Ενα ενδιαφέρον άρθρο απο ένα ενδιαφέρον μπλογκ, πως πηγαίναν κάποτε οι πρόγονοι μας απο τη Σκόπελο, στην ΑμερικήΠαλιά το χωριό μου η Γλώσσα είχε πολλούς μετανάστες.
Πριν το 1850 έφευγε κόσμος για κάθε γωνιά του πλανήτη.
Μερικοί παίρνανε τα ονόματα από τα μέρη που πήγαιναν.
Λιποβάνος από τη Λιθουανία
Καναδιάνος από το Καναδά..
Άλλοι φέρναν γυναίκες από τα ξένα μέρη.
Αραπίνες (τα μαύρικα που λέμε)
Ινδιάνες από το Περού, Κινέζες από τη Μαντζουρία κ.τ.λ.
Ακόμα γεννιούνται παιδιά με χαρακτηριστικά των γιαγιάδων τους .
Μετά τόσες γενιές.
Μερικοί φέρναν και ξένες συνήθειες όπως.
Κοτσίδι σαν κινέζος μανταρίνος.
Εχω ακούσει από τον πατέρα μου πως στο κάτω Κλήμα σύχναζε στον (τσιτσίραφλο ) ένας γέρος με κοτσίδα
Άλλος είχε σκουλαρίκι.
Άλλος είχε τα πιστόλια στη μέση.
Μάλιστα στη συνοικία ( Κακοσούλι) κάθονταν , λέει , οι γέροι στις πεζούλες και παραβγαίνανε στο σημάδι με τα πιστόλια.
η συνέχεια εδω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου