Πως ήταν η πρώτη φορά στο studio; Πως ένιωσες;
Θανάσης: Ήταν μαγικά. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τη φωνή μου σε studio. Γυρίσαμε πίσω με την μαγνητοταινία, τη βάλαμε να ακούγετε στα μεγάφωνα της εταιρείας, σε όλα τα πατώματα, όσο ο Πατσιφάς συμπλήρωνε το συμβόλαιο... υπέγραψα λοιπόν το πρώτο μου συμβόλαιο και γύρισα μέσα στην τρελή χαρά στην Κομοτηνή και το έδειχνα παντού!
Το ίδιο καλοκαίρι, αφού τελείωσα το σχολείο και λίγο πριν τη στράτευσή μου, κατέβηκα στην Αθήνα και ηχογράφησα τον πρώτο μου δίσκο. Ήταν ένα 45άρι με τέσσερα δικά μου τραγούδια και με τίτλο το όνομά μου.
Κιθάρα έπαιξε ο από τότε καλός μου φίλος Νότης Μαυρουδής. 'Οταν τελειώσαμε, ο Πατσιφάς, που ήταν συνεχώς δίπλα μου, με πήγε σε έναν φωτογράφο για τις ανάγκες του δίσκου. Εκεί μου λέει: "Τι πέδιλα είναι αυτά που φοράς; Βγάλ’ τα, βγάλ’ τα". 'Ετσι, στο πρώτο μου εξώφυλλο βγήκα ξυπόλητος. Από τότε κάθε φορά που του 
αντιμιλούσα, μου το κοπανούσε: "Σε μένα, ρε, τολμάς και μιλάς έτσι; Ξεχνάς ότι εγώ σε κατέβασα ξυπόλητο από την Κομοτηνή;" Ο Πατσιφάς ήταν ο μέντοράς μου και ποτέ δεν ξέχασα αυτά που έκανε για μένα. Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη».
Ο Παύλος ήταν εντελώς διαφορετική περίπτωση. Αγαπητός σε όλους. Το όμορφο και ευγενικό αγόρι που σε κέρδιζε με την πρώτη ματιά. Καλλιεργημένος, χαρισματικός, γεναιόδωρος, πρόθυμος να πέσει στη φωτιά για τις ιδέες και τους φίλους του. Δίκαια τον αποκαλούν πρίγκηπα. Τον γνώρισα το φθινόπωρο του '71 τότε που ως "Δάμων και Φιντίας" μαζί με τον Παντελή Δεληγιαννίδη (άλλη μια πρώϊμη απουσία) τραγουδούσαν μαζί μας στο Κύτταρο. Στο ξεκίνημά τους. Στα χρόνια που ακολούθησαν έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις, εκτός απο την τελευταία μας συνάντηση. Βρεθήκαμε στο studio Track του Φρανγκίσκου Σοφτά για την ηχογράφηση του τραγουδιού "Η φαντασία στην εξουσία" των Πάνου Ηλιόπουλου και Στέλιου Βαμβακάρη. Ο Παύλος ήταν σκιά του εαυτού του. Η ηρωίνη τον είχε διαλύσει. Αδύνατος σε σημείο που δε μπορούσε να σταθεί όρθιος, κι όμως, είχε έναν καλό λόγο για όλους μας. Στην ηχογράφηση που ήταν live, o Στέλιος έπαιζε με μια δική μου κιθάρα και στην άλλη άκρη μπροστά σ'ένα μικρόφωνο πέντε φωνές. Δέσποινα Γλέζου, Πάνος Σαββόπουλος, εγώ και οι απόντες Περικλής Χαρβάς κι ο Παύλος. Μπροστά στο μικρόφωνό μας ένα αναλόγιο με τα στιχάκια κι ένα κάθισμα για τον Παύλο. Ξεκινούσε λοιπόν η ηχογράφηση, εισαγωγή ο Στέλιος, πρώτο στίχο εμείς και τότε θυμόταν ο Παύλος να διορθώσει το χαρτί. Πάλι απ'την αρχή. Στη μέση άναβε τσιγάρο. Πάλι απ'την αρχή. Του ερχόταν βήχας. Πάλι απ'την αρχή. Στο τέλος αρχίσαμε κι εμείς τα λάθη και είναι αδύνατο να θυμηθώ πόσες φορές το είπαμε. Τότε δεν ξέραμε πως αυτή ήταν η τελευταία ηχογράφηση του Παύλου. Τον θυμάμαι πάντα με αγάπη.Γκαϊφύλλιας στο Musicorama
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου