Ο δίσκος αυτος απο την εταιρεία "Δίκτυο" του Πάρη Μήτσου έρχεται να παρουσιάσει 14 ρεμπέτικα, επι το πλείστον της μεταπολεμικής εποχής, σε νέες εκτελέσεις. Υπεύθυνος της δουλειάς αυτης ο τρίχορδος μπουζουξής Γιάννης Σακελλαράκης. Η επιλογή των τραγουδιών, η επιλογή των τραγουδιστών και μουσικών και η ενορχήστρωση είναι του Γ.Σακελλαράκη. Η κυκλοφορία αυτη δεν έχει να προσθέσει κάτι ενορχηστρωτικά στα μέχρι τώρα δεδομένα αφου κρατάει τη συνηθισμένη σύνθεση της ρεμπέτικης κομπανίας με μπουζούκια, όπως έχει διαμορφωθεί και γνωρίζουμε πλέον τόσα χρόνια. Ενα ή δύο μπουζούκια 3χορδα, μπαγλαμάς, κιθάρα, και ακκορντεόν, συνοδεύουν αναγνωρισμένους τραγουδιστες του είδους όπως ο Δημήτρης Κοντογιάννης, η Κατερίνα Σκορδαλάκη, ο Κώστας Δουμουλιάκας, ο Αλκης Μαύρος, η Ντένια Κουρούση και η Αντιγόνη Μπούνα.
Οι εκτελέσεις οργανικά δε διεκδικούν δάφνες αφου είναι οι τυποποιημένες που ακούμε και στα ρεμπετάδικα εδω όμως έγκειται η αξία τους αφου καταγράφουν την υπάρχουσα κατάσταση στο χώρο αυτο εν έτει 2009. Οι τραγουδιστικές ερμηνείες είναι σε καλά έως αρκετά καλα επίπεδα, ίσως γιατι αυτο να είναι τελικά το ζητούμενο ! Ξεχωρίσαμε την ερμηνεία της Ντένιας Κουρούση στις "Στράτες" του Λαύκα, του Δημήτρη Κοντογιάννη στο "Παραμιλώ" του Λαύκα, το "Απόκρημνο ακρογυάλι" του Χρυσίνη με τον Αλ.Μαύρο και τα "Κουρσάρικα" του Τζουανάκου με τον Δουμουλιάκα, όλες όμως οι ερμηνείες είναι προσεγμένες !!
Το αδύναμο ίσως σημείο του δίσκου είναι το τελικό μουσικό άκουσμα, το μιξάρισμα ή το μάστερ ... Οι στάθμες είναι πολυ στα πρίμα - κάτι που συνηθίζεται γενικώς- ο μπαγλαμάς ακούγεται σε κάποια τραγούδια ψηλα, το πρώτο μπουζούκι χαμηλά και δεν ακούγεται η πεννιά του (αντε θα πω τα μυστικά τώρα ...) η κιθάρα αδύναμη, χωρις χροιά και γενικα ενορχηστρωτικά εν έτει 2009 θα περιμέναμε κάτι διαφορετικό ...
Επίσης η επιλογή των τραγουδιών που μπορει να αρέσει σε κάποιους που έχουν πλέον περάσει το στάδιο των πολυ γνωστών ρεμπέτικων και αρέσκονται σε κάποια όμορφα βαρειά ζεϊμπέκικα των αρχων του '50 , αφήνει έξω τραγούδια με θεματολογία και ρυθμους πολυποίκιλα αφου το ρεμπέτικο έχει ένα τόσο ευρυ φάσμα και τόσα τραγούδια αναξιοποίητα που θα μπορούσε να ήταν πιο ουσιώδης, πιο πλούσια ... Για τα δικα μας μέτρα τα τραγούδια που δεν θά πρεπε να λείπουν απο αυτη τη συλλογή είναι τα : Θαλλασινό μεράκι, Τα φτωχοταβερνάκια, Παραμιλώ και Αχαριστία.
Οπως και νάχει όμως ο δίσκος αυτος έχει μέσα αγάπη για το ρεμπέτικο και απεικονίζει την αναγκαιότητα μουσικών, τραγουδιστών, δισκογραφικών και κοινου να κοινωνήσουν με το λαϊκό τραγούδι περασμένων δεκαετιών, ένα άκουσμα που στη σημερινή εποχή φαντάζει όπως το λουλούδι μέσα στο τσιμέντο ...
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου