Πήρα χαμπάρι πριν μιά βδομάδα τη διενέργεια μάις εκδήλωσης τύποις διαγωνισμού και μάλιστα στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΘΗΝΩΝ (πρώην Λαμπράκη, ατύπως), όσον αφορά το ρεμπέτικο, αλλα δεν έδωσα πολλη σημασία...
Αντιγράφω:
[...] Ο Σύλλογος των Φίλων της Μουσικής, στο πλαίσιο του ενδιαφέροντός του για τη διάδοση της ελληνικής μουσικής και τη στήριξη των νέων, καλεί κομπανίες νέων μουσικών και μεμονωμένους μουσικούς / τραγουδιστές που αγαπούν και ασχολούνται με το ρεμπέτικο τραγούδι, να δηλώσουν συμμετοχή σε ένα πρωτότυπο μουσικό «αγώνα». Πολλά νέα παιδιά ασχολούνται με το ρεμπέτικο τραγούδι. Τραγουδούν και παίζουν μουσική στους πεζόδρομους, στις πλατείες, στις συντροφιές, σε φιλικές συναυλίες και μας αποδεικνύουν με τον τρόπο τους ότι η ανάγκη και το αίτημα για το πραγματικό λαϊκό τραγούδι δεν μπορεί να αντικατασταθεί ούτε από την «έντεχνη» επεξεργασία του, ούτε από τα υποκατάστατά του. Στο κάλεσμα αυτό, μπορούν να συμμετέχουν τραγουδιστές, μουσικοί και κομπανίες νέων από όλη την Ελλάδα ηλικίας μέχρι 35 ετών δηλώνοντας συμμετοχή μέχρι τις 31 Μαΐου 2017, με αποστολή της σχετικής ηλεκτρονικής αίτησης που έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής www.sfm.gr και η οποία θα πρέπει να συνοδεύεται από οπτικοακουστικό δείγμα της δουλειάς τους, αποτελούμενο από δύο ρεμπέτικα τραγούδια, συνολικής διάρκειας έως 10 λεπτών. Τις αιτήσεις και τα οπτικοακουστικά δείγματα των υποψηφίων θα εξετάσει πενταμελής επιτροπή, αποτελούμενη από καταξιωμένους μουσικούς και καλλιτέχνες. Όσοι επιλεγούν στην πρώτη αυτή αξιολόγηση, θα κληθούν να συμμετάσχουν στην τελική ακρόαση, που θα πραγματοποιηθεί στα τέλη Ιουνίου 2017, με κριτές την ίδια πενταμελή επιτροπή, σε χώρο του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η ακριβής ημερομηνία της ακρόασης θα ανακοινωθεί εγγράφως στους ενδιαφερομένους, οι οποίοι θα ερμηνεύσουν τα τραγούδια τους με φυσικό ήχο, χωρίς ηχητική ενίσχυση. Στόχος του Συλλόγου των Φίλων της Μουσικής είναι να δώσει ένα πρώτο βήμα στους νέους που ασχολούνται με το ρεμπέτικο τραγούδι, ώστε να έρθουν σε επαφή με το ευρύτερο κοινό και να παρουσιάσουν τη δουλειά τους. Για τον λόγο αυτό, όσοι νέοι καλλιτέχνες επιλεγούν, θα λάβουν ως βραβείο ένα συμβολικό χρηματικό έπαθλο και θα συμμετάσχουν σε δύο άρτια προετοιμασμένες μουσικοθεατρικές παραστάσεις που θα διοργανώσει ο Σύλλογος Φίλων της Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 4 και 5 Νοεμβρίου, 2017. Οι παραστάσεις τελούν υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση και χορογραφία της Σοφίας Σπυράτου και των συνεργατών της και θα πλαισιωθούν με ηθοποιούς και χορευτές επιλογής των διοργανωτών. Οι ηλεκτρονικές αιτήσεις και οι όροι συμμετοχής, για όσους ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στις ακροάσεις, υπάρχουν στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Οι Φίλοι της Μουσικής www.sfm.gr
Πληροφορίες – Επικοινωνία: κα. ......
ΔΕ – ΠΑ / 10:00 – 14:00 & 17:00 – 21:00
Κ. ............. Μ. ............
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Βασ. Σοφίας & Κόκκαλη Τ. 210-............. [...]
Έγινε πολλη συζήτηση στο Ρεμπέτικο Φόρουμ και απο κει αντιγράφω χωρις την άδεια του -όμως είναι καλος φίλος ο Μπάμπης- την άποψη του την οποία συμμερίζομαι!!
[...] Καλησπέρα,
να πω κι εγώ δυό σκέψεις για την παραπάνω διοργάνωση.
