Κατά την αρχαιότητα ο Πειραιάς είχε δύο θέατρα: το σωζόμενο της Ζέας, και της Μουνιχίας, που ήταν μάλλον εκεί που είναι σήμερα το Βεάκειο.
===
Το 1873 στην πλατεία Τερψιθέας, πλάι στην
Ευαγγελική εκκλησία, στη μάντρα του Σκυλίτση, στήθηκε στον Πειραιά, τα πρώτο
ξύλινο καλοκαιρινό θέατρο. Διαλέχτηκε αυτή η τοποθεσία σαν πιο
δροσερή, μιας και βρισκόταν σε ύψωμα. Επαιξαν εκεί το ζεύγος
Ι. Δρακάκη, ο
Ηλίας Σίσυφος που αργότερα έγινε αστίατρος της Αστυνομίας και άλλοι.
===
Αφού λειτούργησε για λίνα χρόνια εγκαταλείφθηκε γιατί λίγο πιο πέρα, στη γωνία
Αριστοτέλους και Κσραϊσκου, δημιουργήθηκε άλλο άνετο, όπου και εμφανίστηκαν
μεγάλα ονόματα καλλιτεχνών της εποχής: του
Δημοσθένη Αλεξιάδη, των αδελφών
Διονύση
(1840-1928) και Σπύρου Ταβουλάρη κ.α.
===
Επίσης κάπου
αναφέρεται ένα θερινό θέατρο «Έρμής», που από τις υπάρχουσες περιγραφές, έπρεπε
να ήταν εκεί που αργότερα υπήρχε το περιβόλι της ταβέρνας του Ζαχαρία.
===
Το θέατρο του Διονύση Διονυσιάδη ( Γύπαρου, 1878 ) το παλιό «Πολυθέαμα»,
ήτσν παραπλεύρως του καφενείου «Σπλέντιτ» και κατελάμβανε σε βάθος όλο σχεδόν
τον χώρο του χειμερινού κινηματογράφου. Από της σκηνής του
παρέλασαν όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες της εποχής, με Θιάσους δραματικούς,
κωμωδίας, οπερέτας, φάρσας και επιθεωρήσεως. Και ποιος από τους φιρμαρισμένους
ηθοποιούς της Ελληνικής σκηνής δεν έπαιξε στο παλκοσένικό του;
Την πιο μακρόχρονη
θητεία τους την έκαναν οι ηθοποιοί,
Ζάχος Θάνος
( Musipedia),
Μαρίκα Βεάκη με το μεγάλο δραματικό ταλέντο,
ο Σύλβας και
η πριμαντόνα
Τιτίκα Σοφιάδου.
Χαλούσε ο κόσμος
με τις επιθεωρήσεις που ανέβαζε και ιδίως με τη «Σκούπα» του Ζάχου Θάνου.
Εκεί και ο
αμίμητος Βιλάρ
(
ο Νικόλαος Σφακιανάκης),
σημ. R.C.
Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο γιά τα Θέατρα στον Πειραιά και την εν γένει καλλιτεχνική ζωή, στη διπλανή πόρτα με τα στέκια του ρεμπέτικου, κατα τη γένεση του, πριν και μετά...!!!
Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου