Το ζήτημα "παίξιμο Παούρη"

Το θέμα του παιξίματος του Μιχάλη Παούρη απασχολεί πολλους. Εδω είχαμε αναφερθεί απαξιωτικά και μας την πέσανε κάποιοι υποστηρικτές του... δεν θυμάμαι λεπτομέρειες...
Τραβήγματα δε θέλαμε και αποσύραμε το ποστ.


Το θέμα όμως απασχολεί τα ρεμπέτικα φόρουμ και τους μπουζουξήδες ερασιτέχνες και επαγγελματίες ανα την υφήλιο. Η παρακάτω τοποθέτηση του μέλους Aeron στο ρεμπέτικο φόρουμ με βρίσκει σχεδον απόλυτα σύμφωνο. Επίσης οφείλω να κάνω μία εκ των προτέρων τοποθέτηση αφου τα στατιστικά του Rebet Cafe μας δείχνουν πως η σύγκριση των μπουζουξήδων "καίει" πάρα πολλους. 
Άκουσα το φίλο Νίκο Τατασόπουλο σε βραδυά πέρσυ και μπορω να πω ότι είναι ένα φαινόμενο αφου αυτα που κάνει και σωστα είναι και θαυμαστά, όμως κάποια φάση είναι κι αυτος υπερβολικός. Πρώτο κομμάτι τα 5/8 του Τσιτσάνη και έκανε ταξίμι ταχυδακτυλουργικό -φαντάζομαι κρύος- εν μέσω μίας σάλας που υπήρχε αρκετή φασαρία... Ας με συγχωρήσει ο Νίκος αλλα θα περίμενα κάποια οικονομία. Το είπα και σε ένα ηλεκτρικό κιθαρίστα, πολυ καλο, τις προάλλες, που ανεβοκατέβαινε κλίμακες όπως ο Βέγγος σκάλες... Του είπα: Έχεις κομπρέσσορα; Λέει: Βγαίνω απο την πεταλιέρα στην κονσόλα χωρις ενισχυτή και χρησιμοποιώ κομπρέσσορ... λέω: Οι νότες σου δεν ακούγονται, βγαίνει ένα μπερδεμένο πράγμα, παίζε με οικονομία... πράγμα που ελάχιστα ακολούθησε στη συνέχεια...
Και συσχετίζω τον Τατασόπουλο γιατί και ο κορυφαίος είναι- κακα τα ψέμματα- αλλα πιο πολυ γιατι για όσους δεν γνωρίζουν, ο Παούρης μαθήτευσε στο Διαμαντή το Χιώτη και το Νίκο Τατασόπουλο και πολλα απο αυτα που παίζει ο Μ.Π. είναι τεχνικές του Ν.Τ.

Στο ποστ που ακολουθεί βρεθήκαμε μπροστα σε μία έκπληξη, σε ένα ακραία (extremely) γρήγορο και καθαρό παίκτη, το Θωμα Ζιγούρα!!!

  
Το ποστ του Aeron απο το rembetiko.gr:

  Όταν μπήκε το ρεύμα στην μουσική βιομηχανία πολλά άλλαξαν στην τεχνική που παίζονται τα ακουστικά όργανα.
Ο μουσικός δεν χρειαζόταν πια να σκάβει για να ακουστεί.Ο Παούρης απ'ότι έχω δει στα βίντεο του παίζει με το δεξί χέρι κολλημένο στον καβαλάρη.
Αυτό και μόνο μπορεί να σου αυξήσει την ταχύτητα στο διπλάσιο ή στο τριπλάσιο σε σχέση με τον παραδοσιακό τρόπο που το δεξί χέρι είναι στον αέρα.Δοκιμάστε το και εσείς.
Έχει όμως και μειονεκτήματα.Το κυριότερο είναι το σφίξιμο που απαιτείται για να παίξεις έτσι και ο,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται σε σχέση με την μακροχρόνια καταπόνηση του χεριού.Έπειτα είναι ο σκοτωμένος ήχος λόγω του ότι ακουμπώντας απορροφάς τις δονήσεις του οργάνου.Χάνεις όγκο,χρώμα,sustain.Παίζει λοιπόν ένα ακουστικό όργανο σαν ηλεκτρικός Heavy metalας και έτσι όντως ακούγεται.
Ας δούμε ένα παράδειγμα για το πως πρέπει να ακούγεται το 'jazz" μπουζούκι που είναι πιο κοντά στην παραδοσιακή τεχνική.

 Όσοι το ακούσετε μέχρι το τέλος θα δείτε ότι οι πολύ γρήγορες φράσεις ειδικά στο δεύτερο μέρος είναι πολύ καθαρές...αναπνέει το όργανο και φυσικά και ο παίκτης ακούγεται ανετότατος.

Αυτά δεν είναι πράγματα που δεν τα ξέρει και ο ίδιος φυσικά.Γιαυτό και υπάρχουν στιγμές που το παίξιμο του καθαρίζει.Πότε είναι αυτό?
Όταν η μεγίστη ταχύτητα είναι σε λογικά πλαίσια εκεί που όσοι ασχολούνται σοβαρά μπορούν να παίξουν.Το πράγμα χαλάει όταν παίζει ακόμα πιο γρήγορα εφαρμόζοντας την σύγχρονη τεχνική σκοτώνοντας το χρώμα χάριν της ταχύτητας.Ας μην μιλήσω για το ακόμα πιο γρήγορο παίξιμο όπου τα δυο χέρια απλά δεν συγχρονίζονται καν.

Τέλος, καταλαβαίνω ότι ο Παούρης μελετάει και κιθάρα.Αυτό είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια του διότι πιάνοντας μετά το μπουζούκι του φαίνεται σαν μπαγλαμάς.

Ελπίζω να μην πάθει κάποια μόνιμη ζημιά από το σφίξιμο του και να καταλάβει γρήγορα ότι για να γίνει αποδεκτός από τους συναδέλφους του πρέπει να μελετήσει σωστά πλέον και όχι σαν ηλεκτρικός κιθαρίστας.Μην σας εκπλήξει αν κάποια στιγμή βγάλει δίσκο με ηλεκτρική κιθάρα.Εμένα θα μου φανεί φυσιολογικό.