Νομίζω ότι το πνεύμα του λαϊκού τραγουδιού είναι έξω από τον διαγωνισμό/ανταγωνισμό. Δεν είναι μετρήσιμες οι επιδόσεις στη λαϊκή μουσική, αν το καλοσκεφτείτε, δεν υπάρχουν "επαγγελματίες" και "ερασιτέχνες"... Πόσες φορές μας έχει τύχει σε ένα ταβερνάκι να παίζει κάποιος "επαγγελματίας" και να σκάει μύτη ένα "πιτσιρίκι" δεκαοχτώ ή είκοσι χρονών και να λέει "γειά σας, παίζω κι εγώ λίγο μπουζούκι, να παίξω ένα τραγούδι;" και να είναι υπέροχος παίχτης και τραγουδιστής, μπορεί και πιο "ικανός" από αυτόν που εργάζεται στο ταβερνάκι... Από την άλλη, μου έχει τύχει να έρθει και κάποιος και να πει "να παίξω μαζί σας;" και να παίζει όλο κι όλο δύο τραγούδια τσάτρα πάτρα, μα έχει την ανάγκη να επικοινωνήσει και να μοιραστεί την χαρά της συμμετοχής. Και όλα αυτά συμβαίνουν μέσα στο λαϊκό γλέντι... Όλη η Ελλάδα τραγουδάει και όλη η Ελλάδα παίζει μπουζούκι κι αυτό είναι υπέροχο.
Τα τελευταία χρόνια, δυστυχώς κατά τη γνώμη μου, μπαίνουμε όλο και περισσότερο σε μια καινούργια εποχή, όπου το ρεμπέτικο χάνει λίγο την αίσθηση του γλεντιού και παίζεται σε χώρους ως υπόκρουση ή ως μουσική που είναι για να την ακούμε και όχι για να την χορεύουμε ή για να διασκεδάσουμε. Πας κάπου και οι μουσικοί ψάχνουν να ξεχωρίσουν τεχνικά, να παίξουν το ψαγμένο τραγούδι, να είναι σε μια "φάση" καλή, αλλά άμα σηκωθείς να χορέψεις ένα ζειμπέκικο θα σε κοιτάνε σαν εξωγήινο. (Εδώ υπάρχουν και κάποια κέρδη σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, αλλά δεν θέλω να αναφερθώ για να μην πλατιάσω...). Αυτή η αποσύνδεση αρχίσει και με προβληματίζει.
Αυτός ο διαγωνισμός, και κάθε διαγωνισμός, φέρνει διχόνοια και όχι αλληλεγγύη και ένωση.
Είχε γίνει και παλιά ένας (νομίζω από κάποιο περιοδικό είχε διοργανωθεί), θυμάμαι διαφήμιση με Συγκρότημα Παπαιωάννου-Τσιτσάνη και Μάρκου-Χατζηχρήστου αν θυμάμαι καλά... Και τί έγινε θα μου πείτε; καμία σημασία δεν έχει, όλοι σπουδαίοι ήτανε, αυτός που τους έκρινε (θεσμικά) τον έχει ξεχάσει και η τελευταία νιφάδα χιονιού που έπεσε εκείνη τη χρονιά...
Το Μέγαρο θα μπορούσε να στηρίξει τη σύγχρονη ρεμπέτικη σκηνή πιο ουσιαστικά, με ένα φεστιβάλ. Ίσως και να θέλει να το κάνει στο μέλλον... θα δούμε.
Πιο πολύ από όλα, με ενοχλεί το εξής:
το "συμβολικό χρηματικό έπαθλο" χωρίς να διευκρινίζεται ποιό είναι αυτό και το πόσοι θα το πάρουν (πόσοι θα επιλεγούν δηλαδή) και το ότι δεν διευκρινίζεται εάν οι νικητές θα λάβουν μέρος στην παράσταση επί πληρωμή ή μόνο για ... τη δόξα.
Κι όπως θα έλεγε κι ο "κύριος Αυγολέμονος": "Τα ορφανά πορεύονται κι οι χήρες κονομιόνται... Το Μέγαρο είναι για αρχόντους, δεν είναι για λινάτσες" [...].
ΣΧΟΛΙΟ 1
Έχω υπογραμμίσει τις κυριότερες φράσεις
ΣΧΟΛΙΟ 2
Την τελευταία φράση δεν ξέρω ποιος την είπε και με ποια αφορμή και δεν την δέχομαι ακόμα 100%...
ΣΧΟΛΙΟ 3
Κάτι που δεν ειπώθηκε στην κουβέντα ή δεν το πρόσεξα είναι, ο κίνδυνος να οικειοποιηθεί ούτως ειπειν και το ρεμπέτικο τραγούδι και τη σπουδαία κληρονομιά και ιδιότυπη κουλτούρα που μεταφέρει, το ΜΕΓΑΡΟ ως -ταχα μου- μοναδικός φορέας που και καλα το αγκάλιασε κουλουπού-κουλουπού και να έχουμε νταλαρικά φαινόμενα, όπου ένας τζιτζικόφωνος, μεγαλοπιασμένος, πρώην αναπληρωματικός, μας έκατσε στο σβέρκο εδω και 40 χρόνια ως μέγας τραγουδιστής και φορέας του πολιτισμού μας... παρ'ολο που και αυτος και η συζυγος του ως πολιτικός, έχουν πέσει σε απανωτά τραγικα λάθη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου