Μάχη της Κρήτης, Μάϊος-Ιούνιος 1941

Βουραδάκης Εμμανουήλ του Εμμανουήλετών 19, μαθητής εξ Αλικιανού. Εξετελέσθη υπό των Γερμανών κατά την ομαδικήν εκτέλεσιν εις γέφυραν Κερίτη Αλικιανού την 1-8-41.

Απο το σάϊτ του "Αγώνα της Κρήτης" της καθημερινής εφημερίδας των Χανίων, το αφιέρωμα στους νεκρους της Μάχης της Κρήτης το Μάϊο του 1941 και σε όλη τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Οι μνήμες βαθειά χαραγμένες σε αυτους που ζουν ακόμα και τα έζησαν ... ενω οι εισβολείς και οι απόγονοι τους δεν είχαν το θάρρος έμπρακτα να ζητήσουν συγγνώμη και να αποζημιώσουν υλικά και ψυχικά το κατασπαραγμένο λαο μας ...
Εμ, τι περιμέναμε απ'τους Ούννους ;; Αντι γι'αυτο μας πέρναγαν ιατρικές εξετάσεις για να πάμε να δουλέψουμε στα εργοστάσια τους τη δεκαετία '50 και '60, αφου ορθοπόδησαν με λεφτα των ΗΠΑ μέσα σε 10 χρόνια (μην ξεχνάμε και το χρυσο και τις τράπεζες που λήστεψαν πανευρωπαϊκά οι αγιογδύτες), οι βομβαρδισμένες πόλεις ανοικοδομήθηκαν και η ζωη συνεχίστηκε ...
Αλλοίμονο σ'αυτους λοιπον που έφυγαν, στους δικους τους, στους συμπατριώτες τους και στην Ελλάδα, που στον καιρο το μεσοπολέμου και με την έλευση των προσφύγων απο τη Μικρα Ασία είχε ήδη αναπτυχθεί και οργανωθεί όσο ποτε άλλοτε !!
Στην Κρήτη παίχτηκε ένα θέατρο παραλόγου όπως έγραψε η ιστορία, όπου αφήσανε οι Σύμμαχοι τους Γερμανούς τελικά να την καταλάβουν για να μπορέσουν μετα αφου είχαν βρει τους μυστικούς τους κώδικες να τους νικήσουν οι Ρώσσοι και οι Σύμμαχοι στο μέτωπο της Ρωσσίας ! Η άλλη θεωρία λέει ότι με τους 2 μήνες που καθυστέρησε ο Χίτλερ στην Κρήτη, βρήκε ο χειμώνας το στρατό στη Ρωσσία και έχασαν κατόπιν τον πόλεμο !!
Και μιά αφήγηση ενος θείου μου μόλις φέτος το Πάσχα (τότε ήτανε κάπου 10 χρονών) : Είχαμε πάει όλη οικογένεια και μέναμε στο Συρίλι (ένα χωριό 20 χλμ. απο τα Χανιά αλλα κοντα στο Μάλεμε) και όλη μέρα είμαστε έξω στα χωράφια γιατι φοβόμαστε να μη βομβαρδίσουνε το χωριό και μην έρθουν και μασ'ε σκοτώσουνε τα αποσπάσματα. Ενα μεσημέρι όπως είμαστε στα χωράφια, ακούμε αεροπλάνα νά 'ρχονται που πετούσανε χαμηλά. Είμαστε καμμιά 30ριά και λέει κάποιος "Πάμε στ'αλώνι", λέει όμως ένας άλλος "Οϊ στ'αλώνι, πάμε στο λιόφυτο κάτω απο τσ'ελιές" που ήτανε 50-100 μέτρα πιο πέρα. Πραγματικά επήγαμε και λουφάξαμε δίπλα στις ρίζες απο τις ελιές ώσπου να φύγουνε τα αεροπλάνα. Ερίξανε τα αεροπλάνα με τα πολυβόλα, κάνανε δυο τρεις "βόλτες" και φύγανε !! Επι τόπου ετρέξαμε στο χωριό στο σπίτι του ο καθένας. Την άλλη μέρα επερνούσανε μερικοί απ'αυτους που ήτανε την προηγούμενη μέρα απο το αλώνι και βλέπουνε να είναι γαζωμένο απο σφαίρες !! Αν ηθελα'χαμε πάει στο αλώνι, μου λέει ο θείος, θα μας είχανε σκοτωμένους ούλους !!