Ό Κοσμάς κατήγετο από τήν Αλεξάνδρεια και ήτο μοναχός και Γεωγράφος. Έζησε τον 6ον αιώνα, τον αιώνα της μεγαλύτερης ακμής καί δόξης του Βυζαντίου. Περί το 520 επεχείρησε ένα μακρινό ταξίδι μέσω Αφρικής καί Αραβίας προς τις Ινδίες καί γι' αυτό ώνομάσθηκε «Ίνδικοπλεύστης». Τριάντα χρόνια αργότερα επέστρεψε στο μοναστήρι του όρους Σινά, όπου έπέρασε τον υπόλοιπο χρόνο τής ζωής του, καί όπου έγραψε το σύγγραμμα του με τίτλον: Χριστιανική Τοπογραφία.
Σκοπός του Κοσμά ήτο νά προσάρμοση τήν Γεωγραφία μέ το πνεύμα του Χριστιανισμού, προσπαθώντας νά κατάρριψη τήν διδασκαλία του Γεωγράφου καί μαθηματικού Πτολεμαίου Κλαυδίου, ο όποιος έζησε τον 2ον μ.Χ. αίώνα στην Αλεξάνδρεια.
Κατά τον Κοσμάν, ή γή δεν είναι σφαίρα, (όπως έδίδασκεν ο Πτολεμαίος), αλλά μιά εκτεταμένη πεδιάδα περιτριγυρισμένη από τον Ωκεανό καί μέ επιστέγασμα το στερέωμα. Πίσω από τον Ωκεανό απλώνεται ό Παράδεισος του Αδάμ.
Ό Ήλιος, ή Σελήνη καί όλοι γενικά οί πλανήτες, κινούνται κάτω από το στερέωμα, ή δέ περιστροφή γίνεται γύρω άπό ένα κωνοειδές βουνό το οποίον βρίσκεται στο βόρειο μέρος τής επιφανείας τής Γής. Ή περιστροφή τά μέν καλοκαίρια γίνεται στην κορυφή του κωνοειδούς όρους, τον δε χειμώνα στην βάσι του. Γι' αυτόν λοιπόν τον λόγον, ο ήλιος το καλοκαίρι κρύβεται λιγότερες ώρες, ένα το χειμώνα απουσιάζει περισσότερο.
Οί εσφαλμένες αυτές αντιλήψεις του Κοσμά, του κυριωτέρου εκπροσώπου του Βυζαντίου, όσον αφορά τις γεωγραφικές έννοιες, καί τήν διαμόρφωσι του Γηΐνου χώρου, ήτο φυσικόν νά σταματήσουν κάθε παρά πέρα προσπάθεια, γιά τήν διεύρυνσι του χώρου. Έτσι το Βυζάντιον, άπό τήν άποψι αυτήν, όχι μόνον δεν έπρόσθεσε τίποτε νεώτερο αλλά ούτε καί τις γνώσεις τής εποχής κατώρθωσε νά αφομοίωση.
Αντίθετα οί Άραβες, οί κυριώτεροι ανταγωνισταί του καί οί γιά πολλούς αιώνες (9 περίπου) ρυθμισταί του εμπορίου, τών οδικών καί τών θαλασσίων συγκοινωνιών, ανέδειξαν πολλούς γεωγράφους, περιηγητάς καί έξερευνητάς. Οί Άραβες άπό πολύ νωρίτερα έγνώριζαν τήν χρήσι τής πυξίδος (τήν είχαν δανειστή από τους Κινέζους μέ τους οποίους ήρθαν σε επαφή από τον 3ον ακόμη αίώνα) καί μέ τή βοήθεια της έπλεαν τον Ινδικό καί σέ περιοχές (κάτω του Ισημερινού) όπου ο πολικός αστέρας δεν έφαίνετο. Είχαν πλήρη καί σαφή έπίγνωσι τής σφαιρικότητος τής Γής, διότι ή εμπειρία τών ταξιδιωτών τους στον Ινδικό καί στή Σινική θάλασσα, είχεν επαληθεύσει τά λεγόμενα του Πτολεμαίου.
Απο το βιβλίο του Νικόλαου Νεδέλκου : Η ιστορία του περιηγητισμού
(οι απόψεις του μπλογκ δεν με βρίσκουν απαραίτητα σύμφωνο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου