλες τις "επιθυμίες" και αφου δεν έπαιξε τη "Δραπετσώνα" δηλώνοντας έτσι απλά και λίγο χαμογελαστά : "Δεν παίζω έντεχνα !!" (κόκκαλο ο κύριος που το ζήτησε) πως τούρθε του κολλητού και δάσκαλου μου ;;
Ξεκινάει να παίζει το "Αράπ" του Μάρκου !! Τόσα χρόνια δεν τόχω ξανακούσει να το παίζει...
Δεν ακους συχνά αυτο το ρυθμο στο ζεϊμπέκικο απο τους ενασχολούμενους με το ρεμπέτικο .. αυτο το στιβαρό τέμπο που οδηγεί το βήμα του χορευτη που κουβαλά μνήμες και εμπειρίες...!!!
Δεν ακους αυτη τη γεμάτη πενιά χωρις περιττά κορδελάκια και άλλες ακροβατικές φιγούρες...
Σε ξεσηκώνει να χορέψεις και να πιάσεις τη στιγμη που δύσκολα θα ξανάρθει (πια)...!!!
Εκει στα βουνά της Γεράπετρως, πλάϊ απο τη Σύμη, που μαρτύρησε στην Κατοχή απο τη μπότα των Ούνων -και που γνωρίζουμε σαν σφαγή της Βιάννου- εκει που ξεχασμένοι ντόπιοι συντηρούν το όνειρο του Γιωργάκη δίνοντας το κατι τις τους και φιλοξενούν το καλοκαίρι τους νεφόπληκτους "Αθηναίους" συγγενείς τους, που έρχονται να φορτώσουν μπαταρίες αντι να πάνε στα Κανάρια...
Και του χρόνου ρε παιδιά !!!
Και στην άλλη βόλτα !!!
υγ
Υλικό θα ανέβει προσεχώς στο Ρεμπετ Καφε...
Πιστεύω ότι ο καταγραφέας Taskam ... (εδω κάνω διαφήμιση) θα το έχει καταγράψει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου