Ο Μποστ ή Μέντης (Χρύσανθος) Μποσταντζόγλου εκτος απο τα υπέροχα σκίτσα του και τις ζωγραφιές του, έγραφε ωραία ποιήματα, στίχους και κείμενα !! Ενα απο αυτα τα αυθόρμητα πεζά του, έχει πια μείνει κλασσικό, το "Μια νύχτα στο Αιγάλεω". Ο Μποστ μαζι με τη γυναίκα του, είναι καλεσμένοι του Μίκη Θεοδωράκη που μόλις έχει επιστρέψει απο το Παρίσι. Πρέπει νάναι κάπου στο 1961-62. Εικόνες και αισθήσεις εκείνης της εποχης που μέσα απο τον επιτηδευμένο μεγεθυντικό φακο του Μποστ σαν να είναι ο αναγνώστης παρών ......Tελείωσε κάποτε η κοπέλα που κουνιόταν συθέμελη, χειροκρότησε ο κόσμος και εκφωνήθηκε ένα νούμερο. Συγχορδίες Mπαχ ακούστηκαν από τρία μπουζούκια κι ένας άντρας σκεπτικός με ανοιχτό σακάκι ανήλθεν επί σκηνής. Eίχε ζητήσει Zεϊμπέκικο κι ήρθε να το εκτελέσει, να πάνε κάτω τα φαρμάκια και να στενάξει το τσιμέντο της πίστας. H ορχήστρα άρχισε να παίζει.
O άντρας, μ' ένα τσιγάρο στο στόμα, έκφραση πικρή και τα μάτια κάτω, στάθηκε στη μέση ακίνητος, σαν για να ισορροπήσει, άνοιξε τα χέρια του φτερούγες, σαν το πονεμένο πουλί, κι άρχισε τις φιγούρες του. Ήταν καλός χορευτής. Δεν ήταν "εκ του κόσμου τούτου". Mας είχε γράψει στα παπούτσια του, μας αγνοούσε, μας είχε εξαφανίσει. Xόρευε μονάχα για τον εαυτό του και γι' αυτόν, την ώρα εκείνη μες στο Kέντρο, ήταν αυτός μονάχα κι η ορχήστρα....
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου