Δεν έχουμε κάνει γραμματικό λάθος ...
μόνοι μας (όλοι οι ψηφοφόροι τους ψηφίζουμε και αφου εκλεγούν) βγάζουνε (με το αζημίωτο οι λιγούρηδες και προδότες) τα μάτια της Ελλάδας (ενω η δικαιοσύνη δεν τους κλείνει φυλακή αλλα μόνο τους μικροαπατεώνες και οι πιστοι οπαδοί τους βολεμένοι κι αυτοι τους ξαναψηφίζουνε, για να' χουνε να τρώνε ΟΛΟΙ απο τα κλεμμένα !!!)
Οι κονκισταδόροι τής Χαλκιδικής
Η σπονδυλωτή ιστορία ενός πολύχρονου οικονοµικού και οικολογικού εγκλήµατος, µε πρωταγωνιστές ξένους και Έλληνες χρυσοθήρες όλων των ηθών.
Η ανακοίνωση τον Δεκέµβριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι προτίθεται να παραπέµψει τη χώρα µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο λόγω της παράνοµης πώλησης το 2003 των κρατικής ιδιοκτησίας Μεταλλείων Κασσάνδρας στην εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» αντί 11 εκατ. ευρώ, µόλις στο 1/35 της αξίας τους, επαναφέρει στο προσκήνιο ένα τεράστιο οικονοµικό και περιβαλλοντικό σκάνδαλο που εκτυλίσσεται εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια στη «χρυσοφόρο» περιοχή τής Βόρειας Χαλκιδικής.
Η Επιτροπή έχει ήδη πραγµατοποιήσει προκαταρκτική έρευνα για την πώληση των µεταλλείων κατόπιν καταγγελιών που δέχθηκε τον Ιούλιο του 2007 από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, που χρόνια τώρα διαµαρτύρεται για την αδιαφανή διαδικασία ιδιωτικοποίησης που ακολουθήθηκε.
Η Κοµισιόν κατέληξε στο συµπέρασµα ότι η Ελλάδα πώλησε τα Μεταλλεία Κασσάνδρας χωρίς ανοικτή, διαφανή και άνευ όρων διαδικασία υποβολής προσφορών σε τιµή πολύ κατώτερη της αγοραίας.
Όντως, από τα 11 εκατ. της πώλησης στα 408 εκατ. της αξίας η διαφορά είναι ασύλληπτα µεγάλη, γεγονός που κατά την Επιτροπή συνεπάγεται ότι δεν τηρήθηκε η αρχή του «ιδιώτη επενδυτή», όπως προβλέπει η κοινοτική νοµοθεσία περί κρατικών ενισχύσεων. Σύµφωνα µε αυτήν, το κράτος όταν πουλάει την περιουσία του σε ιδιώτες θα πρέπει να ενεργεί και εκείνο σαν «ιδιώτης επενδυτής σε οικονοµία τής αγοράς», µε στόχο τη µεγιστοποίηση της ωφέλειας του πραγµατικού ιδιοκτήτη, που είναι ο φορολογούµενος.
Εφόσον τα ευρήµατα της προκαταρκτικής έρευνας επιβεβαιωθούν και το ελληνικό Δηµόσιο κριθεί ένοχο για παράβαση των κοινοτικών κανόνων ανταγωνισµού, είναι εξαιρετικά πιθανή η επιβολή προστίµου που θα πληρώσουν οι… έλληνες φορολογούµενοι.
Μητσοτάκης και Πάχτας
Ποιες είναι όµως οι απαρχές τής σκοτεινής υπόθεσης των µεταλλείων τής Χαλκιδικής;
Όλα ξεκινούν το 1992 (επί κυβέρνησης Μητσοτάκη), όταν τα παλιά µεταλλεία τού Συγκροτήµατος Μποδοσάκη βγαίνουν στο σφυρί.
To 1995 η επόµενη κυβέρνηση, µε πρωταγωνιστή τον τότε υφυπουργό Βιοµηχανίας Χρήστο Πάχτα, παραχωρεί µεταλλευτικά δικαιώµατα σε έκταση 317.000 στρεµµάτων πυκνού δάσους στη βορειοανατολική Χαλκιδική, στην TVX Hellas, θυγατρική τής πολυεθνικής εταιρείας (καναδικών συµφερόντων) TVX Gold, αντί µόλις 11 δισ. δραχµών.
Η συνέχεια στη Γαλέρα
ή στα σχόλια
3 σχόλια:
Παράλληλα, η κυβέρνηση παραχωρεί και το επιπλέον δικαίωµα ανάπτυξης βιοµηχανίας παραγωγής χρυσού στη συγκεκριµένη περιοχή. Δεσµεύεται, µάλιστα, ότι θα χορηγήσει τις απαιτούµενες από τους νόµους και τις ευρωπαϊκές οδηγίες εγκρίσεις και άδειες πριν καν δει τις µελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων του σχεδιαζόµενου χρυσωρυχείου. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι διεθνώς οι κυβερνήσεις κλείνουν το ένα µετά το άλλο τα µεταλλεία χρυσού, καθώς η εξόρυξή του θεωρείται ως η πιο επικίνδυνη βιοµηχανική δραστηριότητα για το περιβάλλον και τη δηµόσια υγεία µετά τα πυρηνικά εργοστάσια.
Την ώρα που η κυβέρνηση διαφηµίζει την επένδυση τής TVX ως τη «µεγαλύτερη µεταπολεµική επένδυση στη Ελλάδα» οι κάτοικοι, οικολογικές οργανώσεις κι επιστήµονες αρχίζουν µαζικούς, διαρκείς και σκληρούς αγώνες ενάντια στη δηµιουργία µονάδας παραγωγής χρυσού στην Ολυµπιάδα. Καταγγέλλουν τη σχετική σύµβαση ως «αποικιοκρατική», καθώς πέρα από λίγες θέσεις εργασίας η οικονοµική επένδυση της TVX δεν αφήνει κανένα κέρδος στην εθνική οικονοµία, αφού το ελληνικό Δηµόσιο δεν θα εισπράττει δικαιώµατα και φόρους για το παραγόµενο χρυσάφι. Επιπλέον, οι αντιδρώντες κάνουν λόγο για οικολογική καταστροφή, η οποία αποµακρύνει κάθε σχεδιασµό τουριστικής ή άλλης ήπιας αξιοποίησης του φυσικού πλούτου τής περιοχής.
Φρένο από τη δικαιοσύνη
Τα επόµενα χρόνια, το κράτος ολιγωρεί στην αδειοδότηση της µεταλλουργίας χρυσού και η TVX απειλεί να αποχωρήσει, αξιώνοντας αποζηµιώσεις εκατοντάδων εκατοµµυρίων δολαρίων από το Δηµόσιο για «διαφυγόντα κέρδη». Τελικά, το 2000 δίνονται από το ΥΠΕΧΩΔΕ και τη Νοµαρχία Χαλκιδικής οι εγκριτικές άδειες για τη λειτουργία τής επιχείρησης.
Όµως, στις αρχές τού 2002 έρχεται η δικαστική δικαίωση των κατοίκων, που είχαν προσφύγει στη δικαιοσύνη. Η απόφαση του ΣτΕ να ακυρώσει όλες τις διοικητικές πράξεις που αφορούσαν τη δηµιουργία τού εργοστασίου χρυσού στην Ολυµπιάδα µε το σκεπτικό πως δεν λήφθηκε σοβαρά υπόψη η επικινδυνότητα για το φυσικό περιβάλλον και τους αρχαιολογικούς τόπους, αποτελεί ισχυρό και απρόσµενο πλήγµα για την εταιρεία και την κρατική διοίκηση.
Το οριστικό χτύπηµα για την εταιρεία θα έρθει λίγους µήνες αργότερα, όταν το ΣτΕ κρίνει παράνοµες και τις εξορύξεις κάτω από το χωριό Στρατονίκη, όπου βρίσκεται το τελευταίο εν λειτουργία µεταλλείο τής TVX (το µεταλλείο αργύρου, µολύβδου ψευδαργύρου των Μαύρων Πετρών).
Η απόφαση του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου έρχεται µετά τη σχετική προσφυγή τού Δήµου Σταγείρων-Ακάνθου και κατοίκων τής Στρατονίκης (η οποία έχει υποστεί σοβαρές καθιζήσεις) κατά του υπουργείου Ανάπτυξης, το οποίο είχε εγκρίνει τη συνέχιση και την επέκταση των επικίνδυνων εξορύξεων κάτω απ’ τον οικισµό, χωρίς ειδική µελέτη περιβαλλοντικών όρων, ούτε προέγκριση χωροθέτησης.
Ντόµινο σκανδάλων
Το 2003, µετά τις εξελίξεις αυτές η TVX Gold (που είχε στο µεταξύ εξαγοραστεί από τον καναδικό µεταλλευτικό γίγαντα Kinross) αναζητούσε τρόπο απεµπλοκής της από την Ελλάδα. Η µέθοδος που επιλέχθηκε, σε συνεργασία µάλιστα µε το υπουργείο Ανάπτυξης, ήταν να κηρύξει πτώχευση η εν Ελλάδι θυγατρική της (που βρισκόταν σε δεινή οικονοµική κατάσταση και το κύρος της είχε πληγεί σοβαρά). Όντως, τον Μάιο του 2003 η TVX Hellas κηρύσσει πτώχευση επικαλούµενη λόγους ανωτέρας βίας, ώστε να έχει τη δυνατότητα διεκδίκησης αποζηµιώσεων από το Δηµόσιο.
Τους επόµενους µήνες η κυβέρνηση αναζητά εναγωνίως ένα «νέο επενδυτικό σχήµα» που θα αναλάβει τη συνέχιση των µεταλλευτικών δραστηριοτήτων στη Χαλκιδική. Η «διάδοχη σωτήρια λύση» θα ανακοινωθεί τον Δεκέµβριο του 2003, από τον υφυπουργό Οικονοµίας Χρήστο Πάχτα.
Ένα µήνα αργότερα, εν µέσω προεκλογικής περιόδου, ψηφίζεται από την κυβέρνηση ως τροπολογία σε νοµοσχέδιο του υπουργείου Οικονοµίας η σύµβαση µεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στη νεοσυσταθείσα εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» (νόµος 3220/2004). Η τροπολογία, που φέρει τη σφραγίδα του «Χαλκιδικάρχη» υφυπουργού, ουσιαστικά κυρώνει δυο ξεχωριστές συµβάσεις. Κάθε µια είναι ένα σκάνδαλο από µόνη της. Η πρώτη, µε την οποία περιέρχονται τα µεταλλεία στην κυριότητα του κράτους που θα τα µεταβιβάσει στους νέους επενδυτές, αφορά τον εξωδικαστικό συµβιβασµό τού ελληνικού δηµοσίου µε την TVX Hellas.
Σύµφωνα µε αυτή, το Δηµόσιο συµψηφίζει διαπιστωµένες καταστροφές τού φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος και ζηµιές που υπέστησαν οι κάτοικοι ύψους 400 εκατ. ευρώ, µε τις οικονοµικές απαιτήσεις τής εταιρείας, ύψους 250 εκατ. ευρώ. Απαλλάσσει την TVX από οφειλές προς την εφορία και τους ασφαλιστικούς οργανισµούς, καθώς και τα στελέχη της από κάθε διοικητική και ποινική ευθύνη για τις παραβάσεις τής περιβαλλοντικής, ασφαλιστικής και φορολογικής νοµοθεσίας, που θεωρούνται ότι έχουν παραγραφεί. Επίσης, η TVX απαλλάσσεται από την πλήρη εξόφληση του τιµήµατος αγοράς των µεταλλείων το 1995, ενώ το κράτος αναλαµβάνει την υποχρέωση αποζηµίωσης ύψους 11 εκατ. ευρώ στους περίπου 500 απολυµένους εργαζόµενους σε αυτά (που θα έπρεπε να καταβάλλει η µη πτωχεύσασα µητρική εταιρεία).
Η δεύτερη σύµβαση παραχωρεί (µε συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς διαγωνισµό) τα µεταλλεία όπως και το σύνολο της περιουσίας τής TVX στη Βόρεια Χαλκιδική, στο νεφελώδες «νέο εταιρικό σχήµα» της «Ελληνικός Χρυσός», αντί του εξευτελιστικού τιµήµατος των 11 εκατ. ευρώ. Επιπλέον, το ελληνικό δηµόσιο εγγυάται την έκδοση όλων των αναγκαίων αδειών για την πραγµατοποίηση των επενδυτικών σχεδίων τής εταιρείας, χορηγώντας της ουσιαστικά εκ των προτέρων συγχωροχάρτι για µελλοντικές προκλήσεις περιβαλλοντικών προβληµάτων στην περιοχή. Μια διάταξη ανάλογη µε αυτή που περιείχε η σύµβαση µεταβίβασης των µεταλλείων στην TVX.
Ποιο είναι όµως το ιδιοκτησιακό καθεστώς τής επιχείρησης «Ελληνικός Χρυσός»; Οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις για συµµετοχή τού Δηµοσίου σε αυτή µέσω της κρατικής ΛΑΡΚΟ (που θα είχε το 30% των µετοχών και το management), όπως και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (των τριών Δήµων τής περιοχής και της Νοµαρχίας Χαλκιδικής) σε ποσοστό 9% ως εγγύηση διαφάνειας, ουδέποτε έγιναν πράξη. Δεν αποτελούσαν, άλλωστε, παρά µια απεγνωσµένη προσπάθεια να αποσπαστεί η συναίνεση της αντιδρώσας τοπικής κοινωνίας.
Στην εταιρεία συµµετέχουν σε ποσοστό 35% η κατασκευαστική Άκτωρ τού οµίλου Μπόµπολα, όπως και ο πρόεδρός της Δηµήτρης Κούτρας, µε 14%. Το υπόλοιπο 51% ελέγχει ο καναδικός όµιλος πρώτων υλών European Goldfields (30%), µε βασικό µέτοχο τον (καταδικασθέντα δυο φορές για εµπόριο ναρκωτικών) σκοτεινό ρουµάνο επιχειρηµατία Φρανκ Τίµις, όπως και η «ύποπτη» Global Mineral Resources συµφερόντων του ιδίου (21%).
Λίγους µήνες µετά, η «Ελληνικός Χρυσός» αποτίµησε (µέσω του διεθνούς συµβουλευτικού οίκου Behre Dolbear) την αξία των µεταλλείων σε 500 εκατ. δολάρια, που συµπίπτει µε την εκτίµηση των 408 εκατ. ευρώ της Κοµισιόν. Ταυτόχρονα, τον Νοέµβριο του 2004, η European Goldfields αποκτά επιπλέον ποσοστό 35% (14% από τον Κούτρα και 21% από την εταιρεία τού Τίµις) και µετατρέπεται σε κύριο µέτοχο τής «Ελληνικός Χρυσός» µε 65%. Με την ολοκλήρωση της αγοραπωλησίας που γίνεται µε βάση την αποτίµηση του διεθνούς οίκου, ο πρόεδρος της Άκτωρ ελέγχει το 12% του καναδικού οµίλου.
Τον Ιούλιο του 2007, η καναδική µεταλλευτική εταιρεία εξαγοράζει επιπλέον ποσοστό 30% από την ελληνική κατασκευαστική αντί τού ποσού των 178 εκατ. δολαρίων και γίνεται απόλυτη κυρίαρχος της «Ελληνικός Χρυσός», µε 95%. Το αντίτιµο θα καταβληθεί µε την παραχώρηση του 19,9% της European Goldfields.
Συνεπώς, η εταιρεία τού κ. Μπόµπολα, όπως και οι κκ. Κούτρας και Τίµις (που το 2006 πουλάει όλες του τις µετοχές στον καναδικό όµιλο και αποχωρεί) µε τις συγκεκριµένες συναλλαγές αποκοµίζουν εύκολα υπεραξίες εκατοντάδων εκατοµµυρίων ευρώ.
Ξανά στα χαρακώµατα
Στο µεταξύ, από τον Απρίλιο του 2005 η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει δώσει το «πράσινο φως» για την επανέναρξη της µεταλλευτικής δραστηριότητας κάτω από τη Στρατονίκη, εγκρίνοντας µε κοινή υπουργική απόφαση τη σχετική µελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εταιρείας.
Τον Νοέµβριο του ίδιου έτους, οι κάτοικοι του οικισµού προσφεύγουν ξανά στο Συµβούλιο της Επικρατείας, υποβάλλοντας αίτηση ακύρωσης της νέας έγκρισης. Μια υπόθεση, η οποία ύστερα από έξι αναβολές αναµένεται να εκδικαστεί τον Σεπτέµβριο του 2009. Στο τέλος του έτους, όµως, λήγει και η ισχύς των διοικητικών πράξεων αδειοδότησης της εξόρυξης.
Παράλληλα, σύµφωνα µε το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, η «Ελληνικός Χρυσός» παραβιάζει κατάφωρα σχεδόν όλους τους περιβαλλοντικούς όρους που επιβάλλουν οι εγκριτικές άδειες. Οι εξορύξεις γίνονται παράνοµα αποκλειστικά µε χρήση εκρηκτικών (προκαλώντας σοβαρές ζηµιές στα σπίτια), ενώ δεν έχει πραγµατοποιηθεί και καµία από τις µελέτες που προβλέπονταν για την προστασία τής κωµόπολης, όπως επισηµαίνεται και από το Ινστιτούτο Τεχνικής Σεισµολογίας και Αντισεισµικών Κατασκευών. Άρα, η συνέχιση της εξορυκτικής δραστηριότητας στις Μαύρες Πέτρες καθίσταται εξαιρετικά δύσκολη.
Όπως εκτιµά ο κ. Τόλης Παπαγεωργίου, υπεύθυνος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, η εταιρεία έχει αποφασίσει να εγκαταλείψει τη συγκεκριµένη (εξαιρετικά ζηµιογόνα) εξόρυξη και να πιέσει για την υλοποίηση του µεγαλεπήβολου «Επενδυτικού Σχεδίου Ανάπτυξης» των Μεταλλείων Κασσάνδρας, που προβλέπει παράλληλη εκµετάλλευση και των τριών µεταλλείων του Στρατωνικού όρους (Ολυµπιάδας, Μαύρες Πέτρες / Μαντέµ Λάκκος, Σκουριές).
Συγκεκριµένα, η εταιρεία, θέλοντας να παρακάµψει την ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ για την εγκατάσταση της µεταλλουργίας χρυσού στην Ολυµπιάδα, σχεδιάζει την κατασκευή ενός µεγάλου µεταλλευτικού / µεταλλουργικού κέντρου στην περιοχή Μαντέµ Λάκκου / Στρατωνίου για την επεξεργασία των µεταλλευµάτων από την Ολυµπιάδα, τη Στρατονίκη και όλα τα νέα κοιτάσµατα που θα αποκαλύψει η συνεχιζόµενη έρευνα της εταιρείας σε όλη την έκταση των 317.000 στρεµµάτων που ελέγχει. Σε αυτές τις εγκαταστάσεις αναµένεται να προστεθεί κι ένας άλλος µεγάλος στόχος τής «Ελληνικός Χρυσός»: το γιγαντιαίο µεταλλείο παραγωγής χρυσού στις Σκουριές. Στα επόµενα 15-20 έτη θα εξορυχτούν περίπου 200 εκατ. τόνοι µεταλλευµάτων.
Απόλυτη καταστροφή
Αν πραγµατοποιηθεί το συγκεκριµένο πρόγραµµα, θα καταστρέψει παρθένα δάση, θα εγκαταστήσει βαριά βιοµηχανία σε πολύ µικρές αποστάσεις από τη θάλασσα και κατοικηµένους οικισµούς, ενώ θα σκεπάσει τη βόρεια Χαλκιδική µε επιπλέον 200 εκατ. τόνους τοξικών αποβλήτων.
Σε πόρισµά του το Συµβούλιο Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστηµίου Θεσσαλονίκης είναι σαφές. Τα υπό προώθηση επενδυτικά σχέδια για την εκµετάλλευση των µεταλλείων Κασσάνδρας θα καταφέρουν καίριο πλήγµα στο ήδη επιβαρηµένο περιβάλλον τής περιοχής, «ενώ συνδέονται και µε σοβαρούς κινδύνους για την υγεία των κατοίκων».
Αυτό δεν φαίνεται όµως να πτοεί την κυβέρνηση. Η κατατεθείσα στις αρχές τού 2007 προκαταρκτική περιβαλλοντική εκτίµηση της εταιρείας για το εν λόγω σχέδιο έχει ήδη εγκριθεί από το υπουργείο Ανάπτυξης, παρά τη δηλωµένη αντίθεση της τοπικής κοινωνίας.
Αξίζει να σηµειωθεί ότι, από τα 317.000 στρέµµατα που είναι χαρακτηρισµένα ως «µεταλλευτικές περιοχές», 100.000 είναι ενταγµένα στο ευρωπαϊκό περιβαλλοντικό πρόγραµµα NATURA 2000 λόγω της υψηλής οικολογικής τους αξίας, ενώ 45.000 στρέµµατα –που περιλαµβάνουν και τµήµα τής περιοχής NATURA– είναι θεσµοθετηµένες βιοµηχανικές περιοχές (ΒΙΠΕ) υψηλής όχλησης.
Οι τρεις Δήµοι τής Χαλκιδικής που «µοιράζονται» τη µεταλλευτική ιδιοκτησία επιχείρησαν να θέσουν ασπίδα προστασίας στο περιβάλλον τής περιοχής.
Συγκεκριµένα, τον Μάρτιο του 2007 τα δηµοτικά τους συµβούλια ψήφισαν οµόφωνα προτάσεις για τα Γενικά Πολεοδοµικά Σχέδια (ΓΠΣ), βάσει των οποίων 170.000 στρέµµατα του παραθαλάσσιου Δήµου Σταγείρων-Ακάνθου (τα 2/3 της έκτασής του) και 150.000 στρέµµατα από τους Δήµους Αρναίας και Παναγίας χαρακτηρίζονταν «περιοχή προστασίας δάσους και δασικών εκτάσεων», αντί για µεταλλευτική ζώνη.
Ωστόσο, το υπουργείο Ανάπτυξης, βασισµένο στον κληρονοµηµένο από τη Χούντα και απαρχαιωµένο Μεταλλευτικό Κώδικα του 1973, που θεωρεί αυθαίρετα ότι κάθε εκµετάλλευση µεταλλείου είναι υπόθεση «εθνικής ωφελείας», µπροστά στην οποία όχι µόνο τα ατοµικά δικαιώµατα των πολιτών (ιδιοκτησίες) αλλά ούτε η συνταγµατική επιταγή τής προστασίας τού δάσους έχει ισχύ, αποφάσισε να αγνοήσει τη θέληση των κατοίκων και των τοπικών φορέων.
Με παρέµβασή του δόθηκε εντολή στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, που είναι αρµόδια για την έγκριση των ΓΠΣ, ώστε οι συγκεκριµένες εκτάσεις να διατηρήσουν τον µεταλλευτικό τους χαρακτήρα, και παράλληλα να αποτυπωθούν στους χάρτες των πολεοδοµικών σχεδίων οι µελλοντικές µεταλλευτικές εγκαταστάσεις, όπως αυτές περιγράφονται στο επιχειρηµατικό σχέδιο ανάπτυξης των µεταλλείων Κασσάνδρας.
Τα δηµοτικά συµβούλια στερούνται κάθε δυνατότητας διαµόρφωσης του ΓΠΣ γι’ αυτές τις περιοχές. Κι όλα αυτά επειδή, «προς αποφυγή δηµιουργίας εµπλοκών», πρέπει να αφαιρεθούν όλα τα πιθανά εµπόδια ώστε να αναπτυχθεί ανενόχλητη η µεταλλευτική εκµετάλλευση.
Φαίνεται ότι για την ελληνική διοίκηση η σύµπλευση µε τα συµφέροντα µιας ιδιωτικής εταιρείας εις βάρος τού δηµόσιου ταµείου είναι υπέρτερη αξία από την αναβάθµιση των συνθηκών ζωής των πολιτών, την προστασία τής υγείας τους και τη διαφύλαξη του φυσικού περιβάλλοντος.
Πού είναι η European Goldfields;
Ακόµα ένα νέο στοιχείο του σκανδάλου τής µεταβίβασης των Μεταλλείων Κασσάνδρας στην «Ελληνικός Χρυσός» φαίνεται να έφερε στο φως έρευνα που διενεργήθηκε στο Υποθηκοφυλακείο Ιερισσού πριν λίγες εβδοµάδες, όπως ισχυρίζεται το Ινστιτούτο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. Συγκεκριµένα, στη µερίδα της Ελληνικός Χρυσός (η οποία δεν έχει τροποποιηθεί από την αρχική εγγραφή του 2003), δεν υπάρχει καµία αναφορά στη European Goldfields που είναι ο βασικός της µέτοχος. Στις συνεχόµενες αγοραπωλησίες της περιόδου 2004-2007 που την έφεραν να κατέχει το 95% των µετοχών, δεν εµφανίζεται η European Goldfields, αλλά δυο θυγατρικές –φαντάσµατα της καναδικής µεταλλευτικής εταιρείας, η ελληνική E.G GREECE και η ολλανδική E.G. MINING. Για αυτές, όµως τις µεταβιβάσεις δεν έχουν πραγµατοποιηθεί οι σχετικές συµβολαιογραφικές πράξεις, συνεπώς είναι άκυρες. Αν πράγµατι έγινε έτσι, τα ιδιοκτησιακά δικαιώµατα της European Goldfields στα µεταλλεία είναι στον αέρα.
Ο Μπόμπολας τη Μεγαλοβδομαδα ήτανε στα Χανιά με το τεράστιο κότερο του !! Πάσχα πήγανε στα Σφακιά ... η δε κυρία Μπόμπολα έψαχνε σπόρους να φυτέψει λέει σταμναγκάθι στον κηπο του φτωχικου της ... μη χ....
Βέβαια εγω το εχω πει τώρα και καποιους μηνες μετα την καταρευση της τιμης του λαδιου ... η μονη επένδυση στο Νομο Χανιων είναι το νερο (αφου το προτιμουν οι Αμερικανοι στρατιωτες στον κολπο κλπ -μπλακ χιουμορ...) και το σταμναγκαθι που το τρωνε σαν τρελλοι οι Αθηναιοι-Κρητικοι (περιπου 600.000 κόσμος) και οι λοιποι Αθηναιοι ... (ενω με το νεφος δεν εχουνε προβλημα...)
Οσο για τα χαλια μας πανω στον εθνικο πλουτο, δε βαριεσαι μωρε,
λιγο Χατζηγιαννη θα ακουσουμε και θα μας περασει ... αντε και λιγη Lady-xekolo-Gaga ...
Δημοσίευση σχολίου