Αυτος εδω ο ταλαντούχος κύριος, ο Chuck Berry, μαζι με με μια "χούφτα" άλλους ρόκερς (Billy Halley, Elvis Presley, Gene Vincent, Little Richard, Jerry Lee Lewis, Buddy Holly κ.α.) μετα το 1955 παίρνοντας υλικό απο το παράπονο των blues (Αφροαμερικάνικη μουσική) αναμειγνύοντας τα με τη δυναμική της Αμερικάνικης country (Ιρλανδο-ευρωπαϊκή μουσική) εξωτερίκευσαν το θυμό, το παράπονο αλλα και τον πόθο τους για ζωη, αφου μεγάλωσαν μέσα σε ένα πόλεμο, με πατέρα ή θείο να έχει πολεμήσει να έχει τραυματιστεί ή σκοτωθεί, παλεύοντας να μην υποδουλωθούν σε 2-3 παλαβούς που θέλαν να καβαλήσουν το ντουνιά (αν και όπως αποδείχτηκε το διακύβευμα ήταν άλλο ...)
Χωρις να το καταλάβουν αυτοι οι επαναστατημένοι νεανίες ετοίμασαν το δρομο στη δημιουργία ενος καινούριου είδους του ΡΟΚ που και αυτο συνέπεσε με άλλους πολέμους στη δεκαετία του '60, για τη νέα γενιά των ΗΠΑ, που απο τη μιά ευημερούσαν σε βιωτικό επίπεδο απο την άλλη πολεμούσαν τοςυ Ερυθρούς Χμέρ και τους Βιετκογκ, σε Καμπότζη και Βιετνάμ ...
Το Ροκ βέβαια που στην πορεία εξελίχθηκε μια καλοστημένη βιομηχανία !!
Δέιγμα ότι το ροκ επηρρεάστηκε απο το κύμα του ροκ εν ρολ (1954-1959) είναι και αυτο το τραγούδι του αδικοχαμένου Eddie Cochran, που επιμένει να παίζει συχνα ο Sir Paul MacCartney :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου