Ένας διαφορετικός Ταμπαχανιώτικος μανες, απο τα 1906

Πρόσφατα έπεσε στην αντίληψη μας αυτος εδω ο "Ταμπαχανιώτικος μανες" της Σμύρνης, τραγουδισμένος απο τον Πέτρο Ζουναράκη στα 1906. Η απορία μας στην αρχη ήταν μεγάλη, αν όντως θυμίζει τους μανέδες της περιόδου 1925-1935, όταν ηχογραφήθηκαν κατα εκατοντάδες μετα την έλευση των προσφύγων και τη μεγάλη ζήτηση τους ασφαλώς! 

 Πιθανότατα να μην έμοιαζε αυτος ο "πρωτόγονος" αμανές του 1906 αφου είναι σε μιά περίοδο ειρηνική, περίοδο ευμάρειας, μέχρι και μπελ-εποκ, όπως την έχουμε ξανα-ονομάσει.Οι ηχογραφήσεις της περιόδου αυτης περιλαμβάνουν τραγούδια και σκοπους που διαφέρουν αρκετά με αυτα που μετα το 1922 διαμορφώθηκαν απο τη μίξη των πληθυσμών, στο λεκανοπέδιο της Αττικής κυρίως και τα οποία διαδόθηκαν μέσω της δισκογραφίας και των κέντρων αφου ο πρώτος ελληνικός ραδιοφωνικός σταθμος δημιουργήθηκε το '38.

Αρχικά ο μανες πάει κανονικά όπως αυτους που ξέρουμε, του Σωφρονίου, του Νταλγκά, της Εσκενάζυ κλπ Με τη χαρακτηριστική του μελωδία και το χαρακτηριστικό τέμπο απο το σαντούρι. Βέβαια ο Ζουναράκης φαίνεται να προέρχεται απο δυτικότροπο ρεπερτόριο και  η ερμηνεία του δεν περιέχει τις λεπτομέρειες μιάς βυζαντινότροπης εκδοχής. Όμως η διαφορά είναι στο τέλος, όπου η μελωδία που έχουμε συνηθίσει να ακούμε σε άλλες εκτελέσεις οργανική, εδω άδεται απο το Ζουναράκη και μάλιστα με στίχους!! Έχει και δεύτερη μέρος σε άγνωστη μέχρι τώρα μελωδία:

Καλα που έπαθα και σε παράτησα / καλα που έκαμα και σε παράτησα

 Κάνε μια δουλειά, κάνε μια δουλιεά/κάνε μια δουλειά, να μείνουμε παιδιά

Ο Ζουναράκης ή Ζουναράς ή Ζωναράκης, ήταν Πολίτης και οι ηχογραφήσεις του έγιναν στην Πόλη. Ίσως αυτος είναι ιδιαίτερος τρόπος που λέγονταν ο μανες αυτος στην Κωνσταντινούπολη...