Ρεμπέτικα φληναφήματα ...

Ενα ακόμα άρθρο του "ερευνητή" Πάνου Σαββόπουλου στην Ελευθεροτυπία σε περίοπτη θέση, δημοσιεύθηκε χθες με τίτλο : "Τα εκ συρραφής ρεμπέτικων, εισαγωγή ..." που σημαίνει πως θα έχει και συνέχεια ...
Σε αυτη λοιπον την εισαγωγή προσπαθεί να μετρήσει (τα αμέτρητα) ρεμπέτικα που προέκυψαν απο αδέσποτα όπως λέγονται παραδοσιακά τραγούδια, ή στίχους της εποχής της πρώιμης δισκογραφίας και τα βγάζει 100 περίπου !! Υποθέτουμε ότι έχει ακούσει όλους τους δίσκους γραμμοφώνου της εποχής 1900-1930 με καταληκτική ημερομηνία το 1930 !! Το εξάντλησε το θέμα σαν τεχνοκράτης ... ξεμπερδέψαμε λοιπον και πάμε γι'άλλα ...
Εκτος όμως απο τις ελλειπείς έρευνες του και τα ανερμάτιστα συμπεράσματα του, χρησιμοποιεί και μία γλώσσα εντελώς ξενέρωτη και ξένη με το αντικείμενο ... όπως "πονηρά" ρεμπέτικα ... και αλλα φληναφήματα !!
Τι λες καλε ;; Πονηρά ;; μμμμ ... δηλαδή υπάρχουν και αθώα ή αγαθιάρικα ρεμπέτικα ;;

Επι μία δεκαετία στο κρατικό ραδιόφωνο ο Π.Σ. μας διάβαζε κείμενα του Παναγιώτη Κουνάδη, του Τάσου Σχορέλη και του Κώστα Χατζηδουλή χωρις να αναφέρει τις πηγες του και έπαιζε δίσκους απο το αρχείο της ΕΡΤ, απο τις σειρες του Κουνάδη και του Μάτσα και μερικά ψήγματα απο αρχεία ενος-δύο συλλεκτών ... στη συνέχεια μας προέκυψε συγγραφέας και μελετητής του ρεμπέτικου αλλα και τηλεοπτικός παρουσιαστής έως και αστέρας εσχάτως αφου εμφανίζεται ανελλιπώς σε κάθε εκπομπή με άρωμα ρεμπέτικου -για να χρησιμοποιήσω μία λέξη με τη δικη του εσσάνς ...
Βασικό του προσόν και ελλάτωμα μαζί, να χρησιμοποιεί την οποιαδήποτε παλαιότερη αλλά και νεώτερη πληροφορία που προκύπτει περι του ρεμπέτικου, απο ερευνητές και απο συζητήσεις ή μαρτυρίες στο ίντερνετ και να τις μοστράρει σε όποιο τηλεοπτικό πανέλο θέλει βρεθεί, χωρις να αναφέρει την πηγη, ωσαν να έτρεξε αυτος να τη βρήκε !!! 
Ωραία μαγκιά !!!

Τέλος πάντων αν πέσει στην αντίληψη του αυτο εδω το σημείωμα, ας μην ξεχάσει στο επόμενο "πόνημα" του να αναφέρει ότι οι ημερομηνίες κυκλοφορίας των δίσκων γραμμοφώνου καθως και τα στοιχεία που περιλαμβάνουν επάνω, τα οφείλουμε στην πολύχρονη έρευνα και εργασία του Διονύση Μανιάτη που κυκλοφόρησε πριν 3 χρόνια με τίτλο "Η εκ περάτων δισκογραφία γραμμοφώνου" με χρηματοδότηση του ΥΠΠΟ -με προσωπική παρέμβαση του Κ.Σημίτη (και όμως !!)- και του ΟΠΑΠ και χρησιμοποιώντας το υλικό  83 συλλεκτών μεταξυ των οποίων ο ίδιος ο Μανιάτης και ο αδερφός του αλλά και ο ίδιος ο Π.Σαββόπουλος, του Κέντρου Μικρ/κων σπουδων Μέλπως Μερλιέ και των Ραδιοφωνικών σταθμών Πύργου και Αμαλιάδος.
Χωρις τη δημόσια κυκλοφορία αυτη, θα πιστεύαμε ακόμα ότι η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΛΑΥΣΙΣ" του Γιώργου Κατσαρού ηχογραφήθηκε το 1919 όπως αναγραφόταν στο εξώφυλλο του LP των Εκδόσεων Φαληρέα στις αρχες της δεκαετίας του '80, που είχε επιμεληθεί το "Κέντρο Μελέτης και Ερευνας του Ρεμπέτικου" (Κουνάδης, Σωτηρόπουλος, Παπαϊωάννου) ενω αυτο ηχογραφήθηκε και κυκλοφόρησε το 1929 !!
Μέσα σ'αυτο το διάστημα έγινε η Μικρασιατική καταστροφή και άλλα πολλά ... και απο παρόμοιες λοιπον περιπτώσεις θα μπορούσαμε να βγάλουμε τελείως λανθασμένα συμπεράσματα !! Αρα και μιά αναφορά στους αφανείς εργάτες δεν θα έβλαφτε νομίζουμε ...
Και αυτος ο εμπορικός -όπως έχει πει και ο ίδιος ο Π.Σ.- όρος "ρεμπέτικο" που αρχίζει να κυκλοφορεί -όπως αποδεικνύεται- το 1932-'33 και καθιερώνεται γυρω στο 1935, όταν πάμε πιο πίσω χρονολογικά, δεν θα 'πρεπε καν να αναφέρεται !! 

Την περίοδο 1900-1930 αν θέλουμε να προσεγγίσουμε το είδος που ονομάστηκε αργότερα ρεμπέτικο, θα πρέπει να μιλάμε για το μάγκικο, κουτσαβάκικο, της φυλακής και ένα μέρος απο Μικρασιάτικα, Αιγαιοπελαγίτικα, Τούρκικα και της Ανατολικής Μεσογείου. Παράλληλα την ίδια περίοδο άνθηση είχαν τα δημοτικά ασφαλώς, τα κλέφτικα -ειδική κατηγορία των δημοτικών-, τα ελαφρά της Σμύρνης, τα λαϊκά και ελαφρά των Αθηνών, οι οπερέττες, οι διασκευές ξένων και τα εθνικοπατριωτικά αφου απο το 1912 εως το 1922 η Ελλαδα βρίσκονταν σε πόλεμο !!